Eitjes in de bedpan

Danny Vandenberk is met geen enkele andere auteur te vergelijken. Hij gebruikt het geschreven woord om zich uit te drukken, te vertellen wie Danny is. Zijn schrijfstijl is van hem en van niemand anders. Hij zal zijn schrijfsels niet aanpassen omdat het commercieel aantrekkelijker is. Ik weiger. Regeltjes volg ik niet en anderen moeten mij niet zeggen wat goed is of wat slecht. Hoe je spanning moet opbouwen, hoe je personages moet uitwerken, hoe je een plot bedenk…Bol af! Als je zijn boeken leest, leer je Danny kennen. In het dagelijks leven ben ik occasioneel beïnvloedbaar of ontvankelijk voor allerlei suggesties en raadgevingen en volg ik slaafs elk reglement, maar hier, in het land Van Het Witte Papier, hier in Ecritoria spelt niemand me de les. Mijn bedoeling is net om vrijuit mijn gedachten weer te geven, mij niet in te houden, me niet te laten leiden door anderen. Op het eerste gezicht leidt Danny een heel normaal, bijna saai leven, maar door zijn verhaal op papier te zetten, lijkt het ineens een heel ander leven! Kleine gebeurtenissen in zijn leven verweeft hij met taalgrappen en komische ingevingen. In ‘Eitjes in de bedpan’ wisselt hij gedichten af met korte verhalen. Soms is hij depressief in zijn verhaaltrend en soms euforisch. Dat is Danny ten voeten uit! Verwacht niet dat je dit boek in één ruk uitleest, soms moet een verhaal of een gedicht beklijven. Soms moet je het ook nóg eens lezen. Dat heb ik mezelf met deze bundel van Danny Vandenberk gegund, tijd om aandachtig te lezen, soms te herlezen, te genieten. Van Danny houd je of niet, er is geen middenweg. Ik houd van Danny en hoop nog eens een mooi boek van hem te lezen.

Mijn mening: Danny Vandenberk is een auteur die al vanaf zijn vroege jeugd schrijft. Zijn genre is met geen enkele andere auteur te vergelijken. Danny is gewoonweg Danny. Een man met een mooi gezin: man, vrouw en vier kinderen. Danny schrijft over zijn leven, zijn hoofd is altijd overvol. Vol met gedachten en woordgrappen. Danny luistert en observeert. Leven lukt hem alleen binnen de veilige contouren van zijn gezin. Schrijven is voor hem de ultieme wensdroom. Maar eentje waar heel veel mensen van kunnen genieten. Drie sterren voor een bijzonder boek.

Geweldig, grappig, duidelijk, verslavend, herkenbaar, een absolute aanrader!!

Ik was onmiddellijk in de ban van “zijn eitjes”.

Korte verhalen en gedichten doorweven met humor , fantasie en woordspelingen die je aan het denken zetten .

Een boek waarvan je geniet , je verrast en dat je zal verslinden .

Een echte aanrader !

Echt smakelijk klinkt het niet maar ik heb het boek verslonden.
En nee, het is geen zoveelste kookboek!
Je word super vrolijk van deze verhalen doorspekt met grappige, pakkende
en soms emotionele gedichten.
Een echte aanrader.

Aan de auteur:
Beste meneer Danny,
Hoe haal je het uit je hoofd?
Ik ben blij dat 'ie eivol zat en ontladen moest worden via je pen.
Top!

'Eitjes in de bedpan' is niet zomaar een boek. Het is een reis doorheen de wereld die we samen bevolken, bekeken door de ogen van een klunzige ontdekkingsreiziger, een onverbeterlijke lolbroek, een rebelse doch gevoelige filosoof...en soms een beschonken viespeuk.
Danny neemt z'n lezers bij de hand en loodst hen doorheen de rijke landschappen van zijn zintuigen, hersenspinsels en gevoelswereld. Daarbij schuwt hij de donkere kanten van ons bestaan en de menselijke psyche niet. Ook loopt hij soms verloren in z'n eigen hoofd, en doolt dan samen met de lezer doelloos te zoeken naar de zin van het leven.
Of je dit boek nu leest op het toilet, in je luie zetel, op een overvolle trein met vertraging...Danny maakt van z'n lezer een koorddanser die balanceert tussen de banale realiteit van alledag en de grenzeloze verbeelding van een onopvallende man/schrijver met een bijzonder brein.

