Frieda Klein 3 - Wachten op woensdag verkorte versie

Geschreven bij Wachten op woensdag

Van de week eindelijk Wachten op Woensdag van Nicci French uitgelezen. Zo enthousiast als ik over de eerste twee delen was, zo teleurgesteld ben ik eigenlijk in dit boek. Ik vond het heel erg warrig geschreven en het sprong echt van de hak op de tak. Ik had soms moeite om alle namen uit elkaar te houden. Jammer, want ik had mij er echt heel veel van voorgesteld! Ik heb het boek als dwarsligger gelezen en dat is overigens wel prima bevallen, het leest lang niet zo lastig als ik had verwacht. Maar het boek zelf viel mij dus behoorlijk tegen en ik was eerlijk gezegd dan ook blij dat het uit was.
Ik ben dus helaas lang niet zo enthousiast als mijn voorgangers, ondanks dat ik mij op basis van de eerdere boeken dat wel had voorgesteld.
Het was al weer enige tijd geleden dat ik de 2 eerdere boeken had gelezen en ik moet wel zeggen dat het daardoor ook lastig lezen was. Er werd erg teruggegrepen op deze boeken en er werd niet overal even duidelijk verteld wat het verhaal erachter was. Ik denk dus ook dat het een lastig boek is voor mensen die de eerdere boeken überhaupt niet hebben gelezen.

Geschreven bij Wachten op woensdag

Na het lezen van ongeveer 10 van hun boeken, was ik eerlijk gezegd een beetje Nicci French-moe. Met de Frieda Klein-thrillers is het duo erin geslaagd om me weer voor hun boeken te winnen. Ook dit derde deel in de serie is spannend en mysterieus en heeft een einde dat vragen beantwoordt maar ook nieuwsgierig maakt naar het volgende deel.
Ik ben blij dat ik eerder al Blauwe maandag (ook als dwarsligger: ideaal voor in de trein, in bad en in bed!) en Dinsdag is voorbij (als paperback) las, want er wordt in Wachten op woensdag veel teruggeblikt op gebeurtenissen en personages uit deze twee boeken. De boeken zijn wel los te lezen, maar ik zou nieuwe Frieda Klein-lezers aanraden om de delen in de juiste volgorde te lezen.

Geschreven bij Wachten op woensdag

Al veel boeken van Nicci French gelezen, maar dit was mijn eerste boek met Frieda Klein in de hoofdrol. Gelezen als dwarsligger , omdat het zo’n handig formaat is om overal mee naar toe te nemen en zeker fijn als het spannend is en je eigenlijk door wilt lezen . Zoals met dit boek het geval is…….doorgelezen in bus en trein
Het wordt een 8-delige reeks waarvan nu Blauwe Maandag (ook als dwarsligger verkrijgbaar), Dinsdag is voorbij (in dwarsligger verkrijgbaar in augustus 2013) al uitgegeven zijn. Er wordt geschreven dat de delen afzonderlijk van elkaar te lezen zijn. Ik had Blauwe Maandag en Dinsdag is voorbij nog niet gelezen. Het klopt je kunt Wachten op woensdag lezen zonder dat je de eerdere 2 delen hebt gelezen, maar er wordt vaak terug gegrepen naar gebeurtenissen in de eerdere 2 delen. Hierdoor duurt het naar mijn idee langer voordat je in het verhaal zit, doordat er bijvoorbeeld zoveel personages op je afkomen, de personages die in eerder delen meespelen , maar ook de personages die alleen in Wachten tot woensdag van belang zijn. Tevens maakte het mij nieuwsgierig naar wat heb ik dan gemist hebt in de eerdere 2 delen? Gebeurtenissen uit vorige boeken komen aanbod in dit boek, maar wat zich precies in de eerdere 2 delen heeft afgespeeld, wordt niet duidelijk.
Nadat ik in het verhaal zat, leest het wel lekker weg, wilde snel doorlezen tot het eind. Ik ben nu nieuwsgierig naar de eerder 2 delen. Ik wacht tot Dinsdag is voorbij beschikbaar is in dwarsligger en start dan in Blauwe Maandag en kan direct door naar Dinsdag is voorbij.
Wat ik leuk en goed aan dit boek vond is dat het niet enkel om 1 verhaal lijn draait, maar eigenlijk 2 verhaallijnen. Je verwacht dat de 1 voor de ander van belang is, dat is niet zo , maar is ook niet erg. Hierdoor zit je eigenlijk in 2 spannende verhalen en ben je van beide verhalen nieuwsgierig hoe ze aflopen , waardoor je maar door wilt blijven lezen.
Mooi vind ik ook dat er oog is voor details, bijvoorbeeld hoe doormiddel van een kat die naar binnenloopt een impressie krijgt van het huis waar een lijk ligt, de kat langs een lijk loopt en wat het er mee doet. Of leer je de op een natuurlijke manier kennis maken met een vriend Josef , een bouwvakker uit de Oekraine, die meerder keren het verhaal doorkruist, terwijl hij voor het grotere geheel niet van belang is , maar zorgt wel voor toch een sfeer van het dagelijkse leven. Het geheel met de stalker van Frieda snap ik nog niet helemaal, maar dat komt misschien om dat ik de eerdere delen nog niet gelezen heb en vermoed dat deze stalker in een van de latere delen een grotere rol gaat spelen.
Al met al een spannend boek , waarin je wilt blijven lezen, maar misschien eerst toch de andere 2 delen lezen.

