Doodstil

Geschreven bij Doodstil

Ik heb genoten van deze spannende thriller! Wàt een geweldig debuut van deze schrijfster..Het boek is onderverdeeld in vier delen, waarvan in ieder deel een vrouwelijk persoon te maken krijgt met de moordenaar. Het verhaal begint met Maddy, die bedreigd wordt met de dood van een persoon met een zieke geest. De politieagent Nick Simons speelt ook een grote rol in dit geheel. Op het moment dat Maddy een relatie met hem begint, krijgt ze vreemde brieven met doodsbedreigingen. Wie wil haar vermoorden?
In het tweede deel maken we kennis met Julia, een mooie vrouw, die ook belaagd wordt met rare brieven van dezelfde persoon.
In het derde deel lezen we over Rachel, die ook past in het profiel van de moordenaar. Deel vier gaat over Sasha, de psychologe, die een vriendin is van Maddy. In dit laatste deel begrijp je wat de vrouwen met elkaar gemeen hebben. De personages zijn goed uitgewerkt en het lezen gaat moeiteloos. Een heerlijke vlotte schrijfstijl.
Doodstil is net even anders door deze vier delen en dat leest heel prettig. Je leert deze vrouwen goed kennen en de spannende opbouw van het verhaal maakt dat je gewoon niet stoppen kan. Ik moest dit boek in één keer uitlezen. De stukken van de moordenaar zijn cursief gedrukt en al lezende was ik verbijstert dat er zulke mensen met zo’n intense zieke geest bestaan. Ik was even uit het oog verloren dat dit fictie is…Je gaat zo in het verhaal op, alsof het een waargebeurd verhaal is. Wat natuurlijk best mogelijk is..
De erotische beschrijvingen zorgen voor een extra stukje zinnenprikkelende spanning wat heel mooi in het verhaal past.
De titel “Doodstil” wordt pas duidelijk in het laatste hoofdstuk. “Zes moorden, één meesterwerk” ! Ik vind dit boek een vette aanrader!

Een pittig verhaal dat op zo'n manier geschreven is dat je het boek niet meer weg kunt leggen.
De cover past perfect bij het boek; erotisch en spannend!

Het boek is onderverdeeld in vier boeken.
Elk boek heeft de Latijnse titel van een van de eerste vier hoofdzonden zoals die opgesteld zijn door Paus Gregorius I. De titels zijn; Invidia (jaloezie, afgunst), Avaritia (hebzucht,gierigheid), Luxuria (onkuisheid, lust) en Superbia (hoogmoed, ijdelheid). De titels zijn stuk voor stuk goed gekozen voor het betreffende hoofdstuk.

De hoofdpersoon van ieder afzonderlijk verhaal is heel duidelijk neergezet, je weet meteen waarom ze op een bepaalde manier reageert.
De lezer leert alle hoofdpersonen goed kennen, behalve die ene...
De schrijver van de dreigende brieven, deze blijft lang een onbekende. Toen ik op een bepaald moment dacht dat ik ongeveer wist hoe de vork in de steel zat, werd ik toch weer verrast. Niet door hetgeen de vier vrouwen overkomen is; het werd al snel duidelijk wat zou gebeuren.
Maar het onheilspellende gevoel dat het boek gaf was in mijn beleving de dreiging die constant aanwezig was, maar waar ik het fijne niet van wist.

Ik wil graag meer thrillers lezen van Lydia van Houten.
Ze heeft door het schrijven van deze thriller een film in mijn hoofd laten afspelen; je weet nooit zeker wie je tegenover je hebt, totdat het te laat is...

Geschreven bij Doodstil

De uitleg van de titel van het boek wordt lang verborgen gehouden, zo ook de verbanden van de vermoorde vrouwen. Alles valt uiteindelijk perfect samen, ook al lijkt het begin onsamenhangend. Bijzonder knap gedaan. Toen ik begon met lezen kon ik gewoon niet meer stoppen. Erg jammer dat het uit is, maar ik kijk uit naar de volgende thriller van deze schrijfster.

