Een foutje in mijn hoofd zeven maanden zwanger en een hersenbloeding

Naast dat dit boek inzicht geeft in de verhouding patiënt - niet patiënt en het leven na een hersenbloeding, is het boek zeldzaam helder, goed en mooi geschreven. Ontroerend, pakkend en kwetsbaar. Sommige zinnetjes raakten mij tot in mijn kleinste teennagel. De schrijfster heeft haar subtiele gevoel voor taal zeker niet verloren ... Of heeft zij dit juist opnieuw uitgevonden? Wauw!

De herkenning in dit verhaal raakt tot in de ziel.
Laatst vroeg ik me af of ik dit boek net zo mooi had gevonden als ik 'normaal' was geweest. Maar die vraag kan ik dus niet beantwoorden...:)
Voor ieder die fysiek iets verloren is wat hen maaktte tot wie ze waren; een troostend boek. Een vriendin vol oprecht begrip.

Een aanrader dit prachtige boek van Simonne van Gennip.
Mooi, stoer, een uitputtingsslag, ontroerend, lief, inspirerend.

Haar verhaal mag in geen enkele bibliotheek van ziekenhuis, revalidatie-instelling, verzorg-en verpleeghuis ontbreken. Professionals: mijns inziens (na 40 jaar ervaring) een leerzame aanvulling in optimale zorg.
Psychologen, therapeuten, coaches rond verandering en verlies: ook voor u allen een uitstekend ondersteunend hulpmiddel.

Voor gezin, familie, dierbaren en vrienden, als het soms moeilijk is: dit liefdevol geschreven relaas kan misschien wat hoop bieden!

Ik vond het een heel mooi geschreven boek. Voor mij ook heel herkenbaar. Dit boek is ook aan te raden voor iedereen die wil weten hoe mensen met een hersenbloeding zich voelen.

Een boek wat je niet makkelijk neerlegt. Een aangrijpend verhaal van een jonge vrouw die vecht voor haar 'kunnen' en 'zijn' nadat ze een hersenbloeding heeft gehad. De schrijfster sleept je mee in een definierende fase van haar leven met moment opnames die je niet snel vergeet. De zoektocht naar een nieuwe 'ik' na haar hersenbloeding wekt verwondering en bewondering op. Een inspirerend verhaal en pakkend geschreven. Aanrader.

Wat moedig om zo'n persoonlijk verhaal te schrijven en te publiceren, het zal ongetwijfeld hebben bijgedragen aan het besef achteraf, wat een geluk Simonne heeft gehad! Je valt gelijk in het persoonlijke verhaal van een verwarde Simonne, een jonge journaliste, die in het ziekenhuis is opgenomen na een hersenbloeding en niet beseft hoe ze daar terecht is gekomen. Ze ziet haar man, ouders, stiefdochters en familie maar kan niet uit haar woorden komen en wil graag weten of alles goed is met haar ongeboren dochter Julie, waarvan ze zeven maanden zwanger is. Je volgt haar tijdens haar revalidatie, het opnieuw leren lopen, praten en schrijven, het gevecht, de energie die het kost en de overwinningsmentaliteit om weer zelf dingen te kunnen doen en tegelijkertijd het besef dat er in het revalidatiecentrum sommige patienten er nog erger aan toe zijn en niet meer herstellen. Langzaam aan mag ze vaker naar huis en wordt ook haar dochter geboren. Je voelt de machteloosheid van altijd maar iemand om je heen hebben die jou en je kindje verzorgd en de omgeving die het gesprek voert met diegene die erbij is omdat ze denken dat Simonne het niet begrijpt. Simonne ondergaat nog een operatie en kijkt ze, samem met haar man, positief naar de toekomst, met haar gezin en parttime baan mag ze er wezen en wilde ze graag ook deze aangrijpende gebeurtenis op papier zetten om het later aan Julie te laten lezen. Wat een mooi persoonlijk boek!

Je leest er soms iets over, of hoort ervan in je directe omgeving: mensen die een hersenbloeding krijgen. Dan loopt er even een rilling over je rug en bedenk je jezelf hoe erg zoiets moet zijn, maar veel verder reikt het voorstellingsvermogen meestal niet.

In dit boek opent de schrijfster een deurtje voor je en beschrijft pijnlijk sterk hoe het daadwerkelijk is om een jonge zwangere vrouw te zijn die boven aan de trap wordt gevonden door haar man en dagen later ontwaakt in het ziekenhuis. Ze is grote delen van zichzelf kwijt. Kan zich niet goed bewegen en kan de woorden niet vinden om te zeggen wat ze bedoelt. Tegelijkertijd begrijpt ze niet helemaal waarom anderen zo verdrietig zijn.

Ik ben geen liefhebber van het genre 'hoe ik de tegenslagen van mijn leven overwon' maar dit is een prachtig boek. Zeker voor mensen die zelf moeten revalideren of iemand kennen die een hersenbloeding heeft gehad, maar ook voor lezers zich afvragen hoe het moet zijn als het onvoorstelbare jou overkomt.

Geschreven bij Een foutje in mijn hoofd

op 1 dag tijd uit gelezen, maar was erg betrokken want mijn zus heeft ook een herseninfarct gehad.

Geschreven bij Een foutje in mijn hoofd

Heb het boek in één keer uitgelezen. Na de hersenbloeding van mijn man was het zeer herkenbaar en toch heb ik er wat goede tips uitgehaald. Zeker de moeite waard om te lezen, ook voor mensen die geen ervaring hebben met iemand in deze situatie.

Geschreven bij Een foutje in mijn hoofd

Heb dit boek in een adem uitgelezen.Alsof je door de ogen van de hoofdpersoon, in dit geval schrijfster, kijkt voel je de angsten en frustraties, die zij tijdens haar genezingsproces meemaakt.Vanuit directe omgeving heb ik met een patiënt met hersentumor te maken gehad, waardoor ik dagelijks op de hoogte was van haar gevoelens en frustraties.Angstige overeenkomsten ,die in het boek beschreven zijn.