Een verre plek vlakbij

Voor Een verre plek vlakbij had ik nog nooit van Hayley Long gehoord. Toch bewijst een beetje zoeken op Google dat dit niet haar eerste boek is. Ze schreef onder andere 'Sophie Someone', 'What's up with Jody Barton' en 'Downside up'. Haar boek 'Being a girl' is in Nederland verschenen als 'Het ultieme meisjesboek'. 'Een verre plek vlakbij' is het eerste YA boek van Hayley dat in Nederland verschijnt, uitgegeven door Harper Collins YA. Vooral de thema's rouw, verwerking, familie en hoop komen naar voren.

Ik had eerst wel wat moeite om het plot in dit boek te ontdekken. Het voelde alsof het verhaal maar een beetje door kabbelde zonder echt een bestemming te hebben. Sommige stukken vond ik heel snel gaan, andere momenten vond ik juist net wat te langdradig. Het boek speelt zich af op veel verschillende plekken. In de herinneringen van Dylan reizen we af naar Barcelona, Shang Hai en München, de tegenwoordige tijd speelt zich af in New York of Wales. Toch is dit niet storend tijdens het lezen, het is duidelijk waar het verhaal op dat moment zich afspeelt en de sfeer van elke plek komt goed over.

Nu ik het boek uit heb, snap ik de opbouw en het doel van de plot veel beter. 'Een verre plek vlakbij' laat zien hoe het rouwproces voor iedereen anders is, dat een groot verlies je ook verandert als mens en dat iedereen anders met pijn en gemis om gaat. Het laat zien dat iedereen zijn leven op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo weer oppakt. Ik moest een beetje inkomen, maar dit boek staat nu zeker weten op het lijstje met mooiste boeken die ik heb gelezen!

Een groot voordeel van dit boek vind ik de fijne schrijfstijl van Hayley Long. Je wordt binnen no-time in dit boek meegesleept. Doordat de zinnen niet te lang zijn is het niet moeilijk je aandacht bij het verhaal te houden, en vanaf de eerste pagina spat ook Hayleys humor er vanaf. Er zitten heel wat bekendheden in dit boek verwerkt, van Harry Potter en One Direction tot Aretha Franklin en The Beachboys. Dit maakt het boek net wat persoonlijker, en het is leuk omdat je de liedjes en verwijzingen vaak herkent. Wat ik ook heel leuk en origineel vond is hoe beschreven werd wanneer Dylan terug ging naar een herinnering. Door een zin in stukjes te hakken en elk woord op een nieuwe regel te zetten, voelde het echt even alsof je in een paar stapjes terug sprong in de tijd.

De vormgeving zorgde ook voor veel leuke details. Bijvoorbeeld de verkeersborden die in het Welsch en Nederlands aangegeven worden, sommige woorden die groter zijn gemaakt en woordgrapjes tussendoor vond ik het boek heel origineel maken.

'Een verre plek vlakbij' is geschreven in de ik-vorm, vanuit het oogpunt van Dylan. Hierdoor krijg je heel goed de emoties, motieven en keuzes van Dylan mee. Toch zorgt dit er niet voor dat de andere personages oppervlakkig blijven. Elk personage krijgt de tijd om geïntroduceerd te worden, en de lezer krijgt de ruimte om nieuwe personages te leren kennen. Doordat je de personages leert kennen zijn ze meteen een stuk realistischer. Hierdoor komen ook de emoties veel rauwer over. Neem bijvoorbeeld Griff, de broer van Dylan. Hoe verder je komt in het boek, hoe duidelijker zijn manier van denken wordt en waarom hij doet zoals hij doet.

Ik vind 'Een verre plek vlakbij' een super goede aanrader! Voor jongeren en YA lezers, maar ook voor lezers die op zoek zijn naar een mooi boek dat meeslepend is, maar waarbij je niet teveel na hoeft te denken. Ook als je het boek een tijdje niet oppakt, zit je zo weer in het verhaal. Ondanks een paar minpuntjes in het plot, maakt een gigantische plottwist en de schrijfstijl van Hayley heel veel goed. Ik huil nooit bij boeken, maar bij dit boek moest ik wel even een paar keer slikken. Ik raad je dan ook zeker aan zakdoekjes in de buurt te houden!

Ik geef 'Een verre plek vlakbij' 4 stralende sterren!

Laat ik beginnen, dat dit boek niet helemaal was wat ik me erbij voorgesteld had. Na een recensie exemplaar te hebben ontvangen, ben ik er gelijk in begonnen.

