Een verre plek vlakbij

Voor Een verre plek vlakbij had ik nog nooit van Hayley Long gehoord. Toch bewijst een beetje zoeken op Google dat dit niet haar eerste boek is. Ze schreef onder andere 'Sophie Someone', 'What's up with Jody Barton' en 'Downside up'. Haar boek 'Being a girl' is in Nederland verschenen als 'Het ultieme meisjesboek'. 'Een verre plek vlakbij' is het eerste YA boek van Hayley dat in Nederland verschijnt, uitgegeven door Harper Collins YA. Vooral de thema's rouw, verwerking, familie en hoop komen naar voren.

Ik had eerst wel wat moeite om het plot in dit boek te ontdekken. Het voelde alsof het verhaal maar een beetje door kabbelde zonder echt een bestemming te hebben. Sommige stukken vond ik heel snel gaan, andere momenten vond ik juist net wat te langdradig. Het boek speelt zich af op veel verschillende plekken. In de herinneringen van Dylan reizen we af naar Barcelona, Shang Hai en München, de tegenwoordige tijd speelt zich af in New York of Wales. Toch is dit niet storend tijdens het lezen, het is duidelijk waar het verhaal op dat moment zich afspeelt en de sfeer van elke plek komt goed over.

Nu ik het boek uit heb, snap ik de opbouw en het doel van de plot veel beter. 'Een verre plek vlakbij' laat zien hoe het rouwproces voor iedereen anders is, dat een groot verlies je ook verandert als mens en dat iedereen anders met pijn en gemis om gaat. Het laat zien dat iedereen zijn leven op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo weer oppakt. Ik moest een beetje inkomen, maar dit boek staat nu zeker weten op het lijstje met mooiste boeken die ik heb gelezen!

Een groot voordeel van dit boek vind ik de fijne schrijfstijl van Hayley Long. Je wordt binnen no-time in dit boek meegesleept. Doordat de zinnen niet te lang zijn is het niet moeilijk je aandacht bij het verhaal te houden, en vanaf de eerste pagina spat ook Hayleys humor er vanaf. Er zitten heel wat bekendheden in dit boek verwerkt, van Harry Potter en One Direction tot Aretha Franklin en The Beachboys. Dit maakt het boek net wat persoonlijker, en het is leuk omdat je de liedjes en verwijzingen vaak herkent. Wat ik ook heel leuk en origineel vond is hoe beschreven werd wanneer Dylan terug ging naar een herinnering. Door een zin in stukjes te hakken en elk woord op een nieuwe regel te zetten, voelde het echt even alsof je in een paar stapjes terug sprong in de tijd.

De vormgeving zorgde ook voor veel leuke details. Bijvoorbeeld de verkeersborden die in het Welsch en Nederlands aangegeven worden, sommige woorden die groter zijn gemaakt en woordgrapjes tussendoor vond ik het boek heel origineel maken.

'Een verre plek vlakbij' is geschreven in de ik-vorm, vanuit het oogpunt van Dylan. Hierdoor krijg je heel goed de emoties, motieven en keuzes van Dylan mee. Toch zorgt dit er niet voor dat de andere personages oppervlakkig blijven. Elk personage krijgt de tijd om geïntroduceerd te worden, en de lezer krijgt de ruimte om nieuwe personages te leren kennen. Doordat je de personages leert kennen zijn ze meteen een stuk realistischer. Hierdoor komen ook de emoties veel rauwer over. Neem bijvoorbeeld Griff, de broer van Dylan. Hoe verder je komt in het boek, hoe duidelijker zijn manier van denken wordt en waarom hij doet zoals hij doet.