Geschreven bij Wachten op woensdag

Zoals gewend van Nicci French een zeer goed boek. Vlot geschreven en leest makkelijk. Heerlijk om je in dit boek te verliezen en alles om je heen te vergeten.

Geschreven bij Wachten op woensdag

In 1997 kwam het eerste boek van Nicci French uit: het Geheugenspel. Daarmee was een nieuw genre geboren: de literaire thriller. En een zeer populair genre: de boeken vlogen de winkel uit en al snel kreeg hun werk navolging. In Nederland als eerste door Saskia Noort. Maar na ruim 10 jaar heb ik het wel zo’n beetje gezien allemaal, moet ik eerlijk zeggen. Want zó literair is de literaire thriller nu ook weer niet. Heb je er één gelezen dan heb je ze allemaal wel gelezen. Toegegeven, enkele uitzonderingen daargelaten: voor de nieuwe Lieneke Dijkzeul loop ik altijd nog naar de winkel. Maar haar boeken hebben iets wat de andere niet hebben: een vertrouwd team van rechercheurs die in elk deel hetzelfde zijn en hun eigen ontwikkeling doormaken. Haar boeken doen me denken aan de oude vertrouwde ‘Martin Beck-boekjes’ die ik als tiener in de vakanties verslond.
En laat nou net Nicci French zichzelf op soortgelijke wijze opnieuw hebben uitgevonden: in 2011 verscheen ‘Blauwe Maandag’ het eerste van zeven delen met een psychoanalitica in de hoofdrol. En dat geeft een nieuwe, interessante kijk op het fenomeen ‘literaire thriller’. Ik zou het zelf eerder ‘psychologische thriller’ noemen. Maar hoe je het ook noemt: ze weten mij in ieder geval weer te boeien.
‘Blauwe maandag’ is inmiddels ook verkrijgbaar op dwarsligger® en zojuist is ‘Wachten op woensdag’, het derde deel in de serie ook op dit formaat verschenen. De dwarsligger® is eenboekje met bladzijdes zo dun als bijbelpapier en met een formaat dat niet veel groter is dan dat van je smartphone. Hierdoor past het in je binnenzak, broekzak of in je tas. Zo kun je overal en altijd lezen. En geloof me, met deze thrillers wil je dat ook. Eind augustus verschijnt het tweede deel van de serie, ‘Dinsdag is voorbij’, ook op dit fijne formaat*. Dus als je mazzel hebt en pas aan het eind van de zomer op vakantie gaat, dan kunnen ze allebei in je koffer. Maar ik ga begin augustus naar Vlieland en ben bang dat ik niet kan wachten op woensdag…ehm…dinsdag. En jij?
*Dit is misschien wat onlogisch, maar dwarsligger® maakt afspraken met de uitgeverij over wat wanneer in deze speciale editie verschijnt en ze konden kiezen tussen ‘dinsdag’ eerst laten verschijnen en dan ‘woensdag’ over een jaar of ‘woensdag’ gelijk met de gewone editie. Mij lijkt deze laatste keuze een slimme zet, zo vlak voor de vakantie.

