De witte kamer Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. Er is niets om je heen. Alles is wit. Is ontsnappen nog mogelijk?

Geschreven bij De witte kamer

Een oudere man laat zijn hond uit in een Leidens park, vindt een lijk en twittert erover. Léon Coeur, een geschorste inspecteur, gaat er meteen op af en grijpt de vondst aan om te bewijzen dat zijn team niet zonder hem kan en gaat meteen op onderzoek uit. Hij laat zich bijstaan door zijn nichtje Hanna Gosselaer, die criminologie studeert. Het gevonden lichaam blijkt van Jeffrey Holt te zijn, Midden-Oostenjournalist voor opinietijdschrift Verbum. Opmerkelijk detail: in zijn buik is het cijfer 5 gekerfd. Wanneer ze ontdekken dat hij lange tijd opgesloten geweest is in een witte kamer (wat een marteltechniek uit het Midden-Oosten is, waarbij je onder meer je tijdsbesef verliest) ontstaat al snel het vermoeden dat Holt te veel wist over een recente terroristische aanslag in Amsterdam.

Balans
Een goede thriller zoekt de perfecte balans op tussen enerzijds een goed en vooral spannend verhaal, en anderzijds goed uitgewerkte karakters. Bij een groot aantal thrillers zie je de balans voornamelijk naar het eerste doorslaan. Bij ‘De witte kamer’ van Samantha Stroombergen slaat de balans echter door naar het tweede. De karakters van Léon en Hanna zijn welhaast zo goed uitgewerkt dat het ten koste gaat van de spanning. Let wel, het is niet zo dat ‘De witte kamer’ niet spannend is, maar het houdt simpelweg niet over. Het verhaal is zeker wel interessant, niet voor de handliggend, soms ietwat vergezocht, maar zeker weldoordacht en realistisch, al neemt het er soms wel een loopje mee. Zoals Léon die overal mee wegkomt en Hanna die haar woning ter beschikking stelt aan haar oom om er vergaderingen met zijn collega’s te houden.

Karakters met een eigen verhaal
‘De witte kamer’ laat zich makkelijk lezen door de vele korte hoofdstukken en omdat Stroombergen een vlotte schrijfstijl heeft. Ze schrijft beeldend en heeft oog voor detail, zeker waar het gaat om het neerzetten van de belangrijkste karakters in het boek. Daar zit echt de plus van dit boek. Het zijn geen standaardbeschrijvingen van personen, Stroombergen geeft ze nadrukkelijk een eigen verhaal naast het hoofdverhaal (het onderzoek in de zaak Holt). Zo is Léon niet de zoveelste eigenwijze politieman die zijn eigen zin doet. Leon heeft een groot hart en dat komt in de passages met zijn vrouw Mirte goed aan het licht. Zij wil dolgraag kinderen, maar Léon is bang om jong te sterven en wil daarom juist geen kinderen. Deze kinderwens zorgt voor spanningen tussen de twee, maar zorgt er uiteindelijk ook voor dat ze dichter tot elkaar komen. Ook Hanna komt tot leven in je fantasie door het complete beeld dat geschapen wordt. Er is iets met haar been na een ongeluk bijna tien jaar geleden en de ontvoering van en de moord op haar beste vriendin Lena heeft een diepe wond geslagen. De zeer goed uitgewerkte eigen verhalen van Léon en Hanna maken deze karakters erg interessant, en is een schrijftechniek die Stroombergen zeker in toekomstige boeken moet behouden.

Goed begin
Een goed begin, en dat is het debuut van Stroombergen zeker, is het halve werk. Het is daarom goed te weten dat er een tweede boek met dezelfde personages is aangekondigd door de schrijfster. Nu de personages staan als een huis kan in het vervolg juist het thrilleraspect meer aandacht krijgen. Per saldo is het dan weer in balans en is het thrillergenre weer een topauteur rijker. Maar dat is op de zaken vooruit lopen. Vooralsnog is ‘De witte kamer’ een zeer verdienstelijk debuut dat naar meer smaakt.

Geschreven bij De witte kamer

Wat een sterk debuut! Vanaf de pakkende proloog zit je meteen in het spannende en meeslepende verhaal en eenmaal begonnen wordt het moeilijk om nog te stoppen met lezen!
Doordat je de perspectieven leest van Hanna, met haar littekens uit het verleden, Léon, de eigengereide rechercheur, en Jeffrey, de gevangenzittende journalist, krijg je meerdere kanten van het verhaal mee, inclusief alle verschillende gevoelens. Dat maakt het verhaal levensecht en nog indringender.
Ik heb Léon en Hanna in mijn hart gesloten en hoop zeker dat er nog meer boeken met hen in de hoofdrol zullen komen! Ik leer ze graag nog beter kennen. Het moge duidelijk zijn: ik heb genoten van deze thriller!

Geschreven bij De witte kamer

Ik vond het een heel leuk boek om te lezen. Heeft een tijdje op de plank gelegen maar toen ik er eenmaal aan begon, was hij zo uit. De hoofdstukken zijn kort en lezen vlot. Er zit humor in en geen onnodige omschrijvingen.