Geschreven bij Doodstil

Vier verhalen met alle vier een ander slachtoffer maar dezelfde moordenaar.
De schrijfstijl van Lydia van Houten is erg mooi en beschrijvend. Het boek leest erg makkelijk weg en de spanning vooral in de eerste twee verhalen is erg goed en is ook meteen aanwezig.
Vanaf eind het tweede verhaal / begin derde verhaal is het duidelijk wie de moordenaar is. Daardoor verslapt mijn aandacht ontzettend. Het haalt iets van de magie weg. Vooral omdat de gedachtes van de moordenaar niet heel diep gaan en erg oppervlakkig blijven. Wat ik zelf leuker had gevonden is als er door de 4 verhalen 2 of meerdere karakters waren die overeenkwamen waardoor je telkens blijft wankelen wie de moordenaar zou kunnen zijn.
Voor een thrillerdebuut goed gedaan en het leest fijn weg. Leuk concept, de vier verhalen!
Ondanks dat ik dus wat kritische kanttekeningen heb zou ik zeker een volgende thriller van Lydia van Houten lezen!

Geschreven bij Doodstil

Er zit heel veel vaart in deze thriller, en leest erg prettig, want ik kon niet stoppen voordat ik het wist! Het is erg spannend, ondeugend en lekker sexy. Je leeft echt met de hoofdpersonen mee! Ik ben zeer benieuwd naar andere boeken van deze auteur.

Een heel pakkend boek dat je niet loslaat voordat het uit is. Erg verrassende wendingen maken het extra spannend... De ontknoping is onverwacht!

Er zit heel veel vaart in deze thriller, en leest erg prettig, want ik kon niet stoppen voordat ik het wist! Het is erg spannend, ondeugend en lekker sexy. Je leeft echt met de hoofdpersonen mee! Ik ben zeer benieuwd naar andere boeken van deze auteur.

Gelezen door Jeanine Feunekes-Both
Het boek bestaat uit 4 aparte verhalen, die elk met elkaar in verband staan. Elk verhaal begint met de naam van het slachtoffer met een Latijns woord erbij dat uitstekend past bij dat deel van het boek. De Latijnse woorden geven in één woord de levenswijze of karakter van de vrouwen weer. Het zijn eveneens 4 van de 7 hoofdzonden, wat gelijk mijn aandacht trok. Deze opbouw van het verhaal (oftewel 4 verhalen) is de kracht van het boek. Elk verhaal heeft een spannend einde en geeft geen directe informatie door over de daarop volgende verhalen, waardoor je er zelf over na gaat denken wat de link zou kunnen zijn tussen de vrouwen. Waarom de stalker nu juist hen heeft uitgekozen.
De brieven van de stalker en de gedachten van de stalker zijn duidelijk weergegeven door middel van een ander (schuingedrukt) lettertype.

Ik heb genoten van dit boek en zijn opbouwende spanning. De opbouwende spanning komt vooral door de aparte verhalen, die op het eerste oog niets met elkaar te maken schijnen te hebben. Naar het einde toe beginnen zaken op elkaar aan te sluiten. Zaken die je niet eerder met elkaar in verband zou hebben gebracht. In elk verhaal is de stalker dicht aanwezig bij de vrouwen en bijna iedereen kan de dader zijn. De schrijfster heeft op een goed onderbouwde wijze steeds meerdere kandidaten naar voren geschoven, een ieder van deze kandidaten zou zijn reden kunnen hebben om de stalker te zijn en de vrouwen iets aan te willen doen. Dit betrok mij enorm bij het verhaal, je leeft erg mee met de vrouwen en de vraag: wie is hij toch? Je wordt door de schrijfster meerdere malen op het verkeerde been gezet, wat het verhaal alleen maar boeiender maakt.
Wat vooral indruk op mij maakte was de eerste moord. Vanaf dat moment kon ik niet meer stoppen met lezen. Het kwam volledig onverwacht en direct wilde ik het boek ook uitlezen. Ik voelde me eigenlijk een soort van overvallen dat de stalker zo snel al toesloeg en wilde daarom ook weten wie het de dader nou eigenlijk is.