Geschreven bij Wachten op woensdag

Okay. Eerlijk is eerlijk. Ik ben dwarsliggerfan. Dat weet iedereen die mij kent. Zeker voor vakantie (maar ook in OV of in bed) lezen die kleine boekjes echt fijn. Ook eerlijk is eerlijk: ik was eigenlijk wel een beetje klaar met Nicci French. Hun boeken begonnen steeds meer op elkaar te lijken. En werden steeds iets minder goed. Maar met deze nieuwe serie hebben ze me toch weer te pakken en positief verrast. Na Blauwe maandag (gelezen als Dwarsligger) en Dinsdag is voorbij (gelezen als gewone paperback) is het derde deel van de nieuwe serie weer een spannend verhaal. Je kunt de delen als apart boek lezen (er wordt teruggeblikt op eerdere gebeurtenissen), maar voor het doorlopende verhaal van de hoofdperso(o)n(en) is het toch echt fijner gewoon bij Maandag te beginnen. En ach, het is bijna vakantie, dus waarom niet?! :-)

Geschreven bij Wachten op woensdag

Ideaal om mee te nemen op vakantie. De serie is spannend om te lezen, je vliegt er doorheen

Geschreven bij Wachten op woensdag

Ik heb het eens met de recensie van HippoHanna. Begin is veelbelovend, geschreven vanuit het perspectief van een kat. Maar dat wordt niet doorgezet en hangt dus als los zand aan het verhaal. Een lawine van namen en personages komt over je heen, met diverse verhaallijnen en verschillende onderzoeken, die niets met elkaar te maken hebben. Frieda Klein wordt er een beetje met de haren bijgesleept.
Ik ben het niet eens met de bewering dat je het boek los van deel 1 en 2 kunt lezen, je mist dan toch een deel van de achtergrond en de inkleuring van het personage Frieda Klein.
Misschien ook daarom, dat ik haar op den duur onvoorspelbaar en irritant begon te vinden. Beweegredenen blijven in het duister en sommige zaken (zoals het onderzoek van de journalist en zijn 'connectie' met Frieda Klein) worden niet goed uitgewerkt.
Al met al een rommelig verhaal, wijdlopig geschreven en zonder vaart. Had soms ook sterk de indruk dat ik (zelf journalist) kon merken, dat het door twee personen is geschreven.
Heb het uitgelezen, maar met moeite.

Geschreven bij Wachten op woensdag

Heel handig formaat voor op vakantie ‘

Geschreven bij Wachten op woensdag

Niets is wat het lijkt in de nieuwste thriller van Nicci French. Het derde deel van de reeks over Frieda Klein gaat door waar het vorige eindigde en lost de hoge verwachtingen meer dan in. French weeft een prachtig web van verhaallijnen die uiteindelijk allemaal met elkaar te maken hebben, op manieren die je niet aan ziet komen.

Hoofdrolspeelster Frieda is herstellende van de moordaanslag die ze in het vorige boek ternauwernood overleefde maar krijgt weinig rust bij haar herstel omdat haar nichtje en haar tienervrienden de deur platlopen. En laten die tienervrienden nu net slachtoffer zijn geworden van de misdaad waarmee het boek opent: het is hun moeder die vermoord wordt aangetroffen. Deze lijnen worden afgewisseld met het verhaal van een vasthoudende journalist die koste wat kost wil weten wie er achter de verdwijningen van een zestal meisjes zit. Dat de paden van Frieda en de journalist elkaar kruisen ligt voor de hand, de manier waarop dan weer helemaal niet.

Natuurlijk zijn ook de vaste karakters uit de serie van de partij, waaronder Frieda's doodenge stalker. Het is bijzonder knap dat met al die lijnen en al die karakters het verhaal nergens ontspoort. French voert - als vanouds in vlotte stijl - de lezer mee naar de ontknoping die net als die in het vorige boek ijzingwekkend is.

Enige minpuntje is de verhaallijn van de concurrerende psychotherapeut die Frieda een hak probeert te zetten. Het is tamelijk ongeloofwaardig dat iemand met zo'n slecht onderbouwd verhaal de reputatie van vakgenoten onderuit kan halen. Vermoedelijk is dit slechts een opmaat naar een volgend deel waarbij Frieda ongetwijfeld keihard terug zal slaan. Dat is dan meteen een van de redenen om uit te kijken naar het volgende deel. Sowieso smaakt dit boek naar meer en het wordt nu niet zozeer wachten op woensdag maar op donderdag. Voor iedereen die graag thrillers leest maar meer wil dan een doorsnee-'whodunnit' is de Frieda Kleinreeks een absolute aanrader. Het lijkt of French met ieder deel beter wordt dus dat belooft wat!