Ik vind 'Een verre plek vlakbij' een super goede aanrader! Voor jongeren en YA lezers, maar ook voor lezers die op zoek zijn naar een mooi boek dat meeslepend is, maar waarbij je niet teveel na hoeft te denken. Ook als je het boek een tijdje niet oppakt, zit je zo weer in het verhaal. Ondanks een paar minpuntjes in het plot, maakt een gigantische plottwist en de schrijfstijl van Hayley heel veel goed. Ik huil nooit bij boeken, maar bij dit boek moest ik wel even een paar keer slikken. Ik raad je dan ook zeker aan zakdoekjes in de buurt te houden!

Ik geef 'Een verre plek vlakbij' 4 stralende sterren!

Geschreven bij Een verre plek vlakbij

Titel: Een verre plek vlakbij
Auteur: Hayley Long
Genre: Young adult
Uitgever: Harper Collins
Verschijningsdatum: 4 september 2018
Blz.: 320

Over de auteur:
Hayley Long schrijft zowel fictie als non-fictie. Haar boeken zijn in verschillende landen verschenen en ze won diverse prijzen.

Het verhaal:
De broers Dylan en Griff raken samen met hun ouders betrokken bij een vreselijk auto-ongeluk. Van de ene op de andere dag zijn de jongens wees, en staan ze er helemaal alleen voor. Tot een verre oom en tante zich melden en ze naar Wales verhuizen. Ondanks het grote verdriet lijkt hun leven in een wat rustiger vaarwater te komen, maar Dylan maakt zich zorgen om zijn broertje. Griff lijkt niet om te kunnen gaan met het verlies; hij praat niet en trekt zich steeds verder terug.
Maar ook Dylan heeft moeite de moed erin te houden en vlucht in zijn hoofd naar plekken waar hij gelukkig was. En moed heeft hij nog meer nodig dan Griff, want er is iets heel belangrijks waarmee hij in het reine moet zien te komen voor hij verder kan.
Een hartverscheurend mooi verhaal over verdriet, hoop en broederliefde met een onverwachte wending.

Mijn mening:
Een verre plek vlakbij is het tragische verhaal van Dylan en Griff, ze komen uit een gelukkig gezin en hebben samen met hun vader en moeder op veel verschillende plaatsen op de wereld gewoond. Eindelijk wanneer ze besluiten zich te settelen slaat het noodlot toe.
De jongens worden van het een op het andere moment wees, iets wat door niemand te bevatten is. Na een korte opvang bij een bekende van de familie worden ze door een oom en tante onder hun hoede genomen.
Het verhaal wordt verteld vanuit Dylan, de oudste van de twee die zich op een bijzondere manier verantwoordelijk voelt voor zijn broertje. Hij volgt zijn broer overal als een soort schaduw om ervoor te zorgen dat hij niet eenzaam is.

Hij was alleen in zijn wereld, ik in de mijne en ik wist niet hoe ik hem de hand kon reiken om echt contact te maken. Hij was altijd vlak bij me en toch een miljoen kilometer ver weg.

Halverwege het boek neemt het leven van de jongens een drastische wending die Dylan vanuit zijn eigen beleving heftig en aangrijpend beschrijft. Waar ik in de eerste helft wat moeite had om in het verhaal te komen, veroorzaakt door de vertelvorm van Dylan, werd dit in het tweede gedeelte compleet anders en voelde ik vooral met de broers mee.
Het gemis werd tastbaar en beschreven vanuit persoonlijke gevoelens.
Pas als het boek bijna uit is wordt de boodschap van het boek je helemaal duidelijk, een wending die ik niet aan zag komen.
Een boek wat zeker mee zal helpen aan de verwerking van het verlies van een dierbare, het zal voor herkenning en begrip zorgen als je iets soort gelijks van dichtbij hebt mee gemaakt en je het niet uitgelegd krijgt aan de mensen om je heen.

Maar moeilijk is ook maar een woord. Het betekent eigenlijk niet veel als je niet weet hoe moeilijk moeilijk is.
Ik zal het makkelijker maken door iets heel moeilijks te doen. Ik ga terug naar de ergste plek.

