Een kind met kansen De zoektocht van een moeder met haar meervoudig gehandicapte zoon

In een ruk uitgelezen! Dit boek is aangrijpend, emotioneel, grappig en liefdevol. Odet Stabel heeft een hele vlotte pen waardoor ze zowel haar frustraties, verdriet en boosheid als ook de momenten met een gouden randje, de liefde voor haar gezin en grappige anekdotes op een hele pure manier, recht uit het hart, op papier weet te zetten. Die combinatie smaakt naar meer!

Ik las dit boek in één middag uit, zo goed weet Odet te boeien. Ze vertelt nuchter en eerlijk over de achtbaan waar ze de laatste 11 jaar in zit. Haar bijzonder goeie schrijfstijl roert tot tranen én tovert een glimlach op je gezicht. Een tijgermoeder die vecht voor haar kinderen. Een boek dat, ook nadat je het uit hebt gelezen, je blijft bezighouden.

Dit boek geeft een bijzondere inkijk in het leven van een moeder van een meervoudig complex gehandicapt kind. Het beschrijft op een aangrijpende wijze haar worsteling met wat het beste is voor haar zoon, haar gezin en zichzelf. Op een aansprekende wijze geeft zij aan hoe de zorg, het beleid en de politiek tekortschieten gezinnen als deze te ondersteunen en waar zij haar kracht vandaan haalt. Het boek ontroert, is mooi geschreven en houdt je een spiegel voor. Een aanrader voor iedereen die te maken heeft mensen met ernstige beperkingen en hun ouders.

Heel mooi document van de afgelopen 11 jaar van het leven van Odet en haar gezin. Ik kende het verhaal, maar door nu alles achter elkaar en in samenhang te lezen, realiseer ik me nog meer hoeveel onbegrip en onwetendheid ze zijn tegengekomen en hoeveel ze hebben moeten doen om goede zorg te bereiken voor hun zoon. De afwisseling van onderwerpen, door de korte hoofdstukjes, en de goede schrijfstijl maken dat het boek heel prettig leest. De humor erin maakt het vrij 'licht', terwijl toch de schokkende dingen blijven hangen, je niet loslaten. Ik denk dat dit verhaal andere ouders met een zorgkindje zeker helpt, hen steun kan geven door de herkenning. Zoveel emoties en zo mooi opgeschreven, een aanrader!

Het boek gisteren aangekregen.... en in (bijna) èèn ruk uitgelezen..... een voor mij globaal bekend verhaal. Maar zó mooi geschreven met zoveel voor mij onbekende details. Odet sleurde me mee in haar leven... haar ups & downs.... Ook voor mensen die het geluk hebben om deze weg niet af te hoeven leggen een absolute aanrader om te lezen!

Een boek waar je niet meer mee kunt stoppen als je eenmaal begonnen bent met lezen.
Ik ben net als Odet een moeder van een emb kind. Haar verhaal heeft veel onverwerkt verdriet naar boven gebracht, mij aan het nadenken gezet en heeft mijn veel herkenning opgeleverd. Ik ben duidelijk niet de enigste die worstelt met het leven met een emb kind.

Geschreven bij Een kind met kansen

Aangrijpend boek. Kadert de zoektocht van een gezin met een kind met een beperking,

Voor iedereen die iets met zorg heeft. Hoe je rol ook maar mag zijn: professional, vrijwilliger, mantelzorger, toezichthouder, verzekeraar, maakt niet uit: verplichte en prima lees-kost.

Meest in het oog springend is het feit hoe mensen die een kind met een 'beperking' krijgen in ons land aan hun lot zijn over gelaten. Zeker voor wie zelf actief een rol in dit lot willen spelen. Muren van onbegrip, bureacratie en het gebrek aan goede informatie. Dat zou je in regelrijk Nederland NIET verwachten, maar toch is het zo. Wie pakt de handschoen op om dit te veranderen?

Odet neemt je in een bewonderswaardig inkijkje in haar privé leven mee in de ontwikkeling van haar jonge gezin. Dat loopt heel anders dan gedacht én gedroomd. Maar, zelden of nooit bij de pakken neerzittend zoekt ze vechtend haar uitweg in het doolhof, dat we in ons land hebben bedacht. Een doolhof met telkens nieuwe paden, waarvan één ding altijd zeker is: onvoorspelbaar!

Respect voor de relationele zorg die op heel bijzondere wijze wordt vorm gegeven. Jens is niet zielig, Jens is een kind met kansen! Daar omheen beweegt zich het gezin en allen die hen lief zijn.

Een boek om in één adem uit te lezen...

Een treffend citaat uit het boek:
“Er moet een einde komen aan mijn onafgebroken worsteling. Mijn zoektocht naar zingeving moet worden voltooid. Jens is niet minder, maar anders, zoals ook ons leven niet minder, maar anders is. Leven op de vierkante centimeter is niet louter beperkend, maar ook verruimend. Het is zwaar, maar bijzonder. Niet zelf gekozen, wel zelf gevormd. Het is ons leven, een goed leven. Gelijkwaardig. Het beste wat wij onze kinderen kunnen geven.” p. 338

Goed ervaringsboek hoe ouders in de molen van de medische wetenschap terecht komen.

Ik heb het boek in een ruk uitgelezen, het is heel goed en vlot geschreven. Zowel de zware zorg, de bureaucratie en logheid in dienstverlening van organisaties als ook de gevoelens van rouw zijn zeer herkenbaar. Prachtig verwoord hoe zij ook weer zin geeft aan haar leven. De adoptie van haar dochter en het hele proces daarbij sluiten hier mooi op aan. Zeer fijn om te lezen voor "collega zorgouders", omdat het zo herkenbaar is en zij zo goed woorden geeft aan de gevoelens die bij ons allemaal leven. Het is een prachtig boek niet alleen voor ouders van zorgintensieve kinderen, maar ook voor ouders van adoptiekinderen, eigenlijk voor iedereen...Maar ik zou het vooral aan hulpverleners aanbevelen, omdat het een echte eye-opener is!