En ik herinner me Titus Broederland

Geschreven bij En ik herinner me Titus Broederland

En ik herinner me Titus Broederland is een apocalyptische, zinderende roman, die een diepe indruk naliet op ondertekende. Het is een boek dat met de genre-grenzen speelt, dit keer vooral met een dystopische inslag met een aantal SF-elementen. Het verhaal kan zowel qua plaats als qua tijd moeilijk geplaatst worden, waardoor het ook allemaal vrij bevreemdend overkomt. De vertellende ik-persoon heeft een tweelingbroer, Titus, en samen leven ze aan de rand van een bos in de buurt van een klein, oerconservatief en fundamentalistisch religieus dorp, waar ze als tweeling voor ‘duivelskinderen’ worden aanzien. Hij is ‘brae’, soms ook Torf of Joha genoemd. Hun vader liet hen echter beide leven bij hun geboorte, hun moeder stierf toen ze hen op de wereld zette. Zo groeien ze samen op terwijl hun vader in de ‘bloedpijpen’ werkt en helpt om ‘aardbloed’ naar de oppervlakte te brengen. Ze moeten zichzelf en elkaar weten te beschermen van de fundamentalistische bewoners in hun wereld. Ze bouwen dan ook een speciale unieke band op met elkaar: ze spelen én vechten met elkaar, en geven elkaar gitaarles. Ze komen voor elkaar op. Het boek staat overigens vol van herinneringen aan hun korte, zelfs vrij idealistisch aandoende kindertijd, omdat de ik-persoon dit leven afwisselend vanuit het heden en het verleden beschrijft. Na een tijdje wordt hun omgeving opgeslokt door een steeds meer uitdijend zinkgat en wordt hun ‘huis’ ook bedreigd. Als hun vader sterft, nemen zij de beslissing om naar het westen te trekken met slechts enkele bezittingen, een revolver en een gitaar waar ze beiden, echter in spiegelbeeld, zichzelf op hebben leren spelen. Hoe ze hun vader begraven, wordt op een eerder afstandelijke manier maar toch met de nodige emotionaliteit verteld, nét op de juiste dubbelzinnige manier om de sfeer juist weer te geven.
Ze trekken eenzaam door een landschap dat naarmate het zinkgat nadert, meer en meer ontvolkt geraakt en waardoor ook de boeren en andere dorpelingen in dit gebied op de vlucht moeten. Dit gegeven lijkt dan ook heel fel op het feit dat bewoners van bijvoorbeeld mijngebieden in Zuid-Amerika of China op de vlucht moeten voor uitgebreide mijn-activiteiten en de daarbij horende water- en grondvervuiling, maar is heel waarschijnlijk getekend naar de situatie in Groningen rond de gasbellen en aardbevingen daar (waar ik als Belgje zelfs minder van af weet om eerlijk te zijn). Ook het beeld van klimaatvluchtelingen kan hierin zeker geprojecteerd worden. De tocht van de broers naar het westen wordt steeds gevaarlijker, ook omdat de bevolking nog meer opgejut wordt door pastoors die prediken dat gods’ toorn gekomen is zodat de vijandigheid rondom hen nog toeneemt naarmate de mensen steeds wanhopiger worden. De angst voor het onbekende, het vreemde in onzekere tijden, van een gesloten gemeenschap komt hierin ook sterk naar voren.
Maar meer dan enkel de combinatie van deze actuele thema’s op te werpen door deze sterke beelden, gaat het vooral ook om het verhaal van en de relatie tussen de twee broers: ‘Brae’ die in zichzelf gekeerd is, en boeken leest ondanks hun marginale afkomst, en het gevaar mijdt terwijl Titus het avontuur opzoekt en de risico’s. Hij is harder en ruwer. Hij is diegene die steeds voorop loopt op zoek naar nieuwe paden, ook al zullen er wilde honden op zijn weg komen, waar ze erg voor moeten opletten. De vertellende ik-figuur kijkt enorm op naar Titus, ondanks het geringe leeftijdsverschil. Hij wil van hem loskomen, ook al wil hij zijn broer niet verliezen. De ervaringen die beide jongens hebben meegemaakt ondanks hun jonge leeftijd zijn ook vrij verschillend. Een mustread!

Geschreven bij En ik herinner me Titus Broederland

Wat vond ik van het verhaal?
In één woord: PRACHTIG! Ik ben meer een liefhebber van thrillers, maar een roman op zijn tijd is erg fijn om te lezen. Ik wissel af, eerst roman, dan thriller enz.
Op de achterkant staat met grote, gele letters: ‘Een poëtische roman over herinnering en broederschap’. En dat klopt! Je werd meegelokt in het verhaal door de zinnen die zo nu en dan haast lazen als een mooi gedicht. Je voelt je als lezer helemaal vertrouwd met de hoofdpersoon die terug kijkt op zijn leven met Titus.
Het poëtische vind ik heel mooi. Zeker in een roman als dit. Op een gegeven moment zegt de hoofdpersoon: Ik wil naar huis! Alleen dit ene zinnetje. Er wordt verder ook geen aandacht aan dat zinnetje besteed, maar als lezer weet jij heel goed dat dat niet mogelijk is. Juist dat maakt dat ene zinnetje zo mooi. Je kent de situatie en leeft met de personen mee, maar tegelijk houd je een beetje afstand, want je weet: het is gevaarlijk om bij hen te zijn!
Al met al heeft dit boek mij een goed gevoel gegeven. En ik ben zeker van plan om ook de andere boeken te lezen van Auke Hulst.
Met een goed gevoel geef ik vijf sterren aan dit prachtige boek!

Geschreven bij En ik herinner me Titus Broederland

We hebben dit boek in de leeskring gelezen en besproken. De meningen waren verdeeld. Er zaten mooie stukken bij, maar ook heel aparte.

Geschreven bij En ik herinner me Titus Broederland

Het verhaal deed mij denken aan the road en Anna van Ammaniti, houd je daarvan lees dan zeker:en ik herinner me Titus Broederland. Hoe overleef je in een duistere wereld. De relatie met tweelingbroer en de vader zijn intigerend.

Geschreven bij En ik herinner me Titus Broederland

Goed geschreven boek, maar niet mijn smaak

Geschreven bij En ik herinner me Titus Broederland

prachtig geschreven roman

Geschreven bij En ik herinner me Titus Broederland

Krom verhaal,, opgebouwd uit allerhande wetenswaardigheden uit de recente geschiedenis. Samenraapsel !

Geschreven bij En ik herinner me Titus Broederland

Prima!

Geschreven bij En ik herinner me Titus Broederland

ik heb het cadeau gegeven