De wet van de stilte Reis door Colombia

Met De wet van de stilte heeft Karin Anema niet alleen een pracht van een boek geschreven, maar geeft ze ook een blik achter de mensen die ze sprak en interviewde. Het boek is niet alleen een reisverhaal, maar ook een aangrijpend getuigenis van slachtoffers en medestanders van FARC, ELN, leger, para-militairen.

De aanloop tot dit boek was het vredesproces van 2016 tussen de strijdende partijen. De auteur vroeg zich terecht af, of vrede en verzoening mogelijk is! Het is een gedurfd boek, dat oog heeft voor de economische wederopbouw van het huidige Colombia, maar nooit verhuld heeft dat achter deze wederopbouw, dat achter het huidige Colombia heel veel angst, heel veel ongeloof, heel veel armoede, heel veel hand-en-spandiensten leven.
Karin reisde van Noord naar Zuid en kwam voorbij toeristische trekpleisters, maar ging ook naar afgelegen gebieden. Rode draad doorheen het boek is uiteraard de burgeroorlog en hoe families dit beleefden en thans nog gebukt gaan onder de gevolgen van deze zware oorlog.

Karin Anema sprak met zowel strijders en leden van de oorlogvoerende partijen, met slachtoffers, met boeren, met voor- en tegenstanders. Dit boek is echter niet alleen het verhaal van het meest gekende FARC, maar ook van het ELN, van het AUC, van de paramilitairen. We lezen dat het FARC kinderen rekruteerde en dat deze kinderen door het FARC werden gekocht, zodat families in hun woningen konden blijven wonen en het land verder mochten bewerken.

Het was beklijvend te lezen dat slachtoffers, dat families thans nog steeds met angst leven om gedood te worden voor datgene wat familieleden in de oorlog hebben uitgevoerd. Het is als het ware oog om oog en tand om tand. Vetes blijven leven. Samen leven is erg moeilijk; iedereen wantrouwt iedereen, iedereen weet iets van elkaar, en iedereen wil gewoon zijn leven opnemen en enkel opgaan in zijn eigen cocon. Ook zijn er mensen die blijven strijden voor het onrecht dat hun werd aangedaan, getuige hiervan is Blanca, die blijft zoeken naar haar dochter.

De titel van het boek De wet van de stilte is allesomvattend, niemand wil getuigen, niemand wil spreken, want op elke hoek van de straat, in elke gelegenheid, m.a.w. overal kan er wel iemand meeluisteren en je gesprek, je mening overdragen aan de thans nog bestaande gewapende groeperingen die gepaste maatregelen zullen/kunnen nemen en je dus naar het leven staan.

Mooi is wel dat thans veel mensen kunnen leven van het opkomende toerisme. Dat er trips zijn naar de mooie ongerepte natuur, dat er mooie citytrips zijn, maar negatief is dan weer dat er munt wordt geslagen uit het verleden en er bijv. ook Pablo Escobar Tours zijn en dat er Coke cooking classes worden gegeven.

De weg naar vrede en verzoening is nog erg lang!

De auteur heeft een fijne, vlot leesbare, beeldende en beschrijvende schrijfstijl. Het is een pakkend boek, maar een eerlijk boek. Karina Anema gaat immers niets uit de weg en geeft een erg realistisch beeld van het huidige Colombia. Fijn is dat het boek opgesmukt werd met foto’s, waardoor we als lezer een erg mooi beeld krijgen van een prachtig, maar verscheurd land. In het nawoord geeft de auteur meer duiding bij het waarom van dit boek en volgt er ook een welkome verklarende woordenlijst.

Voor het gedurfde onderwerp, voor de fijne diepgaande interviews en voor de mooie vormgeving waardeer ik dit boek graag met vier (4) sterren.

Meer leuke recensies op: www.indeboekenkast.com

De wet van de stilte van Karin Anema vertelt het verhaal van de inwoners van verschillende gebieden in Colombia. Met een voorliefde voor Zuid-Amerika was dat dus een boek die ik erg graag wilde lezen.

Het is niet zomaar een reisverslag waarin in de mooiste plekken van het land worden beschreven. Dat komt er natuurlijk wel in voor, maar de nadruk ligt op de andere kant van Columbia. De Republiek Colombia is een land in het noordwesten van Zuid-Amerika. Een land waar geweld als een rode draad door de geschiedenis loopt. Ondanks de successen van het Colombiaans vredesproces, in het bijzonder de totstandkoming van een vredesakkoord tussen de regering en rebellenbeweging FARC (2016), wordt op enkele plekken nog gevochten. Het akkoord werd in eerste instantie per referendum afgewezen door de bevolking. Een herschreven versie (zonder referendum) leidde alsnog tot een getekend akkoord.

De jaren 60 luidden het begin in van de Colombiaanse Burgeroorlog. Tegenover de overheid ontstonden al kort na La Violencia linkse guerrillagroepen zoals de FARC en de ELN. Met de opkomst van de cocaïneproductie, bekend geworden door prominente drugsbaronnen als Pablo Escobar, bewapende de Colombiaanse maffia zich ook op grote schaal. De maffia maakte daarbij gebruik van bescherming door strijdgroepen aan beide zijden en financierde in ruil daarvoor oorlogsactiviteit met drugsgeld. De strijd tegen paramilitair geweld, guerrilla, cocaïnemaffia, corruptie en machtsmisbruik is van voortdurende invloed op de politieke situatie.

Het boek vertelt dus het verhaal achter dit geweld. Het verhaal van de mensen die het ondergingen, eraan delen namen. De mensen die nu vechten en werken voor een betere toekomst van Colombia zonder angst en geweld.

Mensen uit alle windstreken van Colombia vertellen hun verhaal aan Karin Anema, daar waar ze over het algemeen zwijgen over wat hen is overkomen. Juist ja de wet van stilte. Of zoals het mij van huis uit geleerd is : wie veel zegt moet veel verantwoorden, dus kun je beter zwijgen.

De verhalen zijn vaak best wel schokkend en gruwelijk. Hoe kunnen mensen elkaar dat aandoen vraag je je vaak af tijdens het lezen van het boek. Het zijn verhalen die je als leek nooit te horen krijgt. Je hoort alleen wat de media je vertelt. Dat maakt het boek nog interessanter. Als lezer ga je anders tegen de dingen aankijken. Het verhaal van deze mensen mag en moet gewoon verteld worden.

Doorheen het boek reizen we door een groot gedeelte van Colombia. Het zijn natuurlijk niet alleen die verhalen van de bevolking die voorbij komen. Er wordt ook stilgestaan bij de bezienswaardigheden en toch ook wel de schoonheid van sommige delen van het land.

Het boek leest erg gemakkelijk weg, ondanks het vele Spaans. Achter in het boek wordt uitleg gegeven over wat dat allemaal betekent dus het Spaans is dan in het boek geen bezwaar. Zo leer je ook weer wat bij en dat is ook niet verkeerd. Het is ook allemaal heel beeldend geschreven. Je beleeft het zelf mee. Natuurlijk ontbreken foto’s van de reis door Colombia niet. Het maakt het boek compleet. De wet van de stilte is zeker een aanrader voor wie meer wil weten van andere culturen en Colombia.

Schrijfster geeft een fraaie en ontluisterende inkijken in de omgang met de oorzaak en gevolgen van de “burgeroorlog”.

Prachtig boek wat een gevoelige periode in de geschiedenis van Colombia weer geeft.