Het verhaal leek me zo meeslepend en geweldig en misschien dat het daar de mist in is gegaan, omdat ik te hoge verwachtingen had.

Voor mijn gevoel ging het verhaal in het begin super snel, waar ik had verwacht ergens halverwege in het boek te zou zijn. Dit zorgde er wel voor dat ik nieuwsgierig bleef, maar al snel ging het verhaal wat traag voor mijn gevoel. Al met al zeker de moeite waard om te lezen, als ik halve sterren zou kunnen geven, zeker een 3,5. Maar doordat het verhaal zo snel van start ging, had ik het gevoel de personages nog niet écht te kennen waardoor het gebeuren minder binnen kwam.

Geschreven bij Een verre plek vlakbij

Titel: Een verre plek vlakbij
Auteur: Hayley Long
Genre: Young adult
Uitgever: Harper Collins
Verschijningsdatum: 4 september 2018
Blz.: 320

Over de auteur:
Hayley Long schrijft zowel fictie als non-fictie. Haar boeken zijn in verschillende landen verschenen en ze won diverse prijzen.

Het verhaal:
De broers Dylan en Griff raken samen met hun ouders betrokken bij een vreselijk auto-ongeluk. Van de ene op de andere dag zijn de jongens wees, en staan ze er helemaal alleen voor. Tot een verre oom en tante zich melden en ze naar Wales verhuizen. Ondanks het grote verdriet lijkt hun leven in een wat rustiger vaarwater te komen, maar Dylan maakt zich zorgen om zijn broertje. Griff lijkt niet om te kunnen gaan met het verlies; hij praat niet en trekt zich steeds verder terug.
Maar ook Dylan heeft moeite de moed erin te houden en vlucht in zijn hoofd naar plekken waar hij gelukkig was. En moed heeft hij nog meer nodig dan Griff, want er is iets heel belangrijks waarmee hij in het reine moet zien te komen voor hij verder kan.
Een hartverscheurend mooi verhaal over verdriet, hoop en broederliefde met een onverwachte wending.

Mijn mening:
Een verre plek vlakbij is het tragische verhaal van Dylan en Griff, ze komen uit een gelukkig gezin en hebben samen met hun vader en moeder op veel verschillende plaatsen op de wereld gewoond. Eindelijk wanneer ze besluiten zich te settelen slaat het noodlot toe.
De jongens worden van het een op het andere moment wees, iets wat door niemand te bevatten is. Na een korte opvang bij een bekende van de familie worden ze door een oom en tante onder hun hoede genomen.
Het verhaal wordt verteld vanuit Dylan, de oudste van de twee die zich op een bijzondere manier verantwoordelijk voelt voor zijn broertje. Hij volgt zijn broer overal als een soort schaduw om ervoor te zorgen dat hij niet eenzaam is.

Hij was alleen in zijn wereld, ik in de mijne en ik wist niet hoe ik hem de hand kon reiken om echt contact te maken. Hij was altijd vlak bij me en toch een miljoen kilometer ver weg.

Halverwege het boek neemt het leven van de jongens een drastische wending die Dylan vanuit zijn eigen beleving heftig en aangrijpend beschrijft. Waar ik in de eerste helft wat moeite had om in het verhaal te komen, veroorzaakt door de vertelvorm van Dylan, werd dit in het tweede gedeelte compleet anders en voelde ik vooral met de broers mee.
Het gemis werd tastbaar en beschreven vanuit persoonlijke gevoelens.
Pas als het boek bijna uit is wordt de boodschap van het boek je helemaal duidelijk, een wending die ik niet aan zag komen.
Een boek wat zeker mee zal helpen aan de verwerking van het verlies van een dierbare, het zal voor herkenning en begrip zorgen als je iets soort gelijks van dichtbij hebt mee gemaakt en je het niet uitgelegd krijgt aan de mensen om je heen.

Maar moeilijk is ook maar een woord. Het betekent eigenlijk niet veel als je niet weet hoe moeilijk moeilijk is.
Ik zal het makkelijker maken door iets heel moeilijks te doen. Ik ga terug naar de ergste plek.

Een verre plek vlakbij is een verhaal waarin het draait om rouwverwerking, verdriet en vooral het gevoel van eenzaamheid en het uiten van emoties en gevoelens. Er is in dit boek tevens een rol weg gelegd voor huisdieren, zij zijn van onschatbare waarde in het verwerken van verlies.
Een pittige young adult die door iedereen gelezen kan worden. Hij zal voor mensen die zich in het verhaal herkennen van onschatbare waarde kunnen zijn.