Een verre plek vlakbij is een verhaal waarin het draait om rouwverwerking, verdriet en vooral het gevoel van eenzaamheid en het uiten van emoties en gevoelens. Er is in dit boek tevens een rol weg gelegd voor huisdieren, zij zijn van onschatbare waarde in het verwerken van verlies.
Een pittige young adult die door iedereen gelezen kan worden. Hij zal voor mensen die zich in het verhaal herkennen van onschatbare waarde kunnen zijn.

Een verre plek vlakbij krijgt van mij 3 sterren.
Bianca

Laat ik beginnen, dat dit boek niet helemaal was wat ik me erbij voorgesteld had. Na een recensie exemplaar te hebben ontvangen, ben ik er gelijk in begonnen.

Het verhaal leek me zo meeslepend en geweldig en misschien dat het daar de mist in is gegaan, omdat ik te hoge verwachtingen had.

Voor mijn gevoel ging het verhaal in het begin super snel, waar ik had verwacht ergens halverwege in het boek te zou zijn. Dit zorgde er wel voor dat ik nieuwsgierig bleef, maar al snel ging het verhaal wat traag voor mijn gevoel. Al met al zeker de moeite waard om te lezen, als ik halve sterren zou kunnen geven, zeker een 3,5. Maar doordat het verhaal zo snel van start ging, had ik het gevoel de personages nog niet écht te kennen waardoor het gebeuren minder binnen kwam.

Dylan ( 15 ) en Griff ( 13 ) zitten met hun ouders in de auto op de terugweg van hun vakantie. Het is die dag Griff zijn 13de verjaardag. En hij wilt snel thuis zijn om zijn verjaardagskaarten te bekijken. Maar ze zitten in een file waar maar geen einde aan lijkt te komen. Het is ook nog hartstikke warm. Tot er iets gebeurt wat je nooit zult verwachten. Ze krijgen een ernstig ongeluk. Waardoor de jongens in 1 klap wees zijn. De ergste nachtmerrie word werkelijkheid.

'Het was alsof je naar een of andere misselijkmakende film zat te kijken en je plotseling merkte dat je de hoofdrol had. Natuurlijk wilde ik daar niet zijn. Natuurlijk wilde ik niet dat het echt was. En als het had gekund, zou ik de afstandsbediening hebben gepakt en die gruwelijke film hebben uitgezet. En daarna zou ik weggerend zijn naar een verre plek vlakbij, en daar zou ik voor altijd zijn gebleven.'

Ze ontwaken in het ziekenhuis en staan er helemaal alleen voor. Tot een verre oom en tante ze meenemen naar Wales om ze daar een warm thuis te bieden. Beide jongens gaan heel anders met hun verdriet om. Griff keert helemaal in zichzelf en lijkt te verdrinken in zijn verdriet. Dylan neemt de beschermende rol op zich maar echter heeft hij zelf ook het een en ander te verwerken.

'Ondanks ons gedeelde verdriet kwamen Griff en ik nooit echt dicht tot elkaar. Het was alsof de verbinding was verbroken. Hij was alleen in zijn wereld, ik in de mijne en ik wist niet hoe ik hem de hand kon reiken om echt contact te maken. Hij was altijd vlak bij me en toch een miljoen kilometer ver weg. Ik denk dat dat het echte rouwen is; het gevoel dat je helemaal bent afgesneden van iemand van wie je houdt. Van de mensen van wie je houdt. Maar hoe moet je praten over iets wat zo pijnlijk en moeilijk is ? Hoe kun je die ervaring ooit omzetten in woorden die het uitspreken waard zijn ?'

We volgen het hele verhaal vanuit Dylan, het wisselt af tussen het heden en het verleden dmv uitstapjes naar herinneringen van Dylan. In de tijd dat ze nog een gelukkig en compleet gezin waren. Zoveel van de wereld gezien dus gaan we telkens mee op reis.

