Geel is de kleur van de zomer

Sociaal-maatschappelijk statistisch feit: sinds de stikstofcrisis duizenden agrariërs richting Den Haag dreef, staan dit soort mannen er bij veel vrouwen in deze contreien goed op. Waren het daarom vooral de heterovrouwen binnen onze leesclub die de in meerdere opzichten wat boers overkomende Klaas Knooihuizen (what’s in a name?) van onze voorlopige naar onze definitieve lijst pushten? Hoe dan ook, Sanne en Ger rubriceerden GIDKVDZ als licht leeswerkje in de categorie Tussendoortjes. In eerste instantie althans.

GIDKVDZ bleek een onverwachte... nee, ‘meevaller’ was het juiste woord niet, we verwachtten er op voorhand immers niet al te veel van. Wát sloegen wij daar de plank mee mis... Deze aangrijpende, soms ontroerende en bijna consequent briljant gedoseerde absurdistische vertelling wist al snel de sympathie van ook het mannelijk en niet-heterovrouwelijk deel van ons boekenwurmengenootschapje voor zich te winnen. Klaas Knooihuizen (als dat een pseudoniem is: geniaal!) bleek de kunst te verstaan om tragische elementjes te kunnen omkatten en die als enigszins onaffe, daardoor door nieuwsgierigheid belicht blijvende subkomische (her)inbreng te kunnen laten flonkeren. KK hanteerde (onbewust?) de verteltechniek van iemand die in de kroeg een belegen mop vertelt, maar toch met een gulle lach beloond wordt. De kneuterig lijkende (líjkende, ja) knooihuiziaanse stijl wist ook daarom al snel bij velen van ons behoorlijk wat gunning op te roepen. Een beetje tijdval door nogal hoekig in- en uitzoomen bleek, net als af en toe wat onhandig lijkend switchen van vertelperspectief, toen al niet eens meer storend.

Toegegeven, dit was geen ‘literatuur’ zoals dat doorgaans door ons werd geclassificeerd. Maar ‘lectuur’ mocht het zéker niet genoemd worden. Dit was geen verfoeide pulp, niet eens iets dat grensde aan edelpulp, dit was... iets zeldzaams waar nog geen woord voor bestond. En wat viel er volgens de gangbare criteria nou wérkelijk op af te dingen? Alle geopperde afbraakkritiek bleek niet meer dan vuurwerk met zelfdovende lonten. Het knooihuiziaans kluchtige kneuterproza overleefde werkelijk álle aanvallen. En dat was, en blijft, ‘gewoon’ 5 sterren. Proficiat!

Wij hopen dat deze review bij zal kunnen dragen aan een daverend succes van dit project. Die hierin uniek gebleken Klaas Knooihuizen verdient dat.

Een heerlijk, grappig, (soort van) sexy, melancholisch en tegelijkertijd heel eerlijk boek dat ik op een gegeven moment zo langzaam mogelijk ben gaan te lezen omdat ik niet zou weten wat ik hierna nog zou willen lezen. Het boek heeft iets diep menselijks zoals je dat terugvindt bij Salinger, Reve of het beste werk van Vonnegut. Het is geen moeilijk boek, iedereen kan het volgens mij lezen, maar toch is het erg origineel (wat er allemaal gebeurt nadat Antwan die politieagent ontmoet!) en gaat het over persoonlijke thema's en dilemma's die iedereen aanvoelt maar die bijna niemand onder woorden kan brengen. Klaas Knooihuizen doet dat door zijn eigenzinnige, indirecte schrijfstijl wél en erg mooi bovendien. Op iedere pagina een glimlach. Ik zou dit boek eigenlijk alleen afraden als je niet kunt lezen.

Een echte aanrader! Je leest het in een ruk uit. Het boek zit vol komische en absurde situaties die ergens ook herkenbaar zijn. Leuk voor jezelf of als cadeau. Kopen dus!

Puur genieten deze geniale debuutroman. Een eigenzinnig, absurdistisch, maar bovenal hilarisch document over het leven.

De beslommeringen van hoofdpersoon en antiheld Antwan voelen uit het leven gegrepen. Antwan is een tragikomisch personage dat doet denken aan Isebrand uit Anton Valens’ Het boek ont, maar ook aan de doelloze Thijs uit de film Aanmodderfakker. Gevangen in inertie, zonder al te veel ambities, overpeinst Antwan zijn leven, wanneer hij tegen wil en dank in een problematische situatie belandt. Wat volgt is een meeslepend en ontroerend verhaal, met magisch-realistische elementen.

Knap hoe de auteur het lichtvoetig weet te houden, zonder existentiële thema’s uit de weg te gaan. Een bijzonder grappig boek, dat stof tot nadenken geeft. Als lezer ligt de grootste uitdaging in het beheerst lezen, teneinde het leesplezier maar zo lang mogelijk te rekken.

Leuk, zeggen ze, maar vindt iedereen dat wel? Beetje cultclupperig opgeklopt.

Grappig

Leuk, niets meer en niets minder. Qua taal en toon wel behoorlijk uniek. Fris ook.

Dit boekje heeft, in deze harde en steeds verder verhardende tijd, iets ouderwets ontwapenends. Fijne leeservaring hoor.