Een verre plek vlakbij krijgt van mij 3 sterren.
Bianca

Dylan ( 15 ) en Griff ( 13 ) zitten met hun ouders in de auto op de terugweg van hun vakantie. Het is die dag Griff zijn 13de verjaardag. En hij wilt snel thuis zijn om zijn verjaardagskaarten te bekijken. Maar ze zitten in een file waar maar geen einde aan lijkt te komen. Het is ook nog hartstikke warm. Tot er iets gebeurt wat je nooit zult verwachten. Ze krijgen een ernstig ongeluk. Waardoor de jongens in 1 klap wees zijn. De ergste nachtmerrie word werkelijkheid.

'Het was alsof je naar een of andere misselijkmakende film zat te kijken en je plotseling merkte dat je de hoofdrol had. Natuurlijk wilde ik daar niet zijn. Natuurlijk wilde ik niet dat het echt was. En als het had gekund, zou ik de afstandsbediening hebben gepakt en die gruwelijke film hebben uitgezet. En daarna zou ik weggerend zijn naar een verre plek vlakbij, en daar zou ik voor altijd zijn gebleven.'

Ze ontwaken in het ziekenhuis en staan er helemaal alleen voor. Tot een verre oom en tante ze meenemen naar Wales om ze daar een warm thuis te bieden. Beide jongens gaan heel anders met hun verdriet om. Griff keert helemaal in zichzelf en lijkt te verdrinken in zijn verdriet. Dylan neemt de beschermende rol op zich maar echter heeft hij zelf ook het een en ander te verwerken.

'Ondanks ons gedeelde verdriet kwamen Griff en ik nooit echt dicht tot elkaar. Het was alsof de verbinding was verbroken. Hij was alleen in zijn wereld, ik in de mijne en ik wist niet hoe ik hem de hand kon reiken om echt contact te maken. Hij was altijd vlak bij me en toch een miljoen kilometer ver weg. Ik denk dat dat het echte rouwen is; het gevoel dat je helemaal bent afgesneden van iemand van wie je houdt. Van de mensen van wie je houdt. Maar hoe moet je praten over iets wat zo pijnlijk en moeilijk is ? Hoe kun je die ervaring ooit omzetten in woorden die het uitspreken waard zijn ?'

We volgen het hele verhaal vanuit Dylan, het wisselt af tussen het heden en het verleden dmv uitstapjes naar herinneringen van Dylan. In de tijd dat ze nog een gelukkig en compleet gezin waren. Zoveel van de wereld gezien dus gaan we telkens mee op reis.

De auteur heeft in dit boek op een zo ontzettend mooie manier de verschillende rouwprocessen beschreven. Ik vond het een prachtig verhaal. Het is een rollercoaster aan emoties, het was grappig, mooi en verdrietig. Op het moment dat het kwartje viel, en daarna nog wel een keer of 2, heb ik zo gehuild en dat heb ik echt niet vaak. Dit is een van de mooiste, puurste boeken die ik gelezen heb.

Van mij dan ook 5 sterren, ik raad van harte aan dit boek te lezen. Zorg wel dat je tissues bij de hand hebt.

De broers Dylan en Griff zijn na een heftig auto-ongeluk wees. De ouders waren docenten Engels,en hebben gewerkt en geleefd over de hele wereld. De jongens staan er ineens helemaal alleen voor tot een verre oom en tante en verhuizen naar Wales. De broers kennen de oom en tante alleen van de boekenbonnen die ze elk jaar van ze krijgen. Beide broers gaan anders om met hen verdriet en Dylan maakt zich zorgen om Griff. Griff kruipt steeds verder terug in zijn schulp. Dylan worstelt zelf ook met zijn verdriet en heeft moeite de moed erin te houden. Griff heeft meer problemen aan zijn hoofd, dan het overleiden van zijn ouders.
Een heftig en emotioneel verhaal wat razendsnel van start gaat. Een verhaal over broederliefde en verdriet. Long weet de zware gebeurtenis goed te vertellen, en door af en toe een tikje humor erdoor maakt het verhaal heel goed leesbaar. Het grijpt je bij je strot en zet een doos tissues klaar. De personen zijn mooi geschreven en Long laat je de herinneringen mee beleven. Als lezer wordt je meegenomen in een emotioneel verhaal. Zoals omschreven staat, een onverwachte twist, is zeker waar.
Voor mij was dit een aangename kennismaking met Long, en wil zeker meer van haar gaan lezen. Haar manier van (be)schrijven is heel prettig.
Ik raad het boek zeker aan, zet wel een doos met tissues klaar.