De auteur heeft in dit boek op een zo ontzettend mooie manier de verschillende rouwprocessen beschreven. Ik vond het een prachtig verhaal. Het is een rollercoaster aan emoties, het was grappig, mooi en verdrietig. Op het moment dat het kwartje viel, en daarna nog wel een keer of 2, heb ik zo gehuild en dat heb ik echt niet vaak. Dit is een van de mooiste, puurste boeken die ik gelezen heb.

Van mij dan ook 5 sterren, ik raad van harte aan dit boek te lezen. Zorg wel dat je tissues bij de hand hebt.

Geschreven bij Een verre plek vlakbij

Hayley Long (1971) komt uit Engeland en schreef vooral schoolboeken, maar dook daarna in het YA- en kinderboekengenre. Met Een verre plek vlakbij en haar andere titels won ze al diverse prijzen, waaronder: de Mal Peet Children’s Book Award 2017.
Een verre plek vlakbij gaat over 2 broers Griff en Dylan, die samen met hun ouders onderweg zijn naar huis. Ze krijgen een auto-ongeluk. Hun ouders zijn op slag dood en de jongens staan er dan plotseling alleen voor. Tot een verre oom en tante zich melden en de jongens naar Wales verhuizen. De jongens dealen allebei op hun eigen manier met dit grote verlies. Griff praat niet en trekt zich terug en Dylan vlucht steeds in zijn hoofd naar plekken waar hij gelukkig was. Dylan moet nog meer dan Griff ergens mee in het reine komen voor hij verder kan.
Ik vind de cover erg mooi en zodra je de cover ziet weet je meteen waar het boek over gaat.
Het boek is verdeeld in 4 delen. Daarnaast heb je ook een zogenaamd hoofdstuk 0, waarin heel kort verteld wordt hoe ze vroeger leefden. Dit is maar 1 pagina lang. En daarna gaat het gewoon verder met hoofdstuk 1 enz. Het verhaal leest heel vlot weg en pakte mij meteen, zodat ik het in een keer uit wilde lezen. Ik voelde ook echt de emoties mee zoals boosheid, frustratie en verdriet. Ik heb wel een traantje moeten wegpinken. De onverwachte wending aan het einde zag ik totaal niet aankomen en ik was ook echt verrast. Daardoor werd alles wat ik had gelezen nog specialer. Ik vond het echt jammer dat het boek uit was. Dit boek vind ik dan ook een aanrader.

Een boek die roost brengt na verlies van iemand

Dylan en Griff zijn twee broers die de uitverkorene zijn van een gelukkig gezin. Na zowat de wereld doorgetrokken te hebben, beslist het gezin om eindelijk hun gelukkig leven met hun vieren een vaste thuis te geven. De tijd om zich ergens te settelen was aangebroken. Maar als de plannen nog niet definitief op tafel liggen, slaat het nootlot toe. De ouders van Dylan en Griff overlijden tijdens een auto ongeluk en de vorm van een vaste plaats spatte uitéén.

Toen ik in dit boek begon, wist ik niet welke richting het uit zou gaan. Met deze tragische gebeurtenis kon de schrijfster een zeer emotioneel boek neerschrijven, maar dat is niet de weg waar ze voor gekozen heeft. Toch greep het op bepaalde momenten erg naar de keel. Dit was een groot stuk te wijten aan de bijzondere schrijfstijl. Soms ervaarde ik het als lichte poezië met diepe intense gevoelens erin verwerkt.

Wat zeer merkwaardig was aan dit verhaal was de vraag en wat nu met de kinderen? Dit is een punt waar heel goed over nagedacht is. Een realitisch beeld hoe de broers na de dood van hun ouders verder moesten gaan met hun leven kwam sterk aanbod. Gepaard met gekende gebeurtenissen. Zo zie je dat Dylan zich over zijn broer ontfermt, het steeds opnieuw op een nieuwe plek, maar vooral het verwerkingsproces dat bij de één anders loopt dan de ander.

