Disconnect

Disconnect is een bijzonder vermakelijke jeugdthriller die meerdere lagen bevat.
Tess, het hoofdpersonage, krijgt een op het eerste oog (en op mysterieuze wijze!) vraag voorgelegd: zou jij zonder je smartphone kunnen leven?
Natuurlijk, is haar eerste impuls, tot ze bemerkt dat ze zich sinds die vraag bewust is van haar gedrag. Toch steeds even snel social media checken, appen en dus vooral verbonden zijn met alles en iedereen. Ook gaat zij voor het eerst goed kijken welke informatie overload er nou eigenlijk bij haar binnen komt. Dat blijkt stiekem uit een heleboel onzin te bestaan waar ze geen enkele interesse in heeft.
Het idee om zonder smartphone te leven klinkt steeds aantrekkelijker.
Wat het gegeven dat de auteur hier gebruikt aantrekkelijk maakt, naast razend interessant, is de spanning die zij er tevens bij opbouwt. Want het zou natuurlijk geen jeugdthriller zijn als er een flink addertje onder het gras zit.

Een ander belangrijk thema van het verhaal is je eigen identiteit ontdekken. Tess, die zich behoorlijk eenzaam voelt sinds haar beste en enige vriendin naar de andere kant van het land is verhuisd, wordt behoorlijk aangetrokken door het idee om weer ergens bij te horen. Disconnect lijkt de ultieme oplossing. Een groep leeftijdsgenoten vol idealen en gedachten over een betere wereld. Een club/genootschap voor het leven waar zij voor geselecteerd is, zonder dat ze weet waarom. Want jij vindt Disconnect niet, zij vinden jou.
Tess besluit dan ook, zonder echt dieper erover na te denken, om zich aan te sluiten. Een keuze met desastreuze gevolgen...

De auteur heeft een goed doordacht verhaal neergezet dat zorgt voor de nodige uurtjes leesplezier. Zozeer zelfs, dat ik het niet weg kon leggen en binnen één dag uit had. Tess sleept je mee in haar wereld, maakt je deelgenoot van haar gedachten en gevoelens, en is innemend en sympathiek.
Tijdens het lezen krijg je soms flink de neiging om haar wakker te schudden, al schuilt er ook herkenbaarheid in haar acties. Ze handelt vanuit haar gevoel en dat maakt haar puur. Haar onzekerheid wordt afgewisseld met een flinke dosis lef, wat een goed tegenwicht biedt en haar en het verhaal perfect in balans houdt.
Tel daar de oplopende spanning bij op, die op de juiste wijze gedoseerd is, waardoor Disconnect geen moment inzakt of te veel wordt. Ook hierin zit de ultieme balans, wat zorgt dat het verhaal geloofwaardig en realistisch aandoet en bij vlagen zelfs filmisch.

Natuurlijk ontbreekt de liefde niet in dit verhaal en ook dat is perfect neergezet. Afgewisseld met actie en dagelijkse beslommeringen, is dit thema dan ook een aanvulling en zorgt voor net dat beetje extra spanning en ontwikkeling in de opbouw naar de plot.
De plot zelf sluit overigens met een flinke knal, waarin alles samenkomt en met recht een sublieme afsluiting te noemen is.
Al met al is Disconnect beslist een aanrader voor liefhebbers van dit genre en mag zeker niet ontbreken in je collectie!

De eerste zin op de achterkant van Disconnect; Kun jij zonder smartphone leven? Dit deed me al denken hoe verbonden we tegenwoordig zijn. Kan ik zonder smartphone? Zelfs tijdens het lezen van een boek pak ik wel eens mijn telefoon. Hoe de zin staat geeft me wel het gevoel dat er meer is dan alleen je telefoon wegleggen.

Disconnect is een fijne jeugdthriller. Het is een boek voor lezers vanaf 12 jaar maar geen moment heb ik gedacht een jeugdthriller te lezen. Het verhaal is goed opgebouwd, Tess staat er echt als persoon hoe ze is. Een meisje wat eigenlijk best terughoudend is maar toch ergens bij wil horen en daardoor dingen doet die ze normaal niet snel zou doen. Het gaat niet zo ver dat het totaal niet bij de persoon past naar mijn gevoel.

Er worden drie personen echt uitgebreid neergezet. Tess daar krijg ik het meeste een beeld van. Astrid Witte beschrijft niet alleen dat ze een scholier is, dat ze ouders heeft en een baantje. Nee we weten dat haar vader politieagent is en haar moeder video’s maakt die haar klasgenoten kijken. Tess leest graag, ze houd ervan en dan boeken zoals Jane Eyre. Haar moeder heeft Tess het boek van Bridget Jones gegeven om te lezen. Haar moeder houd van deze boeken en Tess baalt dat haar moeder dit boek gaf, een boek wat niks voor haar was. Dacht ze want stiekem smulde ze ervan en haalt ze stiekem het tweede deel uit de kast.

Van Vince krijgen we meer een beeld doordat Tess met hem mee naar huis gaat en hem leuk vind. De derde persoon is Damian, de jongen waar Tess mee samenwerkt maar die ook bij haar op school zit. Door deze beelden wat ik bij de personen krijg wordt ik meegetrokken in het verhaal. De spanning wordt goed opgebouwd en het verhaal blijft me continu trekken om door te lezen. Het is een geloofwaardig verhaal wat zo echt kan gebeuren. Nergens tijdens het lezen heb ik het idee dat het te ver gaat buiten de werkelijkheid. Een paar uur leesvermaak heb ik zeker gehad met dit boek van Atrid Witte het was sterker dan spiegelmeisje.