Geen weg meer terug

Ik las ‘ Geen weg meer terug,’ Het greep me bij de keel en liet me niet meer los. Aangrijpend en heftig. Absoluut respect voor de auteur,
Roos Hanemaaijer-Slottje. Het boek is een echte aanrader voor iedereen die op wat voor manier dan ook met depressie te maken krijgt of heeft. Ik moet er nog even van bijkomen.

Geen weg terug.
Auteur: Roos Hanemaaijer
Uitgeverij: Droomvallei
ISBN 9789492844675

Dit boek heb ik van Roos gekregen als cadeautje voort de 10.000 leden op BoekenWurmen. Ik ben er super blij mee. Dank je wel Roos.

Over de auteur:
Roos is moeder van twee dochters, getrouwd en woont in een klein dorp. Ze hoopt met het verhaal van Anne dat andere moeders erkenning en herkenning voelen in hun strijd tegen onrealistische eisen van hun omgeving.

Samenvatting van het boek:
Anne is een prachtige vrouw, verloofd en zwanger. Het leven lacht haar toe. Maar als ze niet meer voldoet aan de eisen van haar omgeving, valt ze door de mand. Ze wordt gedwongen om een andere weg te kiezen, maar is dat de juiste? In dit boek volgen we Anna in haar drang naar perfectie. Hoe ze steeds verder in de problemen komt en gedwongen wordt om het anders aan te pakken. Een verhaal waar falen noodzakelijk is en kwetsbaar zijn loont. Het verhaal is deels gebaseerd op de ervaringen van auteur Roos Hanemaaijer. Daarnaast is het geheel aangevuld met verhalen van lotgenoten.
Mijn bevindingen:
De cover: Heel erg mooi. Het roept een speciaal gevoel op. Niet uit te leggen.
Het verhaal:
Indrukwekkend. Menigmaal heb ik even moeten slikken. Met name het onbegrip wat ik voel. Het is zeker geen makkelijk onderwerp om over te schrijven, daarom vind ik het ook zo mega knap en bijzonder. Meer wil ik er eigenlijk niet overzeggen. Ik zou zeggen lees het zelf maar. Het boek is heel mooi en duidelijk geschreven en ik vind het daarom zeker 5 *

Auteur Roos Hanemaaijer is moeder van twee dochters, getrouwd en woont in een klein dorp. Ze hoopt met het verhaal van Anna dat andere moeders erkenning en herkenning voelen in hun strijd tegen onrealistische eisen van hun omgeving.

Anna en Tom zijn nu 4 jaar samen en hebben het goed voor elkaar, zou je kunnen zeggen, maar daar moeten ze wel veel voor doen. Hard werken en lange uren van huis. Anna wordt ongeduldig als ze niet snel genoeg zwanger raakt, ze trouwen voor de bevalling. Elise wordt geboren, nu is het tijd voor een broertje. Maar in plaats van een roze wolk, komt Anna bij haar 2e zwangerschap op een grijze donkere wolk terecht.

In een prettige en eenvoudige schrijfstijl leren we Anna kennen. Zij is vrij fanatiek in alles wat ze doet. Net als veel andere moeders stippelt ze graag haar leventje helemaal uit. Een huis, zwanger zijn, trouwen en meisje en een jongen. Dat zou toch perfect zijn? Alles wordt goed beschreven, de vertelperspectief is de 3e persoon. Toch blijft het verhaal in het begin wat op afstand. Het begint met een sprookjesachtige vakantie. Dan vliegen we door een tijdsperiode, waarin ze ook getrouwd is, zo blijkt. Enig jaartal ontbreekt.

Tijdens het lezen krijg je het bijna benauwd van Anna, ze rent, ze vliegt, alles moet doorgang hebben. De personages Anna en Tom worden goed beschreven, maar hebben weinig diepgang. Ik miste het echte genieten van elkaar en het genieten van de kleine Elise. Het leven van Anna leek alleen te draaien om het plannen en het hoogst haalbare. Ze wordt zelfs ongeduldig als alles niet gaat zoals zij het wenst, dat terwijl er ook vrouwen zijn die helemaal niet zwanger kunnen raken. Die willen graag, maar helaas is het hen niet gegeven.

Halverwege het boek kantelt het verhaal, als blijkt dat Anna zich niet goed voelt tijdens de 2e zwangerschap. Het blijkt een prenatale depressie. Het hoofdthema van het boek. Auteur Roos beschrijft de hulp voor Anna die zeer te wensen overlaat en ook de woede van Tom die dit niet zomaar laat gebeuren. Gelukkig komt er ook een zonnetje aan de horizon.

Conclusie

Het is moedig om te schrijven over depressie en burn-out. Alles moet snel en perfect zijn in onze maatschappij, en dit geeft zo zijn gevolgen. We vergeten om te genieten of om de buikriem ietsje losser te laten zijn. Je hoeft namelijk niet perfect te zijn. Zeker niet. Voor velen een wijze les, na het lezen van dit aangrijpende verhaal.