Het was de plottwist die effectief mijn hart brak. Ik had ervoor al heel wat medelijden wat Dylan en Griff, maar dat werd getroost door de gelukkige momenten die ze beleefd hadden. Maar de plottwist liet me tot ontdekking komen dat welke pad de schrijfster ook voor mij had uitgeschreven, ze me toen al op de verkeerde richting had gezet. Of ik wou de richting gewoon niet volgen.

Conclusie. Door de prachtige schrijfstijl van Long, met hier en daar een lichtte tint poëzie. Het is geen boek waar je van pagina 1 tot het einde alleen maar loopt de huilen, verre van. Als lezer wordt je verwarmt door de liefde dat het gezin met zich droeg. Het is een zeer realitisch verhaal, met de centrale vraag en hoe nu? Waar goed over gedacht is. Maar dan de plottwist ....

“Mijn broer Griff en ik hebben onze hele jeugd uit een koffer geleefd. We waren baby’s in Londen, peuters in München, kleuters in Shanghai en in Barcelona werden we wat groter.” En als ze dan eindelijk hun stek lijken te vinden in New York, komen de ouders van Dylan (15) en Griff (13) om in een tragisch verkeersongeluk. Opnieuw moeten de jongens verhuizen, dit keer naar Wales, naar een dorpje dat geen groter contrast kan vormen met de wereldsteden waar ze tot dan toe geleefd hebben.
Dylan voelt zich als oudste van de twee verantwoordelijk voor zijn jongere broer. Terwijl hij het zelf heel moeilijk vindt om alles een plaats te geven, maakt hij zich steeds meer zorgen om Griff. Die lijkt heel moeilijk om te kunnen met het verlies en sluit zich meer en meer van alles en iedereen af. Dat doet Dylan op zijn eigen manier eigenlijk ook. Als hij het even niet meer aankan, dwaalt hij af naar een verre plek vlakbij. Dat zijn – soms kleine – herinneringen, die toch een diepe indruk op hem nagelaten hebben en die hem helpen tijdens zijn rouwproces.
Het boek is tegelijk hartverscheurend en hartverwarmend. Wat de broers meemaken is verschrikkelijk. Hoe Dylan zich over zijn broertje ontfermt, terwijl hij zelf met zoveel verdriet zit, laat geen lezer onberoerd.
Hayley Long had ervoor kunnen kiezen een echte tranentrekker te schrijven. Dat deed ze echter niet. Dylan en Griff zijn niet alleen jongens die van de ene op de ander dag wees worden, het zijn ook pubers die op steeds weer een nieuwe school hun weg moeten vinden, die voor het eerst verliefd worden, die kussende ouders klef vinden en die niet staan te springen om bij twee ‘oudjes’ te gaan wonen in een godvergeten gat in Wales. Die anekdotes maken de personages niet alleen echter, ze zorgen er ook voor dat het zware thema van het boek verteerbaar blijft.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Dylan. Dat maakt dat jongeren zich nog gemakkelijker in het verhaal kunnen inleven. De taal komt eenvoudig over, maar er is duidelijk over nagedacht. Dat zie je niet alleen in kleine ingrepen zoals herhalingen, maar ook in de vorm waarin de tekst gegoten wordt. Je zou op bepaalde momenten bijna van een versvorm spreken.
Ik heb dit boek met heel veel plezier gelezen. De plot zit knap in elkaar. Hoe verder het verhaal vordert, hoe minder luchtig het wordt en hoe meer het naar de keel grijpt. Toch is het, zoals ik al zei, niet allemaal kommer en kwel. Dat maakt het net zo’n mooi boek. Om nu eens echt in clichés te spreken: je leest het met een lach en een traan. En dát, samen met de krachtige karaktertekening van de personages, maakt het tot een sterk boek.