Redelijk orgineel verhaal ook. Helemaal top. Aanrader! Ik kijk al uit naar het volgende boek van Stroombergen.

Geschreven bij De witte kamer

De witte kamer is het thrillerdebuut van Samantha Stroombergen. Het verhaal leest heerlijk vlot weg en is ook nog eens erg actueel. Kortom een prima debuut!

Geschreven bij De witte kamer

De witte kamer is een heel origineel misdaadverhaal. Superspannend. Vlotte en zeer prettige schrijfstijl. Heel goed plot. Spannend, meeslepend en met vleugjes humor gelardeerd. Hanna en Leon zijn heel goede personages. Ik begon in het boek en las het in 1 keer uit, kon het niet wegleggen. Hopelijk is het volgende boek van deze auteur net zo goed en adembenemend spannend met ook weer vleugjes humor.

Geschreven bij De witte kamer

spannend boek , je blijft doorlezen

ik heb inmiddels de eerste 3 delen van dit boek uit. de stijl spreekt mij aan,. Wat mij absoluut niet aanspreekt is dat je dit boek in delen koopt. Dat staat nergens en ik begreep al niet dat ze zo goedkoop zijn. Ieder deel breekt abrupt af. daarom geef ik een onvoldoende

Geschreven bij De witte kamer

Mijn mening

Een totaal witte kamer is een martelmethode. Sluit iemand op in een witte kamer en hij of zij verliest op den duur alle besef van tijd, omgeving en zelfs over wie hij is. Gruwelijker en mensonterender kan bijna niet.

Naast de moord op de journalist staat ook het verhaal van Léon en zijn nichtje Hannah centraal. Hannah heeft als meisje de ontvoering van haar beste vriendin meegemaakt en is daar zelf zwaargewond bij geraakt. Ze weet zeker dat ze niet het hele verhaal kent, dus gaat ze op zoek naar antwoorden.

Ondertussen helpt ze haar geschorste oom bij zijn, clandestiene, onderzoek naar de reden van de moord. Met gevaar voor eigen leven.

Hannah is een sterke vrouw die al veel overleefd heeft en ook veel aankan. Toch wil haar omgeving haar nog steeds beschermen.

Haar oom Léon is een eigenwijs portret die het liefst zijn eigen gang gaat. De politie zit in zijn bloed, al is hij wel bang om jong te sterven. Om die reden wil hij geen kinderen, maar durft dat niet te bespreken met zijn vrouw Mirthe, die juist heel graag moeder wil worden.

Het verhaal is spannend. Ik dacht op een bepaald moment wel door te hebben hoe het in elkaar zat, maar werd aan het einde aangenaam verrast door een twist die ik niet zag aankomen. Altijd fijn bij een thriller!

Wat ik persoonlijk een leuk tintje vind is dat het verhaal zich in mijn woonplaats Leiden afspeelt, al herken ik niet alle plekken…

Samantha Stroombergen heeft met dit boek een verrassend goed debuut geschreven. Ik kijk uit naar volgende boeken van haar!

Geschreven bij De witte kamer

Goed boek leest lekker weg.

Geschreven bij De witte kamer

Rechercheur Leon Coeur is momenteel geschorst en geeft les criminologie, lessen die zijn nichtje Hanna ook volgt. Hanna loopt moeilijk na een ongeluk. Tien jaar geleden werd haar vriendin Lena in een busje gesleurd, zij kon ontsnappen en liep daarbij onder een auto. Lena werd later dood teruggevonden. Een trauma waar Hanna nog altijd onder gedrukt gaat.
Leon heeft zo zijn eigen problemen, zowel privé als op het werk.
Het lijk van een vermiste journalist wordt gevonden in een park en Leon is gefascineerd door de moord. Hij gaat samen met zijn nichtje op onderzoek uit. Niet wetende dat hij dichter bij de waarheid is en bij de moordenaar dan ze zelf beseffen.

Een prima thriller en een mooi debuut dat mogelijk gevolgd kan worden door meer met Leon en Hanna in de hoofdrol. Wat miste ik? Echte spanning, het was allemaal een beetje gewoontjes, voorspelbaar zelfs. De twee hoofdpersonages zijn heel degelijk en diep uitgewerkt neergezet en daarmee heeft de auteur het zich volgens mij een beetje moeilijk gemaakt om bij volgende boeken nog veel toe te voegen. Ik weet niet of het de bedoeling is om van Leon en Hanna een reeks te maken, maar we weten eigenlijk al heel veel over deze twee. Het uitdiepen van de karakters heeft de spanning van het verhaal wat tegen gewerkt. Een terroristische aanslag in hartje Amsterdam tijdens de belangrijkste dag van het jaar wekt uiteraard wel de nieuwsgierigheid, dus dat zat wel goed, het begin was top.
Het is een boek waar je zo door vliegt, korte hoofdstukken maken het snel en bij tijden heel filmisch.