Een kikker in mijn buik het verhaal van een kind met kanker

Geschreven bij Leven na kinderkanker

75% van ruim 550 kinderen die per jaar kanker krijgen overleeft deze ziekte. Het ondergaan van de de behandeling is meestal heftig en ook vaak niet zonder gevolgen, zowel lichamelijk als psychisch. 24 geïnterviewden (van 23 tot 69 jaar) vertellen openhartig over hoe dat voor ze was en is . Helaas kunnen de lange termijn effecten van de anti-kankerbehandelingen tot zelfs na 30 jaar optreden.
Het is een indrukwekkend boek en zeer de moeite waard voor mensen die of zelf of in hun omgeving iemand hebben die op jeugdige leeftijd met kanker geconfronteerd werd. Het is zeker geen boek met zielige verhalen, het is vooral de veerkracht van deze ex-kankerpatiënten die beklijft na het lezen van het boek.

Hoe kijkt een kind van 7 jaar naar kanker? Valerie krijgt op 7-jarige leeftijd nierkanker. Op dat moment woont ze in Luxemburg. Ze ondergaat een intensieve behandeling van bestralingen, chemotherapie en een operatie in het AMC in Nederland. Dit betekent vaak op- en neer pendelen van Luxemburg naar Nederland.

In dit boek vertelt Valerie over haar leven: voor, tijdens en na de kanker. Typerend voor dit boek is dat de "voor" en de "tijdens" in kinderlijke gedachten zijn geschreven. Er vertelt echt een kind haar verhaal. Je bekijkt "kanker" feitelijk vanuit kinderogen. 10 jaar na de feiten, op het moment dat Valerie volwassen is, zie je de vertelstijl ook veranderen naar een volwassen vertelstijl.

Doorheen het boek krijg je foto's die getrokken zijn in deze moeilijke periode. Foto's van Valerie zelf, maar ook foto's van brieven, beterschapskaartjes,... Dit breekt het moeilijke thema ook een beetje.

Het is een boek dat heel vlot leest. Het is een "mooi" (wat is mooi in deze context trouwens?) aandenken. Het hoort bij Valerie, of ze nu wil of niet. Met dit boek heeft ze haar verleden neergeschreven voor haar nageslacht.

Ik wilde heel graag dit boek lezen, omdat er bij mijn zoontje ook helaas afgelopen December kanker is geconstateerd. Op dit moment zitten wij nog in deze onwerkelijke achtbaan van ziekenhuizen, dokters, bestralingen, chemo's en de onbeschrijvelijke emoties die daarbij komen. Valerie heeft bijna dezelfde leeftijd als mijn zoontje dus het boek trok mij enorm aan. Zo krijg ik een beetje de kans om ook te lezen wat er in het hoofd van een kind omgaat tijdens zo'n heftige periode. Valerie heeft het geschreven toen ze weer wat ouder was dus kan ik misschien ook een beetje vooruit kijken wat ik kan verwachten. Hoe gaat een puber er later mee om en waar stuit je op in bepaalde situaties. Iedereen ervaart het natuurlijk op z'n eigen manier. Op het moment zelf maar ook in de toekomst. Het zet een stempel op de rest van je leven. Ik vond het een super mooi boek, en als je begint te lezen lees je het zo in 1x uit.

Valerie, ik heb je boek gelezen! Prachtig en o zo herkenbaar.

Jouw behandeling en beschrijving van bepaalde gebeurtenissen, zijn bijna identiek aan die van onze dochter Milou!
Milou had een Rhabdomyosarcoom (weke delen tumor) in haar buik, tegen de li. nier aan. Zij is hiervoor een jaar behandeld met chemo, operatie (waarbij ook haar li.nier werd verwijderd), bestraling en weer chemo.

Wat jij beschrijft op .................
• Pag. 44/45, dat je op een bankje op het schoolplein gaat zitten omdat het eigenlijk niet meer gaat! Milou is ook op die bewuste woensdag door de juf naar huis gestuurd, nadat zij ook op het schoolplein was gaan zitten en aangaf dat het ‘niet meer ging’. (Aan het eind van de volgende dag wisten we dat het ‘goed mis was’ met Milou en vrijdags zaten we in het UMCG);
• Pag. 59 de beschrijving van je behandeling lijkt identiek aan die van Milou (wellicht dat er een verschil in behandelingsduur zit);
• Pag. 131 de beschrijving van je rugklachten. Milou heeft hier momenteel veel last van; zij geeft aan elke dag wel last te hebben van haar rug;
• Pag. 143 bovenaan waar je beschrijft dat je nog steeds misselijk kunt worden als je het ziekenhuis binnenloopt. Milou heeft dat ook lange tijd gehad; als ze de PM’er zag lopen kreeg ze al kotsneigingen.

..........................sluit dus bijna naadloos aan op onze ervaringen!

Dus nogmaals bedankt voor je verhaal, waardoor ik ook op bepaalde momenten even weer terug in de tijd ging ……………………

Hartelijke groet,
Jan van Eldik

Dit boek gaat over ziekte en ellende maar ook kracht en schoonheid. Het gaat over kind zijn, opgroeien en overleven. Het is erg inlevend en vlot geschreven. Ik kan het iedereen aanraden, ook mensen die niet ziek zijn of een ziek kind hebben. Het stijgt daar bovenuit.
Het is realistisch maar ook mild. Het is roerend maar nooit sentimenteel. Het is beeldend en troostend....en het gaat dwars door je heen.
Echt lezen!!!!! (met een heleboel uitroeptekens)

Een heel interessant boek. Hebben hetzelfde met onze zoon, en dan is het fijn om te weten dat er meer mensen zijn net effecten na de ziekte. Heel fijn om te lezen

In paar uur uitgelezen spannend

Kinderkanker overleven tekent je voor de rest van je leven. Daar kan ik over meepraten.
Met vallen en opstaan wordt je volwassen. Dit boek geeft me het gevoel dat ik niet de enige ben met dit gevoel.

Wat een realisme, met tranen in mijn ogen heb ik het boek gelezen...

Dit prachtige boek met een verschrikkelijk verhaal heb ik gister in een zucht uitgelezen. Het verdient een plekje in ieders kast, al is het alleen al omdat de opbrenst naar het goede doel gaat.
Wat heeft Valerie Strategier haar vreselijke geschiedenis prachtig opgeschreven. Het boek leest erg vlot weg. Ben erg onder de indruk van dit ontroerende verhaal, heb regelmatig een brok in mijn keel gehad. Ik hoop dat veel mensen steun kunnen putten uit dit boek.