Doggerland 3 - Tussen de duivel en de zee

Geschreven bij Doggerland 3 - Tussen de duivel en de zee

Adolfsson is geboren in Stockholm en werkte als perswoordvoerder. Het is ondertussen reeds het derde deel van Doggerland , een fictieve archipel gelegen in de Noordzee met elementen uit zowel Scandinavië als Groot-Britanië.

Tussen de duivel en de zee.
Luna een ooit wereldberoemde popster werkt aan haar come-back, en waar kan dit beter dan in haar thuis plaats Doggerland. Ze werkt toevallig samen met Leo een vriend van inspecteur Karen Hornby. Het is dan ook Leo die alarm slaat wanneer blijkt dat Luna na een feestje is verdwenen. Een beetje tegen haar zin in wordt Karen op deze zaak gezet. Zelf worstelt ze namelijk met haar gezondheid, ze voelt zich oud en futloos, en moet zich laten onderzoeken. Het is ook geen pretje om deze zaak uit de media te houden. Alsof ze nog niet genoeg aan haar hoofd heeft worden er vrouwen aangerand op een verschrikkelijk lugubere manier. Kan ze één of beide zaken oplossen? Of staat haar gezondheid haar in de weg?
Het verhaal, meer dan voldoende voorzien van personages, komt wat langzaam op gang naar mijn mening. Het was niet de spanning in het begin maar de aangename schrijfstijl en de korte hoofdstukken die me er toe hebben aangezet om verder te lezen. Je leert Karen goed genoeg kennen om met haar mee te voelen in de ups en downs die ze meemaakt, en sommige van haar beslissingen beter te begrijpen.
Het was de beklemmende spanning naar het einde van het boek, dat me verraste. Samen met de plotwendingen die onvoorspelbaar voor mij waren heb ik echt genoten van dit boek, en hoop van deze auteur meer te kunnen lezen.

Geschreven bij Doggerland 3 - Tussen de duivel en de zee

Ik was al fan, sinds het eerste boek. Dit derde deel stelt niet teleur. Maria Adolfsson schrijft heel prettig en je blijft de pagina’s omslaan. Heb weer genoten en direct ook het vierde deel gekocht.

Geschreven bij Doggerland 3 - Tussen de duivel en de zee

Spannend

Geschreven bij Doggerland 3 - Tussen de duivel en de zee

Al met al is Tussen de duivel en de zee een heerlijke thriller. De verschillende zaken zijn erg fascinerend. Ook waren er diverse momenten ietwat voorspelbaar, maar eveneens zaten er ook een aantal verrassende wendingen in Tussen de duivel en de zee. --> Vanaf 3 april is de hele recensie te lezen op mijn blog: www.elinebooks.com

Geschreven bij Doggerland 3 - Tussen de duivel en de zee

Lees mijn volledige recensie op www.bookaddict.nl

Kan een serie beter worden in de volgende delen? Ja zeker weten! Dit derde boek is wat mij betreft het bewijs.

Bij het eerste boek had ik nog zoiets van ‘Mwah… ik weet het niet hoor…‘. En het tweede deel bracht een grote glimlach op mijn gezicht.

Dit derde deel heeft echt bewezen dat ik een nieuwe Scandinavische auteur aan mijn korte favorieten lijstje kan toevoegen.

De uitwerking klopte, het plot was echt heel erg gaaf en heeft mij absoluut verrast! Voor mij was het totale plaatje absoluut meer dan compleet.

Ik ben heel erg benieuwd of er nog een volgend boek komt in deze serie of dat Maria de serie met dit boek heeft willen afsluiten.

Geschreven bij Doggerland 3 - Tussen de duivel en de zee

In de lijn van de vorige twee delen: uitvoerige lange en sfeervolle verhaallijnen en na een gestage opbouw hier en daar ook enigszins spannend. Feest der herkenning van Scandin. landschappen, omgangsvormen en gebruiken, waar ik zo van hou. Want Doggerland bestaat nu niet echt, maar heel lang was dat wel zo in de driehoek Denemarken, Engeland en Nederland, voor de laatste grote IJstijd,waar nog ontelbaar veel overblijfselen van zijn onder de huidige zeebodem. De Doggersbank refereert er nog aan. Dynamiek ruim voldoende in de verhaalopbouw en voor mij (geen echte thrillerlezer) meer dan genoeg wendingen en verrassingen, die de aandacht vasthouden bij het leesplezier.

Geschreven bij Doggerland 3 - Tussen de duivel en de zee

Het valt al snel op hoezeer Maria Adolfsson in herhaling valt. De schrijfster gebruikt bij elke ontwikkeling in het verhaal de twijfels en angsten van de hoofdpersoon om er iets dramatisch van te maken - dat maakt dat veel gesprekken erg lang duren - en laat steeds als iemand iets verhelderends wil zeggen een telefoon rinkelen. O ja, en aan het eind wordt de heldin altijd net niet vermoord door de schurk, die zelf wel het loodje legt. Deel 4 is overigens meer van hetzelfde. Het nadeel van iedere keer dezelfde soort ontknoping is dan ook dat je als lezer steeds kunt verwachten wat er ongeveer nog moet gaan gebeuren. Deze reeks boeken zal snel weer in de vergetelheid raken, denk ik.