Finse dagen

Geschreven bij Finse dagen

Een heel ander type boek dan dat ik normaal van Herman was gewend maar daardoor niet minder boeiend!
Heel mooi om te lezen over zijn jeugd en zijn avonturen en ook de emotionele verdrietige episodes in zijn leven.
Ik ben een echte Koch-fan, ik heb al zijn boeken. Sommigen zelfs in paperback én hardcover.
Dit is weer een prachtig boek voor de collectie, de kers op de taart!

Geschreven bij Finse dagen

Herman Koch heeft met Finse dagen opnieuw een bijzonder boek uitgebracht. Eerder bracht hij onder andere Zomerhuis aan het zwembad en Het diner uit. Dit keer neemt hij de lezer mee naar Finland en zijn jeugd in Amsterdam-Zuid.

Afwisselend lees je in het boek over zijn leven veertig jaar geleden in Finland en het heden. Hij was destijds negentien en aan het begin van zijn leven. De taal nauwelijks machtig verbleef hij hier op een afgelegen plek, net na het overlijden van zijn moeder. De sprekende, beeldende taal bekend van Koch zorgt ervoor dat het verhaal met momenten indringend en rauw aanvoelt. De kwetsbare en zoekende Herman in een vreemd land. Toch vraag je je tijdens het lezen af wat echt gebeurd is en wat niet. Het boek is gebaseerd op zijn eigen herinneringen en gedachten en is grotendeels autobiografisch. Door zijn soms verwarrende schrijfstijl is het aan de lezer in te vullen wat echt is en wat zijn herinneringen zijn.

Ik had al een tijdje niks gelezen van Herman Koch, maar was benieuwd naar dit boek vanwege de mooie beschrijving over dit boek. In het begin moest ik weer even wennen aan zijn schrijfstijl. Koch weet prachtige zinnen te formuleren die me raken, maar af en toe moest ik ze wel herlezen om te kunnen ontdekken wat hij nu werkelijk aan de lezer over wilde brengen.

De afwisseling in het verhaal over zijn ervaringen destijds in Finland en recent, het overlijden van zijn moeder en zijn leven als kind in Amsterdam-Zuid zorgen voor een persoonlijk verhaal waarin hij zijn herinneringen oprakelt. Wat klopt er nog van zijn herinneringen aan het verleden? Toch geeft Herman Koch met dit boek, door zijn openheid van schrijven, een kijkje in zijn persoonlijke leven.

Dit boek laat een andere, persoonlijke kant zien van Koch. Hierin durft hij zich open te stellen over zijn leven, relaties met zijn ouders en zijn liefdes. De beschrijving van Finland is prachtig en geeft het geheel net dat beetje meer.

Finse dagen is een verrassend persoonlijk boek dat wel wat vraagt van de lezer door de schrijfstijl die als warrig ervaren kan worden. Wie de tijd neemt om het boek rustig te lezen, zal voelen en ervaren hoe bijzonder dit nieuwste boek van Herman Koch werkelijk is.

Geschreven bij Finse dagen

Wat weer een pracht van een boek. Ik ben zowiezo een Koch-fan, maar dit boek heb ik ademloos uitgelezen. Heerlijk meegaan, terug in de tijd, genieten van de tijd in Finland. Aanrader!

Geschreven bij Finse dagen

Herman Koch kan goed schrijven maar in dit boek is hij de draad kwijt geraakt. Ik kon er geen touw aan vastknopen behalve dan dat het gaat over een etterende puber en ik hevig medelijden had met zijn ouders. Finse dagen? Het grootste deel van het boek speelt zich niet in Finland af.

Jeugdherinneringen die veel indruk op je hebben gemaakt, zijn vaak lastig over te brengen op een ander. Ik snap wel dat Kochs vrienden meewarig keken als hij weer over Finland begon. Soort van verveling misschien? Op papier slaagt Koch er helaas ook niet in om mij te boeien met zijn Finse avonturen. Teveel nutteloze details. Te weinig spanning. Ik kon een gaap niet altijd onderdrukken. Er zitten elders wel mooie stukken in het boek, o.a. over de relatie met zijn vader, moeder en de minnares van pa. Maar in de loop van het boek raakte ik toch wat geïrriteerd over de inspanningen die Koch zo nadrukkelijk verricht om je van 'iets' te overtuigen (de waarheid, zijn identiteit....ik weet het niet). Misschien moet ik het boek nog maar eens lezen.

Ik ben gestopt na 50 pagina's. Ik heb geen voeling met deze navelstaarderij. Het boek leest NIET als een trein, eerder als een slakkenhuis. Jammer.

Mooi boek voor iedereen die zelfonderzoek wil doen naar zijn eigen verleden, herinneringen... aanrader..., in die zin, dat het je op ideeën kan brengen, en je helpt woorden te vinden voor datgene wat moeilijk te zeggen is...
Zoek je iets anders in een boek, dan ben je waarschijnlijk teleurgesteld, net als ik...
Dunne verhaallijn, soms verwarrend, plot met weinig tot niks aan verrassing...
Als sommige recensenten spreken over ´zijn beste boek...´, is dat beslist waar! Maar geldt het wel alleen voor Herman Koch zelf...
Hartelijke groet,
Jan

Eerlijk gezegd ben ik gestopt na 54 bladzijden. Er staan zoveel oninteressante details in, er is geen spanning in het verhaal te ontdekken en hij kan zelfs 4 pagina's volkrijgen met zijn indrukken van hotelkamers (wat dan nergens toeleidt). Ik ben teleurgesteld en vind het jammer van mijn geld.

Mooi verhaal; loepzuivere, indringende schrijfstijl; kwetsbaar; soms onthutsend eerlijk (of in ieder geval de suggestie van eerlijkheid, want het blijft voor de lezer een vraag wat autobiografisch is en wat niet) en grappig waar het in wezen verdrietig is. Het heeft me geboeid!

Erg leesbaar, maar meer een soort jongensboek, verder inhoudelijk niet zo bijzonder. Had hogere verwachtingen.