Een week in Parijs

Geschreven bij Een week in Parijs

Ooit al een déja-vu gehad? Het hoofdpersonnage in dit boek krijgt er verschillende tijdens een schoolreisje naar Parijs. Volgens haar moeder kan dit niet, maar enkele jaren later gaat onze hoofdpersoon terug naar Parijs, ontmoet er een jeugdvriend en komt van de ene verrassing in de andere. Alle puzzelstukjes vallen uiteindelijk in elkaar. Belangrijk zijn de verschillende periodes waarin dit verhaal zich afspeelt en die op een duidelijke wijze van elkaar weergegeven worden.

Geschreven bij Een week in Parijs

Ik vond het een heel mooi boek. Mooie afwisselend van de huidige tijd en tijd van de oorlog.
Ik vond het een boek wat je niet makkelijk kan wegleggen.

Geschreven bij Een week in Parijs

goed verhaal en goed geschreven zodat het blijft boeien

Geschreven bij Een week in Parijs

Als de Britse Fay op schoolreisje is in Parijs krijgt ze flashbacks terwijl ze volgens haar moeder nooit eerder in Parijs is geweest. Als ze jaren later voor een week weer naar Parijs gaat, ontmoet ze een oude kennis van haar moeder. Deze vrouw vertelt haar een verdrietig verhaal over haar familie in de oorlog.

Het boek is soepel geschreven en leest makkelijk weg. Soms is er wel een verwarrende wisseling met de jaren '40 en '60 waarin Fay nu leeft. Met op de achtergrond het Franse terreur in Algerije: onderdrukking en oorlog zijn helaas van alle tijden.

Geschreven bij Een week in Parijs

Mooi, meeslepend verhaal
Ik ben verzot op Parijs, dus dat dit verhaal zich daar afspeelde wwas de kers op de taart!

Geschreven bij Een week in Parijs

De Engelse Fay krijgt tijdens een schoolreis in Parijs flashbacks. Dat is vreemd, want volgens haar moeder is ze nooit in Parijs geweest. Fay vermoedt dat moeder Kitty niet de waarheid spreekt en gaat op onderzoek uit als ze als violiste met haar orkest een week in Parijs is. En daar ontmoet ze Adam weer, de jongen die ze ook ontmoette tijdens haar schoolreisje.

De cover van ‘Een week in Parijs’ vertelt meteen al veel over het boek, een jong stel aan de Seine dat elkaar kust, de vrouw heeft een rode jas aan en hij houdt een bos bloemen in zijn hand. Is het Fay of is het haar moeder of wellicht een andere vrouw?

Er is een aantal verhaallijnen, met verschillende hoofdpersonen, de jonge Fay, Fay als violiste die naar Parijs gaat, de moeder van Fay, Kitty als jonge vrouw die pianiste is en gaat studeren in Parijs en als moeder van Fay en op leeftijd. Geschiedenis speelt een grote rol, enerzijds heb je de Tweede Wereldoorlog en anderzijds het jaar 1961 dat in Frankrijk berucht werd, het jaar dat een pro-Algerijnse demonstratie bloedig werd neergeslagen met een groot aantal doden tot gevolg. (De Algerijnse oorlog waarin werd gestreden voor de autonomie van Algerije vond plaats tussen 1954 en 1962.)

Hore heeft een soepele schrijfstijl. ‘Een week in Parijs’ leest gemakkelijk, je moet wel goed in de gaten houden in welke tijd het verhaal zich afspeelt. Het boek is meeslepend, en romantisch. Hore heeft goede research gepleegd en laat haar hoofdpersonen de tijden beleven en dat is prettig, het is absoluut geen opsomming van feiten. En voor mij waren de onderwerpen nieuw, de Tweede WO in Parijs en de Algerijnse oorlog.

‘Een week in Parijs’ is een lijvig boek, dik 400 pagina’s. Ik heb het boek met plezier gelezen.

Soms zijn er boeken die je als blogger moeilijk te recenseren vindt, dit is er zo een. Want wat het makkelijkst is om te doen is dit boek te vergelijken met bijvoorbeeld de literaire bestseller ''Haar naam was Sarah.'' Ook dit is namelijk een roman met een liefdesaffaire en een geheim uit het oorlogsverleden. Echter dan zou ik uitkomen op een hele slechte recensie want het verhaal speelt zich af in en te korte tijdsspanne, de personages komen totaal niet tot leven, het is te voorspelbaar en te toevallig. Het erbij gehaalde verhaal over de Algerijnse vluchtelingen gaat uit als een nachtkaarsje en is eigenlijk compleet overbodig. De schrijfstijl is te simpel.
Maar wanneer je liefhebber bent van Bouquet-reeks zou ik je aanraden het boek te kopen, zo niet laat het dan lekker liggen.

Geschreven bij Een week in Parijs

Ik vond het jammer dat er niet meer werd “verklapt” op de achterflap dat het om een oorlogsroman ging. Ik vond het wat langdradig en het einde zeker niet verrassend. Ik had een mooier eind verwacht. Nu was het in ene eigenlijk klaar.

Geschreven bij Een week in Parijs

dit is het eerste boek van deze schrijfster dat ik lees en ik heb meteen zin in meer. Ik vond het een meeslepend verhaal en kon mijn boek moeilijk weg leggen. Ik weet niet of er een verhaal bestaat maar ik zou graag weten hoe de liefde afloopt.
Het enige wat inderdaad wat vreemd is is het verhaal van de Algerijnse vluchtelingen, wat doet dit ter zake in het boek. Is overbodig.

Geschreven bij Een week in Parijs

Twee pluspunten: goede kwaliteit en voordelige koop.