Ik geef het boek met plezier 4***

Geschreven bij Doodstil

Veel taalfouten en daarnaast ook spelfouten die de eindredacteur heeft gemist. De karakters missen overtuiging net als de schrijfstijl, het voelt in elkaar geflanst met behulp van veel bijvoeglijke naamwoorden. De plotwendingen zijn weinig geloofwaardig omdat alle karakters integriteit missen. Jammer, ik was niet eens nieuwsgierig naar hoe het afliep.

Als Madeleine doelbewust schade veroorzaakt in een winkel, wordt ze gearresteerd. Na haar arrestatie ontmoet ze zedenrechercheur Nick Simons. Een rechercheur die zich niet helemaal aan de regeltjes houdt. Ze krijgt een relatie met hem, maar wordt hierdoor ook meegesleept in zijn wereld van leugens en bedrog. Als ze vanaf dat moment brieven met doodsbedreigingen krijgt, begint ze haar twijfels te krijgen over Nick. De briefschrijver verteld tot in de details wat hij met haar van plan is. Madeleine blijft niet het enige slachtoffer. Op het eerste gezicht hebben de slachtoffers niets met elkaar gemeen maar langzamerhand komen er geheimen boven tafel. Geheimen die op een gegeven moment veel zullen verklaren.

“Ik kan niet het feit veranderen dat mijn schilderijen niet verkopen. Maar de tijd zal komen dat mensen zullen erkennen dat zij meer waard zijn dan de waarde van de verf die ik heb gebruikt in het schilderij.”

– Vincent van Gogh –

Bovenstaande quote staat als inleiding vermeld in het boek, waarom zal na het lezen volledig duidelijk worden.

De cover van Doodstil heeft een mysterieuze en erotische uitstraling en dit komt ook goed naar voren in het boek. Mysterieus en spannend met een licht erotisch tintje. Het boek is verdeeld in vier delen. In elk deel maken we kennis met één van de vrouwen die allemaal een rol spelen in dit verhaal. Allemaal verhalen op zich, maar toch is er een belangrijke connectie. De gemeenschappelijke deler is de eerst nog onbekende briefschrijver. De vrouwen hebben allemaal hun eigen karakteristieke eigenschappen en deze zijn in verhouding tot hun rol prima uitgewerkt.

‘Door mijn werk kom je straks in een geweldige collectie terecht, vereeuwigd. Mensen zullen je een eeuwigheid aanbidden.’

De luchtige, beeldende schrijfstijl van Lydia van Houten zorgt ervoor dat het verhaal je meteen pakt. Bij de slachtoffers is er sprake van enige voorspelbaarheid omdat ik van tevoren eigenlijk al wist wat er stond te gebeuren. Maar ondanks dit gegeven blijft de spanning op een goede wijze aanwezig en deze blijft zich uitbreiden tot aan de plot. De beangstigende momenten van de slachtoffers geven je als lezer de koude rillingen.

Ook al wordt de briefschrijver op een bepaald moment bekend gemaakt, betreffende de afloop blijft het gissen. Het verhaal is raadselachtig en ik ben regelmatig een kant opgestuurd waarvan later bleek dat dit niet de juiste was. De nieuwsgierigheid blijft tot aan het einde gevoed en als vanzelf wordt je meegesleept naar een spannende en onverwachte ontknoping.

‘Mijn angst had plaatsgemaakt voor iets wat ik nooit eerder had meegemaakt, absolute sensatie en opwinding. Ik wilde me begeven in zijn schoenen om te weten wat hem dreef. Ik moest het weten!’

Een uniek gekozen onderwerp en een verhaal in een filmische setting. Het zou een mooi script kunnen zijn voor een crime serie. Lydia van Houten is vooral bekend van de populaire fantasyserie Het teken van drie. Doodstil is haar thrillerdebuut en naar mijn mening is het zeker geen verkeerde keuze geweest om ook in dit genre te gaan schrijven.