Dit is hoe het ging

Tot het einde blijft het spannend wat er is gebeurd. De ontknoping is echt goed en de weg er naartoe evenzo!

Ik kon me goed inleven in de hoofdpersoon. Vooral dankzij de steengoed schrijfstijl van Astrid Boonstoppel. Een aanrader!

Ik had geen idee waar ik precies aan begon toen ik ‘Dit is hoe het ging’ van Astrid Boonstoppel oppakte om te lezen. En dat werkt eigenlijk heel goed bij dit boek, er volledig blanco ingaan, ik kan het iedereen aanraden! Maar goed, als je dit leest ga je er dus niet meer blanco in, dus misschien was het een beetje zinloos om dat te vermelden.

Ik kan inhoudelijk weinig zeggen over het plot, dat moet je echt ervaren. Maar het begint met Cato, een introvert meisje uit een leuk, gezellig gezin dat haar pestverleden achter zich wil laten op een nieuwe school en zich een nieuw persona aanmeet. Ze ontmoet Vic, een populair meisje, en word helemaal meegesleept in haar leven. Cato aanbidt de grond waarop ze loopt. Maar haar verleden gaat haar inhalen...

Dit was echt een heel heftig boek. Ik moest even diep ademhalen toen ie uit was. Wow, echt intens... heel veel thema’s komen aan bod waar veel tieners mee worstelen, zoals groepsdruk, zelfbeeld, social media. Maar ook heftigere thema’s zijn aanwezig, ik ben geneigd om trigger warnings te geven maar dat verklapt eigenlijk het einde van het verhaal, maar als je een depressie hebt of gepest wordt zou ik even nadenken voor ik dit op zou pakken.

Het verhaal zelf zit echt supergoed in elkaar. Het verspringt vaak ineens van onderwerp, maar je ziet hoe het meteen in het geheel wordt verweven, wat ik echt heel kunstig vind. Alles heeft een betekenis, al zie je die later pas goed samenkomen. De hoofdstukken hebben ook vaak dieren als naam, en dat past ook goed in de sfeer, je ziet het terugkomen (ok dit klinkt vreemd maar het is echt gaaf!).

Je leeft ontzettend met Cato mee, en hoewel ze soms wat domme keuzes maakt en naïef is, snap je haar wel. Je ziet langzaam steeds meer, en wordt ook meegezogen in haar wereld, maar pas op het einde snap je echt wat er gaat gebeuren. De ontknoping is echt heel goed gedaan... en de schrijfstijl is briljant, zo zie je het niet vaak in YA, dat er zoveel lagen en symboliek in zit. Het is een thriller, maar ik zou het meer een psychologische thriller noemen. Ik denk dat heel veel jongeren dit boek heel erg zal aanspreken, zeker ook door de belangrijke thema’s, maar dit is zeker ook voor de mensen die op zoek zijn naar diepgang in een verhaal.

Een zeer spannend en pakkend boek, helaas viel het einde voor mij ietsje tegen. Maar ik vond dit een zeer sterk debuut van Astrid Boonstoppel en gaf ik het boek 4,5 sterren. Ik ben ook erg benieuwd geworden naar volgende projecten van deze schrijver!

Door het verhaal heen staan over de helft van het boek een aantal flashbacks, maar ook samenvattingen van gesprekken met mensen in haar omgeving. Dan krijg je een soort unheimisch gevoel, wat is er dan toch gebeurd?

Op haar oude school in Rotterdam werd hoofdpersoon Cato gepest, reden voor haar ouders om te verhuizen en Cato en haar zusje op een nieuwe school te laten beginnen. Dit allemaal in het fictieve dorpje Groenbeek. Op het Groenbeek Gymnasium wordt ze opgenomen in de populaire kliek meiden, ze kan bijna niet geloven dat dit haar gebeurt, het meisje dat op haar vorige school zo gepest werd. Naast haar vriendin op school heeft ze ook een online vriend, die ze ook al in Rotterdam had, hem gaat ze later ook in real life zien.

Cato veranderd na een incident in een stil en teruggetrokken meisje, dat is het moment dat je denkt is er dan niemand die ziet wat er speelt? Het gaat niet goed met Cato, help haar… Er komt wel een soort van hulp maar niet zoals je hoopt.

