Geluk staat je goed Spiritueel handboek voor een beter leven

Eeuwig jonge soul/r&b-zangeres en dynamische performer, geboren in Nutbush, Tennessee. Op haar zeventiende woont ze in St. Louis, waar ze op het podium van een chique zwarte nachtclub kennismaakt met Ike Turner (geboren 5-11-'31 in Clarksdale, Mississippi), die dan al vanaf '48 actief is als talentscout in de Mississippi Delta en bovendien een aanzienlijke reputatie opgebouwd heeft met zijn eigen band The Kings Of Rhythm, waarvan veel moois te horen is op Kings Of Rhythm. Trailblazer. Hij ontdekt een onafzienbare rij blueszangers en maakt als A&R-man verschillende opnamen voor het Modern-label. Aanvankelijk speelt hij piano, later ontwikkelt hij zich als gitarist. In '59 beginnen de een jaar tevoren met elkaar in het huwelijk getreden Ike en Little Ann, zoals Tina dan nog genoemd wordt, samen te werken en kort daarop worden ze gecontracteerd door het Sue-label. Ze scoren twee grote hits met het klassieke A Fool In Love en het duet It's Gonna Work Out Fine. In totaal nemen ze voor Sue vijf albums op, die door velen als hun beste studiowerk beschouwd worden. Tough Enough biedt een beknopt overzicht van deze periode. Inmiddels vormen ze met het damestrio The Ikettes The Ike & Tina Turner Revue en bouwen daarmee vanaf begin '60 een enorme reputatie op als een van de meest dynamische duo's uit de zwarte muziek. De live-plaat Ike And Tina Turner Show geeft een goed beeld van hun wervelende shows. In feite is de hele periode '60-'70 één lange, verwoede strijd om maar vooral uit het zwarte clubcircuit te ontsnappen naar de grote blanke wereld van het echte geld. In '66 biedt Phil Spector Ike 20.000 dollar om met Tina te mogen werken. Het resultaat is Spectors machtige geluidsmuur River Deep - Mountain High, waarin Tina's stem ongeëvenaard tot haar recht komt. Hoewel de plaat een grote hit wordt in Nederland en Engeland, flopt hij in de Verenigde Staten. Maar dan neemt The Rolling Stones de Turner Revue op sleeptouw tijdens haar Amerikaanse tournee van '69, en als Ike & Tina zich gaan toeleggen op het bewerken van popnummers, zoals Lennons Come Together en John Fogerty's Proud Mary, is de doorbraak naar het blanke Amerikaanse publiek alsnog een feit. Ike bouwt een eigen studio (Bolic Sound), waar hij met synthesizers gaat experimenteren, wat resulteert in hits als Nutbush City Limits, Sexy Ida en Delilah's Power. De Revue wordt echter steeds banaler en routineuzer en vanaf '72 gaat het elkaar zowel op persoonlijk als artistiek vlak uitputtende echtpaar voorzichtig wat meer gescheiden opereren. Ike keert terug naar zijn blues-roots en Tina schrijft in haar eentje het sterke Feel Good vol. In '74 vertolkt ze de rol van Acid Queen in de verfilming van Pete Townshends rockopera Tommy. Eind '76 gaan Ike en Tina Turner ten slotte uit elkaar. Ike weet vanaf dan nauwelijks meer iets opmerkelijks van de grond te krijgen. Met de solocarrière van Tina, die aan haar tijd met Ike geen cent overhoudt, lijkt het aanvankelijk ook niet te lukken. Ze raakt geïnteresseerd in het boeddhisme en komt te voorschijn met een Las Vegas-achtige show, die duidelijk maakt dat ze vooral kampt met een nijpend gebrek aan goed, nieuw materiaal. De grote ommezwaai begint pas in '82 als ze gevraagd wordt voor een bijdrage (Ball Of Confusion) aan het B.E.F.