De wolf van Colombes

Altijd fijn om weer even in de Provence te zijn! En de omgeving, weliswaar een hele andere hoek dan wij kennen, komt goed tot leven in het boek.
Het verhaal is boeiend van begin tot eind en heeft een lekker grimmig sfeertje zo met het duistere verleden van het doktershuis en het dorp, de strijd tussen dorpelingen, de angst voor de wolf en de wijnfraude die leidt tot een vermissing…
Het boek heeft een flink aantal verhaallijnen, dat kan afleidend zijn, maar dat was gelukkig niet het geval. Het had duidelijk allemaal iets met elkaar te maken en het zorgde er juist voor dat ik heel benieuwd was hoe uiteindelijk alle puzzelstukjes in elkaar zouden passen. Eenmaal begonnen met lezen was het moeilijk om het boek weg te leggen, liefst wilde ik steeds toch nog net even een stukje verder lezen.
De wolf van Colombes is een meeslepend en erg spannend verhaal dat leest als trein en erg goed in elkaar steekt. Ik vond het verhaal zelfs beter dan het vorige boek, dus ik ben heel erg tevreden! Graag op naar meer!

Een klein dorp in Frankrijk dat veel te verbergen heeft. Gesjoemel met wijn, gedoe met truffels, verdwijningen van kinderen en om het nog erger te maken, een of meerdere wolven.
Het jonge koppel Laura en Nicolas verruilen Parijs voor een Provençaalse woning in het dorp. Laura wil een B&B openen en zoekt voor haar website smeuïge verhalen over het dorp. Al snel vindt ze informatie over verdwenen kinderen en over praktijken waar ook de Nazi's niet vies van waren.
Ze sluit vriendschap met een herder die haar veel informatie over de bewoners geeft.

Erg veel thema's in één boek en een einde dat toch anders was dan ik had gedacht. De Yakuza van Japan hadden er voor mij niet bij gemoeten al begrijp ik dat ze nodig waren om dit einde te bereiken, maar was al genoeg spanning zonder deze verhaallijn. Het boek leest heel vlot en vanaf de eerste pagina's zit je in het verhaal.

Het verhaal speelt zich af in en rondom Colombes-sur-Ciel. Tegen deze achtergrond lees je over Laura en Nicolas die hun drukke leven in Parijs vaarwel zeggen om in een oude Provençaalse voormalige woning van een arts samen een nieuw leven op te bouwen.
Ze hadden verwacht in een slaperig stadje in het zuiden van Frankrijk te zijn aangeland, maar de intriges vliegen hen al snel om de oren.

In Colombes-sur-Ciel is armoe en rijkdom aanwezig, misbruik door en vertrouwen in de gevestigde orde; dit alles speelt zich af binnen de gesloten gemeenschap die dit stadje is. Voor nieuwkomers is het moeilijk om contact te krijgen, maar Laura en Nicolas hebben geluk. Of toch niet…?

Het boek start een aantal jaren terug in de tijd; hier zijn we getuige van een jachtongeluk. Maar niemand van de jagers schijnt het schot gelost te hebben. De getroffen Vidal beschuldigt Grégoire, de notaris er van de schutter te zijn. Deze notaris draait zijn hand niet om voor frauduleuze handelingen om er zelf beter van te worden. Het landgoed van de rijke truffelboer is onderwerp van de hebzucht van bijna iedereen.
Door de afgelegenheid en de geslotenheid van het dorp kunnen zich hier dingen afspelen die het daglicht niet kunnen verdragen maar die je zou kunnen verwachten in het Nazi-Duitsland van weleer.

In De wolf van Colombes werd ik door de beeldende schrijfstijl van Koen Strobbe meegenomen in een spannend avontuur.
De personages zijn duidelijk beschreven, het verhaal is heel goed opgebouwd en het liet me meegenieten van de fantasie van de schrijver.
Ik werd zoals ik al aangaf meegenomen in een spannend avontuur, maar alles wat ik las was heel geloofwaardig; het zou in werkelijkheid gebeurd kunnen zijn.

