De wetten van de magie 1 - Het zwaard van de waarheid de eerste wet van de magie

Geschreven bij Zwaard Van De Waarheid 1E Wet Vd Magie

echt super kwalie. je kan echt op gaan in het verhaal. maar nu weer verder lezen

In één woord geweldig. Plan een paar dagen vrij voor elk boek uit deze reeks, want je kunt het niet wegleggen. Goodkind begint in een magieloze wereld en beschrijft alles perfect, waardoor ook mensen die niet van fantasy houden dit verhaal kunnen waarderen.
Ik heb ondertussen alle boeken gelezen en vond het zelfs jammer toen ik klaar was omdat er nooit meer een nieuw verhaal over Richard en Kahlan zou komen. Een absolute must voor iedereen die van fantasy houdt en zeker ook een aanrader voor iedereen die een goed boek wil lezen!

Ik ben pas begonnen met het lezen van de serie Wetten van de Magie.
Ik ben momenteel op het einde van deel 2 en deel 3 ligt al klaar om ook gelezen te worden.
Als je net als mij een liefhebber bent van fantasie verhalen, dan is deze reeks zeer aan te raden.
Je leeft snel mee met de hoofdpersonages en de schrijver verteld het verhaal op een intrigerende manier.
Het bevat spanning, romantiek, avontuur, uiteraard veel magie en ook een vleugje humor ontbreekt niet.
Hoe verder je komt in het verhaal, des te meer je wilt weten en dus verder wilt lezen.

Ik heb de proloog als eerste gelezen.
Om een beter beeld van de geschiedenis van de tovenaar in de eerste orde genaamd Zedd te krijgen is het aan te raden om hier mee te beginnen.
Ook maak je dan al kennis met de Belijdsters, Biechtmoeder en de Mord Sith die ook in de Wetten van de Magie een (grote) rol spelen.
Maar het is geen must om de proloog als eerste te lezen, je kan ook zo in de Wetten van de Magie duiken.

Het enige nadeel aan deze reeks is dat de schrijver soms wat te veel door borduurt op de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt.
Ook heeft de schrijver de neiging om bepaalde dingen te veel te herkauwen.
Daarmee bedoel ik dat hij iets kan uitleggen in twee zinnen, maar hiervoor een halve pagina gebruikt. Terwijl je de strekking ervan allang door hebt.
Gelukkig gebeurd dit niet vaak en is het de schrijver, gezien het spannende verhaal, makkelijk te vergeven.
Kortom: deze reeks is zeer de moeite waard om te lezen.

Ik heb ondertussen de hele serie gelezen en ben alweer begonnen in de eerste wet. Het blijft aangrijpend.

Terry Goodkind weet zo de wereld te omschrijven zodat je het goed in je kan opnemen en je in het verhaal kan trekken alsof je er zelf bent.

Echt een super begin van een super serie. Ben nog bezig met deel 7, maar zit na zes boeken nog steeds met veel plezier te lezen. Deel 1 is verrassend, spannend en bevat veel nieuwe 'wezens'. Het is echt een serie waar je 'in' gaat zitten.

Wat een geweldige serie, moeilijk om de boeken weg te leggen! Mooie beschrijvingen, combinatie van soms middeleeuwse taferelen en magische situaties. Veel spannende momenten, soms wel erg 'gruwelijk' beschreven. Enige minpuntje is de herhaling die je in de latere delen steeds weer leest. Soms een alinea overslaan kan dan best.

Geschreven bij De Wetten van de Magie 1 - Het zwaard van de waarheid

Een schitterend verhaal, het duurde even om te beseffen hoe meesterlijk en gelaagd het verhaal is! Ik ben jaren voorbij de boeken gepasseerd in de bib, wel nieuwsgierig maar niet voldoende geprikkeld. Ik heb er spijt van dat ik deze reeks niet eerder ben beginnen lezen!

Vorig jaar heb ik dit boek voor het eerst gelezen en ik was direct verkocht. Het zet de toon voor de rest van de serie, die tot en met het laatste deel verrassend, spannend en zeer gedetailleerd blijft.
De serie boeide me zo dat ik onlangs besloten heb om opnieuw te beginnen. Een enorme aanrader voor elke fan van fantasy literatuur.