Vanaf pagina één maakt de lezer op een bijzondere manier kennis met de al minstens even bijzondere Danny. De manier waarop hij de lezer aanspreekt, is direct en daardoor uitermate boeiend. Je voelt je als het ware een toeschouwer die de eer krijgt vanuit de coulissen mee te kijken naar het toneel dat het leven van Danny lijkt te zijn. Tussen de aktes door brengt de auteur poëzie ten tonele die bijdraagt aan het hilarische en vooral unieke aspect van het boek. Tevens beklemtonen deze gedichten het talent van de auteur om te spelen met woorden en vooral om van banale situaties het ondenkbare te maken. Zelden slaagt een auteur erin met zo weinig woorden zoveel gedachten op papier te zetten als Vandenberk dat doet.

Hoewel het verhaal zeker experimenteel en af en toe zeer gedurfd is, kan de lezer niet ontkennen dat de auteur erin slaagt ook voor de nodige diepgang te zorgen. Vandenberk kan hele gewone situaties beschrijven om twee bladzijden later een heel psychologisch hoofdstuk neer te pennen dat de lezer aan het denken zet. Hierdoor behoudt hij het evenwicht in zijn boek en is het niet enkel gedurfd, maar ook gevat.

Het enige minpuntje is misschien dat hij zichzelf af en toe echt verliest in zijn gedachten en dat ook de lezer daardoor af en toe het spoor bijster raakt. Maar langs de andere kant is dat misschien net wel de charme van dit boek; geen traditioneel verhaal, met een rechtlijnig pad, maar een kronkelende weg door het brein van een taaltovenaar, die zelf iets probeert te begrijpen van zijn gedachtegang.

Met Eitjes in de bedpan laat Danny Vandenberk zien dat een boek nooit zomaar een boek is en dat bij taal één plus één bijna nooit gewoon twee is. Een taalkunstwerk om U tegen te zeggen.

Eitjes in de bedpan roept gelijk associaties op met een kookboek. Niks is minder waar. Wat een humoristisch boek is dit, zeg!
De vrolijke cover lijkt in eerste instantie weinigzeggend, terwijl de achterflap al een tipje van de sluier oplicht. Wie is Danny Vandenberk? Dat is de vraag die ik mij stelde voor ik het boek opensloeg.
Al na zo’n vijftien bladzijden weet ik dat dit een bijzonder boek is. Zelfs mijn man vroeg zich af, waarom ik steeds moest lachen als ik dit boek weer aan het lezen was. Want één ding is duidelijk, dit boek kan niet gelezen worden zonder een glimlach op je gezicht te toveren.
Elk verhaal start met een gedicht. Het ene wat langer dan het andere, maar allemaal passend bij het verhaal dat daarna volgt. Waar kun je de schrijfstijl van dit boek mee vergelijken? Ik zou geen naam van een auteur kunnen noemen. Danny is echt uniek in zijn soort.
Eitjes in de bedpan gaat over alledaagse gebeurtenissen, waarbij Danny zelfspot niet weert. Hij heeft, door zijn autisme, een volkomen eigen kijk op zijn leven en de gebeurtenissen. Dat maakt zijn verhalen ook zo bijzonder. Het is gewoon zoals het is volgens Danny. De zinspelingen en beschrijvingen in zijn verhalen zijn cynisch, eigentijds, bijzonder en humoristisch. Hij weet precies hoe hij de lezer mee wil nemen in zijn verhalen en gebruikt hiervoor zijn eigen stijl.
Eitjes in de bedpan van Danny Vandenberk vind je geweldig of helemaal niet. Ik denk niet dat er een gulden middenweg is. Voor mij geldt het eerste. Wat een geweldig boek is dit zeg! Ik heb de verhalen niet achtereen gelezen, maar telkens een aantal. Hierdoor bleef ik maar genieten van de verhalen van Danny.
Ik hoop dat nog veel meer lezers dit boek gaan lezen. Het is echt een bijzonder boek dat in mijn beleving nog weinig aandacht heeft gekregen. Ik kan niet anders dan Eitjes in de bedpan de volle 5 sterren geven.