-project Music Of Quality And Distinction. In '83 produceert B.E.F.'s Martyn Ware haar grote comeback-hit in de vorm van Al Greens Let's Stay Together, gevolgd door Lennon/McCartneys Help. Met het door o.a. Rupert Hine en Terry Britten geproduceerde Private Dancer realiseert ze een perfecte rock- crossover, waarvoor ze een Grammy Award ontvangt. De singles What's Love Got To Do With It, Ann Peebles' I Can't Stand The Rain en vooral de door Mark Knopfler geschreven titelsong bevestigen haar riante positie. Een uitgebreide Europese tournee brengt haar ook in de Rotterdamse Ahoy', die ze moeiteloos drie maal uitverkoopt aan een grotendeels jong publiek dat nagenoeg onbekend is met het oudere Ike & Tina Turner-werk. Haar performance blijkt er nog steeds even dynamisch. De soundtrack van George Millers avonturenfilm Mad Max Beyond Thunderdome (Capitol '85) levert haar weer twee hits op: We Don't Need Another Hero en One Of The Living. Break Every Rule wordt gemaakt met hetzelfde producersteam en volgens hetzelfde recept als Private Dancer. Terwijl Ike in '88 een jaar moet zitten wegens cocaïne-bezit, laat Tina haar wereldtournee sponsoren door Pepsi Cola. Januari '88 geeft ze een concert voor 180.000 mensen in het Maraca Stadion in Rio de Janeiro, dat ook op video wordt vastgelegd. Op de afwisselende dubbelaar Tina Live In Europe wordt ze geassisteerd door David Bowie, Bryan Adams, Eric Clapton en Robert Cray. Ike wordt juni '89 opnieuw opgepakt wegens coke-bezit. In september scoort Tina weer een hit met The Best en komt Foreign Affair uit. Onder druk van haar fans start ze begin '90 in Antwerpen een Europese tournee, onder de vlag The Foreign Affair Farewell Tour. Ze kondigt aan dat dit haar laatste tournee zal worden. Tijdens die optredens toont de 52-jarige zangeres zich in blakende vorm. Na het allerlaatste optreden, dat ze eind '90 bewust in Ahoy' geeft (het beste publiek, vindt ze), laat Tina echter doorschemeren dat ze na een jaartje of wat pauze toch weer wil gaan optreden. Het duet It Takes Two (oorspronkelijk van Marvin Gaye en Kim Weston), gaat vergezeld van een 30 minuten durende videodocumentaire en een Pepsi- reclamespot. Simply The Best bestrijkt de periode '81-'91 en bevat een nieuwe versie van Nutbush City Limits en een door Phil Spector geremasterde versie van River Deep - Mountain High. Juni '93 start Tina Turner inderdaad weer een Amerikaanse tournee. Terzelfdertijd verschijnt What'S Love Got To Do With It, de soundtrack van de gelijknamige film over haar leven, die in september '93 de Nederlandse première beleeft. Naast drie nieuwe composities bevat deze cd voornamelijk opnieuw opgenomen werk uit haar discografie. Ike Turner doet, weer eens op vrije voeten, in juli '95 Nederland aan voor een plichtmatig optreden met een complete revue, inclusief surrogaat-Tina en nep-Ikettes. 'The real thing' is weer eens te horen op het door Trevor Horn geproduceerde Wildest Dreams, dat verzorgde Europop-soul plus de titelsong van de James Bond film Goldeneye. Datzelfde jaar staat Tina als eerste pop-act in de Amsterdam ArenA. Meer dan 200.000 mensen bezoeken de concerten, die vermaak voor het hele gezin bieden en een hoogtepunt kennen met een voor stadionbegrippen intieme akoestische set. In '99 kondigen La Turner en Elton John aan samen op tournee te gaan, maar tijdens de eerste repetities krijgen de beide sterren ruzie en wordt de onderneming afgeblazen. Intussen probeert Ike zich te rehabiliteren met een weinig overtuigende, autobiografie. Iets overtuigender is zijn poging Here And Now om terug te keren naar de gloriejaren van zijn Kings Of Rhythm. Na het weinig verrassende, maar wel weer succesvolle Twenty Four Seven, begint Tina Turner aan haar, naar eigen zeggen, nu toch echt allerlaatste tournee. Haar Nederlandse afscheidsoptreden geeft ze voor 70.000 mensen in het Groningse Stadspark. Bron: OOR Popencyclopedie