The Girl on the Train Paula Hawkins

Ongelofelijke beschrijvende capaciteiten van de schrijfster. Je kan je alles zo voorstellen en spannend tot op de laatste bladzijde!

Na een bladzijde of tachtig heb ik er serieus aan gedacht om het boek weg te leggen, omdat er te weinig gebeurde. Maar gelukkig heb ik dat niet gedaan! Want daarna begon ik het steeds spannender te vinden, en aan het einde kon ik het boek bijna niet meer weg leggen! Het boek is vlot geschreven. Steeds komen er weer nieuwe stukjes informatie bij, waardoor het verhaal tot het eind aan toe nog alle kanten op kan.
Let vooral in het begin wel even goed op de data boven de hoofdstukken, want het verhaal is niet in chronologische volgorde geschreven.

Een goed meeslepend verhaal waarbij je constant in de spanning blijft.

Geschreven bij The Girl on the Train

Het is een boek geschreven vanuit verschillende perspectieven, waardoor je je steeds blijft afvragen hoe het nu eigenlijk in elkaar steekt. Het blijft spannend tot het eind, je kunt het bijna niet wegleggen!

Geschreven bij The Girl on the Train

Echt een goed boek, ik kan dan ook volkomen begrijpen dat ie zo lang op de New York Times lijst heeft gestaan. Ik vond het een meeslepend verhaal, soms had ik enorm veel medelijden met het hoofdpersonage en soms had ik een hekel aan d'r. Het boek is begint rustig, maar wordt naar verloop van tijd erg spannend. Volgens mij heb ik 'm in 2 weken uitgelezen. Zeker een aanrader.

Geschreven bij The Girl on the Train

Zit heel goed in elkaar. Waarschijnlijk een must voor lezers van thrillers. Ikzelf vind thrillers meestal dunnetjes wat de psychologie van de personages betreft. Hier is het niet anders. Tenslotte is de enige drive: whodunit!
De personages hebben wel ongeveer allemaal iets gekwelds. Kapotte, ongelukkige verhoudingen enz.

Geschreven bij The Girl on the Train

I thought the title of the book was intriguing and I was really surprised how good the story was! I would certainly recommend to everyone to read this book!

Geschreven bij The Girl on the Train

Ik lees enorm graag boeken in het point of view van complexe en onbetrouwbare personages. Rachel is een enorm complex personage. Bij alles wat ze je vertelt, moet je gaan twijfelen. The Girl on the train heb ik gelezen ergens in mei door al de fantastische reviews en hype omtrent het boek. Ook had ik ergens gelezen dat het vergelijkbaar was met Gone Girl.
Ik kwam er meteen in en het boek is enorm spannend dus het leest heel erg snel uit maar naar het einde toe begon het serieus te verzwakken. De "big reveal" was voor mij een "big letdown."

Geschreven bij The Girl on the Train

Ik had het boek gekocht omdat ik het boek letterlijk overal zag; op het station, in de stad, op internet, en ik dacht dat dat een goed teken was. Want als het zo bekend is dan moet het wel een goed boek zijn.
Ik begon het boek met hoge verwachtingen, misschien wel iets te hoge verwachtingen, maar ze leken mij realistisch.
Ik de opzet van het boek interessant, ik zelf reis ook namelijk elke dag met de trein en kon mijzelf wel in dat opzicht met Rachel identificeren. Ik had geen moeite met het lezen van het verhaal, het is uitnodigend geschreven en er zit een zekere spanning in. Maar ik heb het gevoel dat de schrijfster het boek iets te overdone heeft, het verhaal is uit drie perspectieven geschreven waarvan ook nog de chronologie door elkaar loopt. Dit was soms voor mij verwarrend doordat alle drie de perspectieven vrouwen in de zelfde leeftijdscategorie zijn, dus als ik het boek even weggelegd had en hem daarna weer oppakte moest ik mijzelf weer even oriënteren op het perspectief waar ik op dat moment in las.Uiteindelijk vond ik de denk/schrijfstijl van Rachel en Megan op elkaar gaan lijken, vandaar.
Ik snap de keuze voor deze perspectieven, omdat het je zo veel meer van de situatie kan schetsen, maar ik persoonlijk zou gekozen hebben voor een perspectief minder.

Ook stelde de plottwist mij een beetje teleur, ik zag hem namelijk al een beetje aankomen maar niet volledig. Ik had gehoopt/verwacht dat er iets verbazingwekkends zou gebeuren, zoals bij "We were liars" van E. Lockhart. Maar dit was helaas niet het geval.

Echter vind ik het bedachte verhaal en de karakters goed bedacht, en ik begrijp de manier waarop het in elkaar zit. Zo is het geniaal om de hoofdpersonages een stom dronken en een vrouw te laten zijn. Een vrouw omdat dat buiten onze stereotypering gaat en stom dronken, omdat ze zich sommige dingen dan niet kan herinneren.
Ook begrijp ik dat het verhaal zo aangeprezen en zo bekend is, maar ik denk dat dit vooral relevant is voor mensen die nieuw zijn in de (psychologische) thriller categorie.

Ik zou het boek dus wel aanraden aan mijn vrienden, maar niet aan vrienden die erg bekend zijn in de (psychologische) thriller categorie.

Geschreven bij The Girl on the Train

Lekker leesbaar en spannend boek met een leuke opbouw en een verrassende plot. Het middenstuk was een beetje langdradig, hier had iets meer tempo in gemogen.