Toen ik de samenvatting van dit boek las (nadat het prachtige omslag mij had aangetrokken), wist ik meteen dat dit een soort boek voor mij was. Aan de ene kant is dat gevaarlijk, omdat je dan hogere verwachtingen hebt van het boek, maar aan de andere kant is dat ook wel fijn, omdat het de keuze maken makkelijker maakt.
Ik begon aan het boek en merkte dat ik meteen in het verhaal zat. Letterlijk: want het verhaal start meteen en gaat vrij snel zonder al te veel introductie. Maar ook figuurlijk: ik werd meteen meegesleept in de wereld van Dylan en Griff.
Hayley Long heeft prachtig kunnen omschrijven hoe lastig het is om met zo'n groot verdriet om te kunnen gaan. Ondanks dat ze een zwaar onderwerp bespreekt, heb ik af en toe ook zeker kunnen lachen om de broers. Het is erg meeslepend geschreven en op het einde was ik echt geschrokken door de onverwachte wending - op een goede manier, dat wel.
Ik raad dit boek aan aan iedereen die een boek wil lezen dat wat verder gaat dan de oppervlakte. Het boek vraagt wel om een grote doos tissues, want je houdt het tijdens het lezen van dit boek zeker niet droog. Ik vind dit een heel goed YA-boek die net als bijvoorbeeld John Green op een toegankelijke manier een moeilijk onderwerp beschrijft. Dat vond ik aan dit boek ook erg fijn.

Zeker een aanrader!

Het boek, geschreven door Hayley Long, gaat over twee broers die hun ouders verliezen tijdens een auto-ongeval: Dylan (15 jaar oud) en Griff, die zijn dertiende verjaardag viert op de dag van het ongeval. Er staat hen een lastig rouwproces te wachten, en Dylan ontfermt zich over zijn jongere broertje, die moeilijk met zijn verdriet om kan.
Hoewel het boek een zwaar onderwerp behandelt, is het toch vrij luchtig en humoristisch geschreven. En ondanks dit komen alle emoties die aan bod komen tijdens een rouwproces heel mooi en realistisch tot zijn recht, wat ik ook echt één van de punten vond die dit boek zo schitterend maakten. Het niet beseffen of willen beseffen van het verlies, de angst voor wat komen zal, het eindelijk kunnen huilen, de tijd die voorbij gaat terwijl jij in een roes leeft. Het willen terugdraaien van de tijd, maar daar niet toe in staat zijn, het ongemakkelijke lachje dat je tevoorschijn tovert wanneer mensen uit je omgeving toch maar de foute dingen tegen je zeggen. Het willen praten, maar niet kunnen. Zoals Dylan in het boek zelf zegt: “Ik denk dat dat het echte rouwen is; het gevoel dat je helemaal bent afgesneden van iemand van je houdt. Van de mensen van wie je houdt.” En uiteindelijk: de instorting, het moment dat alles er uit komt, dat je niet langer alleen met je verdriet kunt leven. Het is allemaal zo echt geschreven, je voelt mee met het verdriet van Griff.
Dylan probeert zichzelf te beschermen tegen zijn verdriet, omdat hij zich groot wil houden voor zijn broer. Dit doet hij door terug te keren naar
een
verre
plek
vlakbij.
Een verre plek vlakbij is voor Dylan een mooie of mindermooie herinnering, een verre plek dus, die je herbeleeft door er aan te denken, waar en wanneer je maar wil, en dat is altijd vlakbij. Elke herinnering van Dylan wordt op deze manier weergegeven in het boek, de woorden van de eerste zin staan onder elkaar, wat duidelijk maakt dat het om een herinnering gaat.
Net wanneer je denkt: “Wat kan er nu nog meer gebeuren?” gebeurt er een grote plottwist. Ik kan er weinig over zeggen zonder te spoilen, maar ik kan wel zeggen: neem alvast een doos tissues erbij. In de loop van het boek zijn er wel enkele aanwijzingen naar het plot, maar ikzelf had de link nog niet gelegd. Daardoor had ik echt zo’n aha-moment bij deze gebeurtenis (nadat ik mijn tranen gedroogd had en een beetje bekomen was), de puzzelstukjes vielen in elkaar.
Er zijn maar weinig boeken die een grote impact op je leven hebben, boeken die je kijk op de wereld veranderen. Tot nu toe heb slechts drie zo’n boeken op mijn lijstje staan, maar ik kan met zekerheid zeggen dat dit boek zeker aan het lijstje toegevoegd mag worden. Dit boek ligt me nu al nauw aan het hart, omdat ik mezelf heel erg in Griff herken. Ik heb het verlies van een ouder, helaas, zelf van dichtbij ervaren, en ik ken maar weinig auteurs die er in slagen een rouwproces zo mooi te verwoorden. Dit boek is een pareltje, dat je raakt tot diep in je hart. Ik raad het zeker aan!