Een boek over verlies, rouw, vallen en weer opstaan en een nieuw begin. Dát is ‘Een verre plek vlakbij’ van Hayley Long. Het gaat over Dylan en Griff, geschreven vanuit het perspectief van Dylan (ik-persoon), in zowel de verleden tijd als tegenwoordige tijd. En het verhaal speelt zich eigenlijk af op verschillende locaties, wat het voor mij ook heel interessant maakte. Dylan en Griff komen namelijk uit een gezin dat de hele wereld over reist voor hun werk, waardoor ze op verschillende plekken hun jeugd hebben doorgebracht. Totdat ze terugkomen van een vakantie net buiten New York, en er een vreselijk ongeluk gebeurd. De ouders van Dylan en Griff komen om het leven, en de twee broers moeten nu verder als wees. Dat is waar het boek begint.

Het genre van het boek zou ik beschrijven als Young Adult. De twee hoofdpersonages zijn namelijk 13 en 15 en het is echt vanuit hun beleving geschreven. De thema’s die het belangrijkst zijn heb ik hierboven al deels benoemd, maar ook muziek, vriendschap, familie en liefde spelen een belangrijke rol in het verhaal. Hayley Long is de auteur van het boek, waarvan ik eerder nog geen boeken van had gelezen.

Het goede van dit boek vond ik vooral het verrassende en bijzondere plot. Ik moet eerlijk zeggen dat ik redelijk lang moeite had met de vaagheid van sommige stukken, dit riep vraagtekens bij mij op waardoor ik me minder goed kon concentreren op het verhaal. Maar dan kom je steeds dichter bij het einde en vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. En toen besefte ik wat een mooie opbouw het was, waardoor het extra emotioneel aankwam. Dit maakte het boek ook zo indrukwekkend en speciaal. Daarnaast worden er veel metaforen in gebruikt, en muziek om emoties duidelijk te maken. En komen de broers verschillende personages in het verhaal tegen die elk weer hun eigen wijze les duidelijk maken. Ik zou zeker meer van Hayley Long willen lezen en dit boek ook aanraden aan andere lezers.

Kortom: een heel mooi geschreven boek, met een thema wat raakt. Het is realistisch omdat het een moeilijk thema is waar mensen nauwelijks over spreken als zoiets gebeurd. Iemand verliezen en daarna doorgaan is ontzettend lastig, en Hayley Long weet dit heel goed te verwoorden en door te laten dringen bij de lezer.

Ik had het boek al in de catalogus van HarperCollins Holland gezien en de korte inhoud sprak me al heel erg aan. Een boek met een gevoelig onderwerp. Dit zijn boeken die ik meestal wel interessant vind. Dus toen ik een persmail kreeg met de vraag of ik een vooruitleesexemplaar wilde lezen… hoefde ik natuurlijk geen twee keer na te denken. Dit was een boek wat ik wilde lezen.
Het verhaal begint vrolijk. Dylan en Griff zitten met de ouders in de auto op de terugweg van vakantie. En zoals elke puber vinden Dylan en Griff het niks dat hun ouders gek doen. Dylan ziet het ongeluk gebeuren en vanaf dat moment is het een boek over rouw. Maar toch, ondanks dit heftige onderwerp, is dit boek luchtig en humoristisch geschreven. En dat maakt een schrijver voor mij een top schrijver als een schrijver dit voor elkaar krijgt. De verschillende emoties die je tijdens een rouwproces doorloopt komen ook in dit boek allemaal heel realistisch aan bod. En dat maakt het boek zo goed.

Op een bepaald moment had ik wel een gevoel er klopt iets niet… En even later bleek inderdaad dat mijn gevoel goed zat. Dit zorgde er eigenlijk voor dat je nog meer meeleefde met Dylan en Griff en de verschillende emoties nog beter snapte. Als je van boeken houdt met een gevoelig onderwerp, waarbij de schrijver het gelukt is het niet te zwaar beladen te maken dan kan ik je dit boek echt aanraden. Een erg mooi boek wat nog een tijdje in je hoofd blijft hangen.