Waardering 3,5 sterren, geeft een dikke 7!
Hartelijke groeten, Annette Overvoorde
Birdy's Boeken blog

Het boek begint met een verhaal over twee vriendinnen die op vakantie zijn, Anne, de hoofdpersoon komt eigenlijk niet zo gezellig over als je zou verwachten. Eigenlijk een beetje sneu voor haar vriendin denk je al snel. Dan volgt er een onverwachte gebeurtenis en gaat het verhaal n Nederland verder. Anne gaat trouwen en wil dolgraag zwanger worden. Er valt de lezer dan al snel een paar dingen op, het gedrag tijdens haar vakantie is niet bijzonder, zo is Anne gewoon lijkt het. Heel perfectionistisch en o zo onzeker! Bij mij riep het een zin uit een reclame op: De stok dat zijn wij, de lat, die bepaal jij.
Vooral bij het lezen van de zin “Ze hoopte echt dat het een jongen zou zijn, ze wilde dit niet ook al verprutsen” krijg je een gevoel dat het niet de goede kant op gaat.
Een opmerking tijdens een bezoek aan de huisarts zet een achtbaan van emoties en gebeurtenissen in werking. Anne en haar man vragen hulp en die krijgen ze ook. Maar is het echt wel de hulp die ze nodig hebben?
Er is namelijk geen weg meer terug……

Ik had dit boek een tijdje voor mij uitgeschoven omdat het toch een erg moeilijk onderwerp is dat beschreven wordt maar toen ik eenmaal begon met lezen vond ik dat Roos haar verhaal als Anne zo goed beschreven had dat ik ook wilde weten hoe het af zou lopen. Roos heeft van Anne en de mensen in haar omgeving geloofwaardige personages gecreëerd. De manier van schrijven is heel prettig, ze blijft bij het verhaal en vertelt zo eerlijk mogelijk hoe het is gegaan.
Depressies zijn lang een taboe (geweest) maar depressies tijdens een zwangerschap is helemaal onbegrijpelijk voor velen. Gelukkig krijgen Anne en haar man wel hulp en ondersteuning en er wordt op een gegeven moment wel de vraag gesteld hoe lang je kunt terugvallen op jouw naasten.
In het boek komen diverse onderwerpen aan de orde, depressie tijdens zwangerschap, problemen over de hulpverlening die tekort schiet en ambtelijke molens die heel langzaam lijken te draaien. Echt een aanrader voor die hulpverleners om zelf eens te lezen en te ervaren wat hun reacties en methodes doen voor iemand die hulp gevraagd heeft. En het boek is zeer goed te lezen voor vrouwen die zich in een verglijkbare situatie bevinden als de hoofdpersonen uit dit boek.

Roos beschrijft in vlotte stijl en krachtige bewoordingen een proces dat in principe iedereen kan meemaken. Kwetsbaarheid, door verleden of door huidige omstandigheden, het structureel overvragen, op een gegeven moment is het op, dan moet er pas op de plaats worden gemaakt. Als mede-eigenaar van een woongroep waar mensen de gelegenheid krijgen om weer op adem te komen, ruimte krijgen voor herstel is het verhaal van Anne, prachtig verwoord door Roos, heel erg herkenbaar. De eindconclusie is: zeg nooit "dat zal mij niet gebeuren" iedereen heeft een einde aan de rek van het elastiekje wat het leven is. Mooi om te lezen en genoeg stof tot nadenken. Een aanrader.
Karin Heeren
Mede-eigenaar van Larazorg te Waddinxveen

Het boek houdt je vanaf het eerste moment in zijn greep, ik heb het in één keer uitgelezen.
Het geeft je een kijkje hoe het eraan toe gaat in het hoofd van iemand met perfectiedrang.
Aanrader!

Dit boek geeft zo veel inzicht en begrip voor iemand met dwangmatige perfectionisme. Als lezer kruip je in het hoofd van hoofdpersoon Anna. Stukje bij beetje ga je haar gedachten volgen en al haar belemmerende overtuigingen waarin z verstrikt raakt. Ze wil zo graag voldoen aan het perfecte plaatje. Deze roman raakte mij enorm, niet door de herkenning, maar doordat ik steeds beter begreep hoe het in iemands brein kan werken. Dat je hier nooit een oordeel over mag vormen, want aan de buitenkant zie je het niet en begrijp je niet waarom iemand doet zoals hij/zij doet. Een prachtig boek dat je in een adem uitleest.

Depressie is nog steeds moeilijk bespreekbaar. Als je als jonge vrouw en moeder met deze ziekte leeft dan is dit boek een aanrader. Dan ben je nieuwsgierig naar een vervolg van Tom, Anna en haar dochters.

Ook moeilijke onderwerpen zijn het waard een boek te krijgen. Op een prettige manier beschrijft Roos Hanemaaijer in 'geen weg meer terug' het verhaal van Anne, hoe het allemaal gelopen is.
In het boek komen diverse onderwerpen aan de orde: depressie tijdens zwangerschap, problemen over de hulpverlening die tekort schiet, ambtelijke molens die heel langzaam lijken te draaien.

Na een perfecte zwangerschap begint Anne heel hard aan zichzelf te twijfelen, doet ze het wel goed als vrouw, coach, moeder. Depressie schuift haar wereld binnen, zelfs in die mate dat zelfmoord een optie wordt. Gelukkig krijgt ze hulp en ondersteuning, maar of dit de juiste zijn?
Door de kracht in haar en de steun van de mensen om haar heen, kruipt ze uit het zwarte gat en mag ze zijn wie ze is.
Een mooi aangrijpend verhaal over een ziekte die je niet ziet, maar waar zovelen aan lijden.

Schrijven over depressie en burn-out is niet eenvoudig, want we leven in een wereld waar alles perfect moet zijn. We vergeten meestal te genieten van het kleine, het inperfecte, het tragere leven.

5*****