Een boek die roost brengt na verlies van iemand

Dylan en Griff zijn twee broers die de uitverkorene zijn van een gelukkig gezin. Na zowat de wereld doorgetrokken te hebben, beslist het gezin om eindelijk hun gelukkig leven met hun vieren een vaste thuis te geven. De tijd om zich ergens te settelen was aangebroken. Maar als de plannen nog niet definitief op tafel liggen, slaat het nootlot toe. De ouders van Dylan en Griff overlijden tijdens een auto ongeluk en de vorm van een vaste plaats spatte uitéén.

Toen ik in dit boek begon, wist ik niet welke richting het uit zou gaan. Met deze tragische gebeurtenis kon de schrijfster een zeer emotioneel boek neerschrijven, maar dat is niet de weg waar ze voor gekozen heeft. Toch greep het op bepaalde momenten erg naar de keel. Dit was een groot stuk te wijten aan de bijzondere schrijfstijl. Soms ervaarde ik het als lichte poezië met diepe intense gevoelens erin verwerkt.

Wat zeer merkwaardig was aan dit verhaal was de vraag en wat nu met de kinderen? Dit is een punt waar heel goed over nagedacht is. Een realitisch beeld hoe de broers na de dood van hun ouders verder moesten gaan met hun leven kwam sterk aanbod. Gepaard met gekende gebeurtenissen. Zo zie je dat Dylan zich over zijn broer ontfermt, het steeds opnieuw op een nieuwe plek, maar vooral het verwerkingsproces dat bij de één anders loopt dan de ander.

Het was de plottwist die effectief mijn hart brak. Ik had ervoor al heel wat medelijden wat Dylan en Griff, maar dat werd getroost door de gelukkige momenten die ze beleefd hadden. Maar de plottwist liet me tot ontdekking komen dat welke pad de schrijfster ook voor mij had uitgeschreven, ze me toen al op de verkeerde richting had gezet. Of ik wou de richting gewoon niet volgen.

Conclusie. Door de prachtige schrijfstijl van Long, met hier en daar een lichtte tint poëzie. Het is geen boek waar je van pagina 1 tot het einde alleen maar loopt de huilen, verre van. Als lezer wordt je verwarmt door de liefde dat het gezin met zich droeg. Het is een zeer realitisch verhaal, met de centrale vraag en hoe nu? Waar goed over gedacht is. Maar dan de plottwist ....

Geschreven bij Een verre plek vlakbij

Hayley Long (1971) komt uit Engeland en schreef vooral schoolboeken, maar dook daarna in het YA- en kinderboekengenre. Met Een verre plek vlakbij en haar andere titels won ze al diverse prijzen, waaronder: de Mal Peet Children’s Book Award 2017.
Een verre plek vlakbij gaat over 2 broers Griff en Dylan, die samen met hun ouders onderweg zijn naar huis. Ze krijgen een auto-ongeluk. Hun ouders zijn op slag dood en de jongens staan er dan plotseling alleen voor. Tot een verre oom en tante zich melden en de jongens naar Wales verhuizen. De jongens dealen allebei op hun eigen manier met dit grote verlies. Griff praat niet en trekt zich terug en Dylan vlucht steeds in zijn hoofd naar plekken waar hij gelukkig was. Dylan moet nog meer dan Griff ergens mee in het reine komen voor hij verder kan.
Ik vind de cover erg mooi en zodra je de cover ziet weet je meteen waar het boek over gaat.
Het boek is verdeeld in 4 delen. Daarnaast heb je ook een zogenaamd hoofdstuk 0, waarin heel kort verteld wordt hoe ze vroeger leefden. Dit is maar 1 pagina lang. En daarna gaat het gewoon verder met hoofdstuk 1 enz. Het verhaal leest heel vlot weg en pakte mij meteen, zodat ik het in een keer uit wilde lezen. Ik voelde ook echt de emoties mee zoals boosheid, frustratie en verdriet. Ik heb wel een traantje moeten wegpinken. De onverwachte wending aan het einde zag ik totaal niet aankomen en ik was ook echt verrast. Daardoor werd alles wat ik had gelezen nog specialer. Ik vond het echt jammer dat het boek uit was. Dit boek vind ik dan ook een aanrader.