Geschiedenis van de westerse filosofie vanuit de politieke en sociale omstandigheden van de Griekse Oudheid tot in de twintigste eeuw

Geschiedenis van de westerse filosofie is een voortreffelijke introductie voor wie een blik wil werpen in een wereld vol ideeën en inzichten. In dit prachtige boek geeft Russel van alle grote westerse denkers een uitgebreid inhoudelijk filosofische gedachten gang weer, ook besteed hij aandacht aan hun persoonlijkheid en literaire talenten. Hij plaatst elke filosoof duidelijk in een historische en sociaal-culturele context. Je zou het de canon van de westerse filosofie kunnen noemen, prachtig boek!
(In deze herziende/hertaalde uitgave heeft men de tekst aan een grondige revisie onderworpen en verouderd taalgebruik vervangen door een niet omslachtige wijze van uitdrukken. Hierdoor is de tekst eigentijds en begrijpelijk.)

Geschreven bij Geschiedenis der westerse filosofie

Dit boek is geschreven door Bertrand Russell, de man die zich verdiepte in de grondslagen van de wiskunde. Hij is zelf een filosoof die zijn sporen wel verdiend heeft, en dus de ideale man die je een inleiding kan geven in de filosofie. Dit doet hij, zoals wel vaker gedaan wordt, aan de hand van de geschiedenis van de filosofie. Op deze manier krijg je goed te zien hoe de filosofie is opgebouwd. Hij laat je ook gaandeweg nadenken over de filosofen en verteld dus niet slechts een verhaaltje, dit maakt het boek aantrekkelijk omdat je zo erin opgenomen wordt. Verder wordt de filosofie ondersteund door de maatschappelijke context waarin hij alles bekijkt. Zo staat er veel informatie in over het oude Griekenland en Sparta, deze teksten ondersteunen weer de filosofie van de tijd en plaats. Het is een lijvig boek en niet in Jip-en-Janneketaal geschreven. Met een beetje moeite is alles te begrijpen, maar je leest het niet makkelijk weg.

Ik had al eerder de Engelse paperback in bezit. Ondertussen tot op de draad versleten. Maar aan dit mooi gebonden exemplaar kon ik niet weerstaan. De vertaling naar het Nederlands is uitstekend. Iedereen zou dit boek moeten lezen want het geeft een uitgebreid inzicht in de geschiedenis van de Westerse cultuur en het Westerse denken en de wetenschap. Ook al dateert het van de jaren '40. Het voordeel van de filosofie is dat ze nooit verouderd en altijd boeiend blijft en Bertrand Russel kan dat als geen ander verduidelijken. Naast zijn baanbrekend wiskundig werk zijn ook zijn essays de moeite waard. "Why I'm not a christian" bv. Hij was al 92 jaar oud toen hij in Londen nog ging betogen tegen de atoombom en prompt gearresteerd werd. Russell is (was) waarlijk een kanjer en zal altijd een bevoorrecht plaatsje hebben in mijn boekenkast.

Geschreven bij Geschiedenis der westerse filosofie

Prima opbouw en indeling waarbij de schrijver de filosofische geschiedenis van het westen beschrijft tot de jaren 50 / 60 van de vorige eeuw.

goed doordacht , zeer goed leesbaar en zeer interessant

Onmisbaar

...naar mijn Persoonlijke en Filosofische Voorkeuren."

De officiële titel luidt volledig: "Een Geschiedenis van de westerse filosofie in verband met sociale en politieke omstandigheden van de oudste tijden tot heden". En deze titel lijkt op een soort puzzle: want waar in dit boek zijn de beschrijvingen van die samenhangen te vinden? Kan dit wel waargemaakt worden? Het is veeleer zo, dat Russell het onderwerp beoordeelt vanuit zijn eigen recente historie, d.w.z. WO2 - het werk verscheen in 1945-46. En dat is te merken. Bepaalde figuren, zoals Rousseau en Byron, moeten het ontgelden, langs de lijnen van Russells ahistorische empathieën dan wel antipathieën.

Daarentegen een conventionele historische indeling, waarbij vooral de Middeleeuwen het onderspit delven. Maar ook het rijtje van de overige afwezigen is imponerend: Cusanus, Pascal, Malebranche, Vico, Diderot, Fichte, Schelling, Kierkegaard, Comte, Engels, Bolzano, Brentano, Meinong, Poincaré, Brunsvicg, Blondel, Hartmann, Husserl, Freud, uiteraard de gehate existentialisten en hermeneutici, of b.v. ook collega Whitehead. Zulke lacunes zijn zwaarwegend.

Toch wel een aardige lectuur. Humor en filosofie in elkaar verstrengeld kom je nu eenkeer niet zo heel vaak tegen.

Een tip in dezen: "De filosofie van het belcampisme" van Belcampo - als u dat nog ergens kan opduikelen.