Terry Goodkind noemt zichzelf een filosoof, jezelf een filosoof noemen is in de eerste plaats al niet zo'n goed idee. Echter als je dan ook nog dermate weinig diepgang in je boek weet aan te brengen, dan sla je de plank volledig mis. Die diepgang kom ik zo nog even op terug. Allereerst wil ik het gaan hebben over de "filosofie" achter dit boek. Kort door de bocht gesteld houdt deze in dat alle socialisten slecht zijn en dat alle individualistische liberalen geweldig zijn. Vergezocht? Nee, verre van, Goodkind heeft zelf bij meerdere gelegenheden te kennen gegeven dat hij een groot deel van zijn inspiratie haalt uit de filosofieën van Ayn Rand bedenkster van het objectivisme en pleitster voor egoïsme (voor een citaat verwijs ik u door naar de online encyclopedie met de grote W). Met deze informatie in ons achterhoofd kun je de hele serie "de wetten van de magie" beschouwen als een groot pleidooi voor Amerikaans kapitalisme, hetgeen mij in ieder geval mateloos irriteerde. Als je er op gaat letten (en ik zeg niet dat je dat moet doen) dan stikt het van de referenties naar kapitalisme en socialisme. Case in point: de grote "badguy" Darken Rahl woont in het volkspaleis en probeert andere volkeren zover te krijgen dat ze zich bij hem aansluiten. In het hele boek wordt hij gepresenteerd als een soort van Vladimir Lenin maar waarom hij nu precies zo slecht is blijft eigenlijk het hele boek in het ongewis. Hij is gewoon slecht, punt uit. Dat is het probleem met het hele boek, dingen zijn toevallig zo zoals ze zijn. De held van het verhaal (Richard) komt toevallig een machtige zuster tegen, die ook nog eens de hoogste van haar orde is. Zijn buurman blijkt toevallig de grootste tovenaar aller tijden te zijn en heeft toevallig een eeuwenoud magisch zwaard in zijn schuurtje liggen wat hij toevallig al jaren lang aan Richard wilde geven. Gevechten schijnen ook vrijwel uit het niets te komen en tegen het einde van het boek zit een soortement van SM-scene van zo'n 60 pagina's lang. Al met al voldoende irritatiefactoren vind ik. En toch wil je als lezer graag weten hoe het verhaal afloopt (misschien zoekende naar het algehele punt van het verhaal). En dat is toch een prestatie op zich van de schrijver.

Conclusie: Dit is geen fantasy, dit is een ordinair sword-and-sorcery verhaaltje. Als je het vergelijkt met schilderen dan zijn Tolkien, Jordan en Martin de grote meesters, vergelijkbaar met Rembrandt en Dali, met enorm veel diepgang en lagen in hun schilderijen (boeken). In die metafoor is Goodkind een schilder van goedkope landschapschilderijtjes, leuk voor aan de muur in een bruine kroeg, maar eigenlijk gewoon kitsch.

Allereerst, "het zwaard van de waarheid" maakte op mij -jaren geleden- een overweldigende indruk. Goodkind voerde me mee in een even feëerieke als bloeddorstige wereld waar verraad, geweld, romantiek, magie, melancholie, trouw, vriendschap, wreedheid, wapengekletter, mystiek, moed en de dood een dagelijkse realiteit is. De karakters bestaan uit verschillende lagen (like onions zou 't ezeltje van Shrek snateren) waardoor je al vlug sympathie krijgt voor deze levensechte karakters. Niemand is perfect. Wie na een aantal pagina's niet verliefd wordt op Kahlan heeft volgens mij dan ook geen hart en poëzie in zijn donder. Sommige scene's zijn wel erg beeldend geschreven, dus zijn niet aan te raden voor lieden met een zwakke maag maar het verhaal ontvouwt zich in een ritme en snelheid dat je bijna ademloos laat. Kortom het boek is nauwelijk neer te leggen. Zeker omdat hier de magie geen storende almachtige factor vormt. Hoeveel boeken zijn er al niet kapot gegaan aan een onfeilbare superbink die de o zo voorspelbare en oppervlakkige boze machten naar de andere wereld helpt. Echter niet alles is rozengeur en manenschijn in de wereld van Terry Goodkind. Iedereen die aan dit boek begint moet beseffen dat dit monumentaal werk uit maar liefst elf delen bestaat. Hiervan zijn enkele delen (Stone of Tears, Blood of the Fold, Soul of the fire en Faith of the Fallen) even sterk of zelfs aanmerkelijk beter als het eerste deel. Maar enkele werken (Naked Empire, The Pillars of Creation en in mindere mate Temple of the winds) zijn beduidend minder. Het absolute dieptepunt wordt echter gevormd door deel negen, Chainfire, in feite een samenvatting van de voorgaande delen. Meer dan zeshonderd pagina's van doffe, gortdroge ellende. Daar staat tegenover dat het werk dat hierop volgt (Phantom) en tevens de opzet vormt voor het laatste (nog niet verschenen) apocalyptische boek, weer glimpen van de geniale auteur laat zien. Hou je van fantasie schrijvers auteurs als Tad Williams (The Dragonbone Chair), George RR. Martin (A song of Ice & Fire), J.V.Jones (Sword of Shadows) en Robin Hobb (the Farseer Trilogy & Liveship Traders) dan zou ik je zeker willen aanraden om een poging te wagen. Mocht je de gok toch niet durven te maken dan zou ik je willen aanraden om Bone of Debts (De Aflossing) te lezen. En hoewel dit boekje aan de korte kant is en niet te vergelijken met het allerbeste werk van Goodkind biedt het tevens een kijkje in de wereld van Richard Rahl en zijn vrienden en vijanden. Voor de manhaftigen onder ons. Enjoy this epic ride