Als eerste is er natuurlijk de cover van het boek. In dit geval blauw met rood. Naar mijn gevoel is dit een weinig sprekende cover. Ook na het boek gelezen te hebben, zie ik niet echt een link tussen het verhaal en de cover. De cover is voor mij iets te vrijblijvend, te algemeen. Bij de titel heb ik mij nieuwsgierige vragen gesteld. Deze intrigeerde mij, en terecht blijkt na het lezen van het boek. Gelukkig is deze prominent aanwezig op de cover.

Het is mijn eerste kennismaking met Koen Strobbe en ik ben meteen verkocht. Het boek begint met een zeer spannende, intrigerende proloog. Vanaf nu is het zeer moeilijk om dit boek nog weg te leggen. Strobbe heeft een zeer visuele en beschrijvende schrijfstijl. Bij momenten had ik zelfs het gevoel dat ik me midden in een film bevond.

De karakters zijn goed uitgewerkt, de dialogen zeer realistisch. En daarbovenop krijg je een mooie beschrijving van de locatie waar het verhaal zich afspeelt. Dit geeft nog een extra dimensie aan het verhaal. Hoe gruwelijk het verhaal ook is, de locatie wordt steeds beschreven alsof het om een reisgids gaat. Zeer idyllisch en feeëriek. Je wilt onmiddellijk je koffers pakken.

Hoe verder je geraakt in het boek, hoe moeilijker het wordt om het weg te leggen. Tijdens het lezen bekroop me steeds vaker het gevoel 'Stel je voor dat dit echt waar zou zijn?' Doorheen het boek zijn er een aantal verhaallijnen, die uiteindelijk wonderwel in elkaar passen. Knap! Het is een zeer luguber verhaal. Toch slaagt Strobbe erin om dit op een bijna lieflijke manier te vertellen. Dit sluit mooi aan bij de zeer rustige, vredige omgeving waar het verhaal zich afspeelt. Niemand verwacht dat er ook een zeer duistere kant is.

Het boek leest zo aangenaam dat ik eigenlijk meer wilde weten. Naar mijn gevoel hadden de verschillende verhaallijnen best wel wat dieper en gedetailleerder mogen uitgewerkt worden. Ik zou het durven vergelijken met het verschil in verwachtingspatroon tussen een film en een boek. In de meeste gevallen geeft het boek veel meer info en details dan de film, terwijl ik bij dit verhaal eerder het gevoel heb dat dit de ‘film’ is en dat de extra details die een boek geven ontbreken. Op bepaalde momenten wil Strobbe teveel vertellen op te korte tijd. Ik had de verschillende elementen van het verhaal graag wat meer gedetailleerd en uitgewerkt willen zien. Hij wil er allemaal een beetje te snel overgaan.

Kortom een knappe plot, zeer leuke schrijfstijl, een intrigerend verhaal en levensechte personages. Net daardoor hadden er best nog enkele huiveringwekkende hoofdstukken bij gemogen. Meer detail en meer aandacht voor de verschillende elementen hadden het boek naar een nog hoger niveau getild.

Vorig jaar las ik Kruis en munt en was razendbenieuwd of de auteur het hoge peil van zijn debuut kon aanhouden.
Wel, was me dat een meevaller! Dit verhaal greep me bij de keel van het begin tot het eind. Strobbe is een meesterlijk verteller, je kan zijn karakters voelen, ruiken en horen.
Dat dorp Colombes: ik wil er wel eens heen, maar dan enkel met de nodige ‘bescherming’ :-)
Ik denk dat ik, na Lagercrantz, weer maar eens een auteur gevonden heb die ik de komende jaren wil volgen.

Vlot geschreven, één van de betere Vlaamse schrijvers, zeker lezen! Ik hou van zijn stijl.

Spannend en zeker vakantiegevoel. Zeker als je al 21 jaar in deze streek op vakantie gaat.

Erg goed boek, spannend en eng. Lees volledige recensie op thuisleven

Geschreven bij De wolf van Colombes

spannend boek

ongelooflijk spannend