Friet in de kliniek

Geschreven bij Friet in de Kliniek

Ik vind het een geweldig boek en ik raad het iedereen aan om te lezen. Het is makkelijk te lezen, zeer zeker niet langdradig. Ik heb het in 1 avond uitgelezen.

Geschreven bij Friet in de Kliniek

Dit boek is afwijkend van alle andere boeken over de eetstoornis anorexia.
Marit beschrijft haar gang naar- en het verblijf in de kliniek op een hoopvolle en realistische manier.
Het leest makkelijk weg met een tikje zelfspot en humor, waarbij je af en toe een traan moet laten.
Voor meiden en jongens die er zelf middenin zitten. Voor ouders, familie, vriendinnen of vrienden, partners, kortom, een aanrader voor iedereen die met de eetstoornis te maken heeft of er meer van wil weten.
Marit schrijft ook elke week een column over televisieprogramma's. Haar schrijfstijl smaakt naar meer!

Geschreven bij Friet in de kliniek

Anorexia, een eetstoornis waar we allemaal wel van gehoord hebben maar eigenlijk te weinig van weten. Net als bij een depressie denkt iedereen wel te weten hoe je er van af moet komen (positief denken) en bij een eetstoornis moet je toch gewoon eten... Natuurlijk klinkt dit makkelijker dan het is. Marit Brugman heeft als jonge meid een eetstoornis gehad of beter gezegd heeft dit nog altijd. Je kunt het zien als een soort verslaving waar je nooit meer helemaal van af komt maar waar je mee moet leren leven.

Marit beschrijft haar periode van herstel voor, tijdens en na haar opname in een gespecialiseerde kliniek. Ups en downs, alles wordt beschreven wat ze vooral tijdens haar verblijf in de kliniek beleeft, hoe ze zich voelt en wat de anorexia met haar doet.

Ik heb hierdoor een beter beeld gekregen over de ziekte anorexia en wat dit met je doet. Gewoon gaan eten is het niet want juist dat is zo moeilijk voor mensen met deze ziekte. Als moeder van 2 dochters hoop ik dit natuurlijk nooit mee te maken, maar heb hierdoor een beter beeld gekregen.

De beste boodschap uit het boek is het feit dat degene zelf niet de oorzaak is van de ziekte. Het is niet duidelijk te verklaren waarom sommige mensen het krijgen en sommige niet (net als bij een depressie), het overkomt je en je zult je weg er in moeten vinden. Niemand doet zich dit zelf vrijwillig aan. Juist dit is iets waar veel mensen eens over na moeten denken omdat velen onder ons het nog altijd als eigen schuld van de betroffene zien (eet toch eens normaal).

Geschreven bij Friet in de kliniek

Marit kan het nieuws niet meer voor zich houden en verrast haar moeder op haar verjaardag met de mededeling dat ze anorexia heeft. Gelukkig voor haar nemen haar ouders haar heel serieus en de ziekte ook. Ze probeert diverse behandelingen maar wordt alleen maar slechter en lichter in plaats van beter. Ze komt in aanmerking voor behandeling in een kliniek.
De eerste hoofdstukken, voor de opname dus, is het verhaal een soort korte samenvatting van wat Marit allemaal geprobeerd heeft om beter te worden. Vanaf het moment dat Marit opgenomen wordt in de kliniek neemt ze je mee aan de hand door haar opname, de eerste dagen, ze laat je kennismaken met haar groepsgenoten. Laat je meelachen en meehuilen. Ik heb nooit geweten hoe heftig het allemaal is om anorexia te hebben. Dat wordt onder andere duidelijk als je leest hoe de dames van de groep alles proberen om toch niet aan te komen. Ondanks dat het bijna hun dood kan betekenen. De contacten onderling zijn heftig, mooi en soms heel hard. Je leest hoe Marit groeit in haar relatie met eten maar ook hoe moeilijk het is als je je realiseert dat de wereld gewoon doordraait terwijl jouw wereld stil lijkt te staan. Het wonen in een kliniek geeft veel veiligheid, houvast en structuur. Dat moet ze op een dag los gaan laten om zelf verder te leven.
Ze krijgt een nieuwe baan en trekt bij haar vriend in. Dan neemt ze nog één drastisch besluit, iets wat niet handig lijkt als je net “genezen” bent, terugval ligt op de loer.
Ik heb dit boek met kippenvel op mijn armen gelezen, ze kwam door haar schrijfstijl heel dicht bij mij als lezer en boeide me van het begin tot het einde. Je wilt weten hoe het afloopt ook al weet je dat ze het overleefd moet hebben. Ze heeft immers dit boek geschreven. Bijzonder mooi en heel knap omdat ze zichzelf niet spaart in het verhaal.
Ook bewondering voor haar ouders die haar tot steun zijn geweest. Het lijkt me zo moeilijk om je dochter zo weg te zijn kwijnen en naar een kliniek te moeten sturen!
Dit is een goed boek voor mensen in dezelfde situatie maar ook voor mensen die meer willen weten hoe het eraan toe gaat in een kliniek.
Enige minpuntje is de cover, die vond ik niet zo mooi. Geknoei met eten. Daar houd ik niet van. Aan de ene kant wil ik steeds een doekje pakken om het gezicht schoon te vegen en aan de andere kant kreeg ik door het zien ervan onmeunige zin in een patatje met

Geschreven bij Friet in de kliniek

Ik heb genoten van het lezen van dit boek. Het is leuk en luchtig geschreven, ondanks dat het een heftig onderwerp is. Het heeft mij doen inzien dat anorexia meer is dan alleen maar niet willen eten en het intrigeerde me om Marits verhaal te lezen.
Ik zou hem zeker aanraden.

Geschreven bij Friet in de kliniek

Dit boek geeft je een heel andere kijk op anorexia. Super knap dat Marit ons als lezer zo'n kijk geeft in haar gevecht met deze ziekte

Geschreven bij Friet in de kliniek

Zoon van 13 heeft dit boek gebruikt met zijn spreekbeurt en vond het een goed boek. Het was snel uitgelezen!

Geschreven bij Friet in de kliniek

Wat een goed boek voor meisjes die zelf aan het worstelen zijn met gezond en slank willen zijn. Mijn dochter heeft het in een ruk uitgelezen. En wij, de ouders ook.

Geschreven bij Friet in de kliniek

Een makkelijk boekje met integere inhoud

Geschreven bij Friet in de kliniek

Mooi verhaal, met een mooie betekenis.
Je wordt er ook heel bewust van wat het eigenlijk voor effect heeft allemaal, dus ook erg leerzaam. X