Een Marokkaanse Jood van analfabete ouders

Bij het zien van de mooie cover van Een Marokkaanse Jood van analfabete ouders van Prof. dr. David Pinto weten de mensen die de auteur kennen meteen dat het de auteur zelf is die een rondvaart gaat maken in onze hoofdstad. Aan vooral de auto's is te zien dat dat al een tijdje geleden is. De titel spreekt voor zichzelf, je weet meteen waar het boek over gaat en hebt al gelijk een vermoeden dat het over de auteur zelf gaat.
In Een Marokkaanse Jood van analfabete ouders van Prof. dr. David Pinto vertelt de auteur zijn levensverhaal. Hij laat met zijn levensverhaal zien dat een oud Nederlands spreekwoord 'wie voor een dubbeltje is geboren nooit een kwartje zal worden' niet altijd opgaat, dat er uitzonderingen zijn die dat wel worden. Dankzij zijn leergierigheid waar maar geen einde aan lijkt te komen en zijn doorzettingsvermogen wist hij ver te komen, maar ook onder andere doordat hij de juiste mensen op zijn pad tegen kwam die hem hielpen om verder te komen. Soms had hij ook geluk zoals bijvoorbeeld bij het behalen van zijn rijbewijs. Tijdens het lezen vraag je je soms wel eens af of hij nog tijd had voor zijn gezin, zoveel werk heeft hij gedaan en zoveel heeft hij gestudeerd tijdens zijn leven. Gelukkig lees je op een gegeven moment dat hij ook genoeg tijd neemt voor andere dingen dan alleen werk en leren en dat hij daar ook van geniet.
In Een Marokkaanse Jood van analfabete ouders van Prof. dr. David Pinto weet de auteur op een boeiende manier zijn levensverhaal te vertellen. Zijn levensverhaal dat begint in een dorp aan de voet van een berg in Marokko en hem uiteindelijk via Israël naar Nederland brengt. Hij is openhartig en eerlijk, hij spaart zichzelf niet, vertelt ook over zijn tekortkomingen. Soms is het schokkend zoals bijvoorbeeld een van de straffen die zijn moeder gaf, maar je voelt tegelijkertijd ook de liefde voor haar. Dat laatste is zo sterk, dat hij op een gegeven moment door haar mee naar Israël ging waar hij een gerespecteerd leraar werd en een korte tijd frontsoldaat was. Door omstandigheden kwam hij uiteindelijk met zijn gezin in Nederland waar hij soms meerdere banen tegelijk had en uiteindelijk datgene werd wat hij graag wilde worden.
De auteur schuwt in zijn biografie niet om zijn mening te geven over diverse onderwerpen zoals bijvoorbeeld de politiek en de samenleving. Hij weet dat goed te onderbouwen, waarom hij zo kritisch is en hoe bepaalde dingen volgens hem weer teruggedraaid zouden moeten worden, zoals bijvoorbeeld gescheiden zwemmen. Je krijgt een goed beeld van hoe het zit tussen de Marokkanen en de Joden, het Jodendom, de islam en hoe veel Marokkanen denken en hoe de auteur het Marokkanenprobleem in Nederland ziet, maar ook uit wat voor familie hij komt, hoe zijn karakter is, wat zijn kinderen zijn geworden, hoe hij terugkijkt op zijn leven, wat hij anders had gedaan als hij zijn leven over kon doen en wat hij hetzelfde gedaan zou hebben. De foto's maken het boek compleet.
Kortom; na het lezen van Een Marokkaanse Jood van analfabete ouders van Prof. dr. David Pinto kan je alleen maar respect hebben voor de auteur, voor de manier waarop hij zich steeds vasthield aan wat hij voor ogen had en voor zijn doorzettingsvermogen.

David Pinto, ja eerlijk gezegd ik had er nog niet van gehoord, laat staan gelezen. Ja je kunt als mens ook niet alles bij benen. Onlangs kreeg ik het boek “Een Marokkaanse Jood van analfabete ouders” in handen. En nieuwsgierig als ik dan ben wil het gewoon lezen om weer wat meer te weten te komen en misschien wel te leren. Je bent tenslotte nooit te oud om (bij) te leren.

David Pinto is een Marokkaans-joodse opiniemaker en auteur. Pinto migreerde in 1967 van Israël naar Nederland. Hij is een voormalig buitengewoon hoogleraar interculturele communicatie. Hij was titularis van een leerstoel van 1998 tot 2005 aan de Universiteit van Amsterdam, faculteit politieke en sociaal-culturele wetenschappen. Pinto is tevens directeur en zaakvoerder van het Intercultureel Instituut (ICI), een commercieel bedrijf dat hij in 1982 oprichtte, auteur van 19 boeken en verschillende onderzoeksrapporten, artikelen, essays en columns. Tot zo ver in het kort wie nu David Pinto is.

Ondanks dat ik dus totaal niet bekend was met David Pinto, was het een interessant boek om te lezen. Pinto neemt ons mee op reis door zijn leven. Van Marokko tot aan Nederland en wat er allemaal tussen ligt. Een boeiend verhaal. Soms heb je wel het gevoel dat het allemaal zo gemakkelijk ging ( zijn school en studie). Dat is moeilijk voor stellen eerlijk gezegd. Ik denk dan ook wel dat heus wel wat moeite heeft gekost, niks komt je zo maar aanwaaien. Het verhaal geeft in ieder geval aan dat als je vasthoudt aan wat je voor ogen hebt, je daarin dan een heel eind kan komen.

Het politieke gedeelte vond ik wat moeizaam, dat ligt niet aan de schrijver maar aan de lezer die daar weinig interesse voor heeft en er anders over denkt, net als de afschaffing van het Koningshuis. Nederland zou als republiek slechter af zijn, dat heeft de geschiedenis wel bewezen. Klein foutje in het gedeelte Koningshuis : de zus van voormalig Koningin Beatrix, in die geval Margriet heeft nooit een staatstoelage gekregen.

Het probleem met Marokkanen, tja daar kun je veel van zeggen. Het was interessant om zijn visie te lezen. Ik kan er verder geen oordeel overgeven. Dat eenvoudigweg omdat er in mijn streek weinig tot geen Marokkanen wonen en die er wonen zijn heerlijk bezig op zijn Hollands, werken hard, hebben af en toe een feestje en vanwege de overlast komen ze wel eens wat lekkers brengen. Het is een kwestie van geven en nemen en elkaar respecteren.

De schrijfwijze is vrij vlot en het boek leest dan ook makkelijk weg. Het verhaal wordt ondersteund door verschillende zwart-wit foto’s en zo kreeg je als lezer een nog beter beeld bij. Ik heb het boek met interesse gelezen en weet nu dus wie David Pinto is.