Drie jaar cel en tbs van dader naar hulpverlener

Diep onder de indruk van het boek , prachtig en makkelijk te lezen boek. Diep respect voor Jorge op de wijze waarop hij zijn hele ziel en zaligheid op papier heeft dúrven te zetten. Resultaat het boek Drie jaar cel en tbs , wat een kracht en lef dat Jorge dit samen met Marcella heeft aangedurfd, chapeau.

Ik vond het een meeslepend verhaal dat een goede inkijk geeft in hoe Jorge geleefd heeft en hoe dingen tot stand zijn gekomen. Erg bijzonder en moedig om deze draai aan zijn leven te geven!

Jorge is anderhalf jaar oud als de vrouw die hem het leven had geschonken, hem alleen achterlaat in een krottenwijk in Colombia. De rest van zijn leven heeft hij te danken aan een politieagent, die zijn gehuil hoort. Niet dat hij meteen actie onderneemt, maar het laat hem niet los en de volgende dag keert hij terug. Jorge wordt naar een kindertehuis gebracht en heeft eindelijk een warm bed en genoeg eten. Ook aandacht maar geen moederliefde die een kind zo hard nodig heeft. Vanuit het kindertehuis wordt hij overgeplaatst naar een adoptiecentrum en als Jorge drie jaar oud is wordt hij geadopteerd door een Nederlands gezin.

Ondanks dat het gezin hem alle liefde geeft, is Jorge vanbinnen al teveel gekwetst. Een pijn die hij alleen weet te bestrijden met een intense boosheid op de wereld. Hierdoor zoekt hij regelmatig verkeerde situaties op en het lukt hem niet om op het rechte pad te blijven. Als dertienjarige maakt hij iets mee dat bepalend is voor het verloop van de rest van zijn leven. Op achttienjarige leeftijd gaat hij in een daklozenpension wonen en dan bestaat zijn leven alleen nog maar uit seks, drank en drugs. Zijn leven bereikt een zwaar dieptepunt als een stapavond met vrienden dramatisch afloopt.

Als Jorge vanwege een ernstig delict veroordeeld wordt tot drie jaar cel en tbs, is de tijd rijp zijn leven te beteren…

‘Ik was te jong om me af te vragen wat er was gebeurd, waardoor ik daar zo alleen lag. Ik voelde alleen de prikkels die ik van buitenaf kreeg – warm en koud, licht en donker – en de zeurende honger in mijn buik.’

Drie jaar cel en TBS is een indrukwekkend verhaal dat laat zien hoe belangrijk moederliefde en geborgenheid is. Het gebrek daaraan kan bij iemand zo’n leegte veroorzaken dat er voortdurend grenzen worden opgezocht waardoor iemand volledig kan ontsporen. We zien dit hier met Jorge gebeuren. Hij is voortdurend zoekende naar een bepaald gevoel die de leegte kan verdrijven. Zijn onvermogen gevoelens te delen zorgt ervoor dat hij deze omzet in agressie. Een soort van onmacht maakt dat hij zich anders profileert en het maakt hem tot een ander persoon dan dat hij eigenlijk diep vanbinnen is. Het feit dat hij zich als baby niet heeft kunnen hechten zorgt voor de vele problemen in zijn leven.

‘Ik voelde verschrikking, angst en verdriet door elkaar heen. Altijd had ik gedacht te weten wat eenzaamheid betekende, maar zo eenzaam als op dat moment had ik me nooit eerder gevoeld.’

Dan is er dat fatale moment. Een momentopname waar iedereen een oordeel over kan vormen. Wat voor oordeel dan ook, Jorge komt in detentie terecht en is vaak eenzamer dan ooit. Eenzaamheid is een rode draad in het verhaal. Jorge neemt ons mee in deze moeilijke tijd en we krijgen een zeer indrukwekkend en helder beeld voorgeschoteld.

Hoe een behandeling in de Forensische Psychiatrische Kliniek werkt en hoe iemand door de therapieën klaar gestoomd kan worden voor weer een ‘normaal’ leven. In het geval van Jorge is het mooi om te zien hoe hij zijn leven totaal omgooit en hij nu werkzaam is als ervaringsdeskundige hulpverlener in dezelfde kliniek als waar hij zelf behandeld werd. Maar hij heeft er wel een lange, zware weg voor af moeten leggen. Door nieuwsberichten zijn er genoeg vooroordelen over tbs-ers en natuurlijk zijn er ook personen bij die niet meer op het rechte pad te krijgen zijn, maar Drie cel en TBS veegt wel wat vooroordelen weg en laat zien hoe het ook kan.

Mij werd gevraagd dit boek te lezen en te beoordelen of dit boek ook onder een andere categorie dan waargebeurde verhalen te scharen is. Mijn inziens niet. Wel heeft Marcella het verhaal van Jorge zo opgezet en verwoord, dat het boek toegankelijk is voor vele doelgroepen. Dus ook een boek om middelbare scholieren te laten lezen met bijvoorbeeld als doel te laten zien dat niet alles vanzelfsprekend is...