Na het lezen vroeg ik me af of dit ook in werkelijkheid zou kunnen gebeuren, ik ben bang van wel en moet zeggen dat ik dat een heel eng idee vind…

*****
'Dit is hoe het ging - Astrid Boonstoppel'

'Ik kromp ineen en wou dat ik ter plekke kon verdwijnen. Als een glanzende, sappige druif die verschrompelt tot een rozijntje, zo klein dat het in een rood kartonnen doosje zou passen.'

Stil ben ik ervan... Dit boek gaf echt stof tot nadenken... Heftig. Het kwam binnen. Geraakt. Geraakt door hoe het ging.
Mijn hart gebroken. Gebroken voor die lieve Cato. Want wat heb ik met Cato meegeleefd.
Dit is echt zo'n boek wat enorm veel lading draagt.
Stil. Stil ben ik ervan.

Vanaf het prille begin, weet je dat dit een boek is dat niet goed afloopt. Je weet dat het verdrietig zal eindigen. Je voelt het in iedere porie van je huid. In iedere cel van je lichaam.
En toch blijf je lezen. Tenminste ik bleef lezen. Ik wilde weten hoe het ging. Ik wilde weten wat Cato mee had gemaakt. En het maakte mij enorm verdrietig. Ik wilde Cato meerdere malen in mijn armen nemen. Haar vertellen dat ze niet alleen is. Haar beschermen.

'Als ik sterker zou zijn, dan was hij zachter. Dan zou hij een betere versie van zichzelf worden.'

Wat is dit boek ontzettend goed geschreven. Astrid Boonstoppel heeft een hele fijne schrijfstijl die je vastgrijpt en je niet meer loslaat. Met af en toe een sprong naar de huidige tijd doormiddel van getuigenverklaringen. Getuigenverklaringen die echt van toegevoegde waarde waren. Van toegevoegde waarde voor het verhaal. Daardoor keek je ook even vanuit andere ogen naar deze tragedie. En zie je hoe moeilijk het soms is om de juiste signalen op te pakken, zodat er op tijd ingegrepen kan worden.

Ik vind dit boek er een met een boodschap. Een waardoor ik nog meer mijn ogen geopend hou voor de mensen om mij heen. Het is belangrijk dat we er voor elkaar zijn. Pesten is écht not done. En niemand, maar dan ook echt niemand, hoort alleen te zijn.
Stil. Stil ben ik ervan... *****

Geschreven bij Dit is hoe het ging

Astrid Doornstoppel snijdt met het verhaal van Cato een heel hedendaags onderwerp aan. Verschillende maatschappelijke thema's komen aan bod. Een puber die gepest wordt, die zich niet goed in haar vel voelt, die erbij wil horen, die iets wil betekenen, die zich uitgesloten voelt, die makkelijk te beïnvloeden is, die manipuleerbaar is.
Meestal is dit droge materie, maar de auteur weet deze thema's in een zeer leesbaar verhaal te gieten.
Als lezer weet je wel onmiddellijk dat Cato iets ergs heeft gedaan. De cover met de handgranaat aan een fijne gordel geeft dit ook aan. De transcriptie van de verhoren draagt eveneens bij tot dit vermoeden. Toch wil je als lezer snel doorlezen. Het verhaal laat je niet los. Je krijgt de neiging om uit te roepen: "Niet doen, Cato! Oppassen!".
Uiteindelijk kan je als lezer alleen maar heel veel medelijden met Cato hebben.
Een aanrader voor de jeugd om hen te doen stilstaan bij de diverse thema's die aangehaald worden.

Geschreven bij Dit is hoe het ging

mooi geschreven en spannend

Goed geschreven, leest vlot en verrassend einde! Fantastisch debuut!

Sterke schrijfstijl die heel treffend de vinger op de zere plek weet te leggen. Het verhaal komt snel op gang en door alle koekkruimels aan hints over de ontknoping - niet te veel, niet te weinig - blijf je doorlezen. Droevig, spannend en een goede blik op wat er toe leidt dat iemand bepaalde - verschrikkelijke - keuzes kan maken.

Geschreven bij Dit is hoe het ging

Een aanrader, maar wees gewaarschuwd; je zulttet boek niet opzij kunnen leggen. Het moét in één ruk uitgelezen worden. Althans, zo verging het mij. Eigenlijk een YA boek, maar ook voor de oudere lezer interessant.