Gisele Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Gisèle

Meer een liefdesroman dan een historische roman. De nadruk op de seksualiteit zorgt ervoor dat het verhaal een oppervlakkig karakter krijgt en dat doet de personages geen recht. Verder staat het boek qua schrijfstijl bol van de clichés en de zoetsappige beschrijvingen, waardoor ik het meer een veredelde bouquetreeks vind dan literatuur. Erg pretentieus.

De gedeeltes die ik interessant vond, werden in zeer korte fragmenten afgedaan (het besluit aan te sluiten bij de NSB, het besluit naar het oostfront te gaan, de situaties met de onderduikers). Hier heeft Susan Smit kansen laten liggen.

Geschreven bij Gisèle

Uitstekend geschreven.

Geschreven bij Gisèle

De titel is misleidend. Het gaat maar 1/3 van het boek over Gisèle. Ik was gefascineerd door Gisèle sinds de opname van De Stoel. Dan kom je met dit boek bedrogen uit.
Het merendeel gaat over A. Roland Holst, de dichter, een rokkenjager die meer om zichzelf geeft en zijn eigen behoeften, dan om zijn vriendinnen (zoals dit personage beschreven is). De onderlinge verhoudingen worden breed uitgesponnen. Dat interesseert me het minst. Dat had in 10 pagina's gekund.
2x heb ik overdacht om het boek aan de kant te gooien en niet meer in te zien. Gelukkig pakte ik het toch weer op, want na 150 pag. werd het echt interessant. Oorlogsdreiging, de aanvang van de oorlog, wat dit voor veel mensen betekende, het leven op een onderduikadres, voedselschaarste, overleving d.m.v. de kunst. Susan Smit heeft een goede schrijfstijl. Daar wordt het boeiend en goed. Het verhaal van Mies, haar keuzes, met haar achtergrond van het toneel tijdens de oorlog is ook interessant. Tevens wordt er inzicht gegeven in haar ex-man die uit idealisme voor de NSB koos en bedrogen uit kwam. Na 150 pag. wordt de inhoud echt goed.
De 1e cover was ook misleidend: meer Mies, dan Gisèle.
Dit boek kan van belang zijn om mensen/jongeren een beeld te geven van het overleven tijdens de oorlog.

Geschreven bij Gisèle

Gisèle, een roman van Susan Smit, geschreven na de geboorte van haar eerste kind en afgerond voor de geboorte van haar tweede. Susan Smit heb ik leren kennen door haar debuutroman, Elena's vlucht. Zij zet vrouwen in hun kracht. In al hun kwetsbaarheid en moed om het leven zoals het komt op eigenzinnige wijze te beleven. Susan Smit geeft de vrouw een respectvolle plek in de tijd. Het zijn allen vrouwen die hun hart volgen en op hun manier vorm geven aan hun vrouwelijk zijn. Op deze manier leer je de natuurlijke, niet gedomesticeerde vrouw weer (h)erkennen. Als je haar boeken leest dan ben je weer blij als je een vrouw bent of 'kent'.

Eerder heb ik dat meegemaakt bij Tolstoi's Ana Karenina. Maar ook Louis Couperus doet niet onder. Gevoelens en diepe belevingen komen aan de orde. Gisèle en Mies zijn elkaars gelijken én tegenpolen. Door het lot zijn ze verbonden via de dichter 'Jany'.

Halverwege het boek beleeft het verhaal de beperkingen van de oorlog ten tijde van WOII. Het mooie van deze roman is dat het hier om stil heldendom draait en voor het eerst besef ik hoe Nederland steeds zwarter kleurde tijdens de oorlog. Je wil als lezer er niet in verzeilen, maar het gebeurt toch en je leeft mee. Je leert de hoofdpersonen steeds meer kennen, ziet door hun ogen wat ze ervaren en gaat onwillekeurig veel van ze houden. Nog nooit heb ik de oorlog van zo dichtbij kunnen meemaken zonder van angst voor de chaos, terreur en nood terug te deinsen.

De stijl is heel sereen, zacht, liefdevol en vriendelijk. Ik denk dat we hier wereldliteratuur te pakken hebben. Van eigen bodem! Om trots op te zijn.

Werd al gegrepen door de cover! Deed denken aan Marlene Dietrich.Verder door bij P en W , Gisele in een stukje in de stoel van Felderhof.
Werd meteen meegesleept van Maasniel naar Joep Nicolas in Roermond. Je leeft en voelt mee met de personen.Het geeft een zeer mooi tijdsbeeld; de kunstenaars in die tijd in de aanloop naar WO 2.
Heb veel zeer indrukwekkende boeken gelezen over de tweede wereldoorlog, maar ben nergens zo " meegenomen" en dat 2 weken lang.
Vond het buitengewoon spijtig dat ik dit boek uithad.
Ik las het e-book maar ben naar de boekhandel gegaan om het mooie boek even vast te houden.
Het nodigde me uit om over alle personen meer te gaan opzoeken op internet.
Zeer mooi boek over een geweldige vrouw!

Susan Smit schreef een fijn boek over Gisèle d'Ailly-van de Waterschoot van der Gracht. In het begin vond ik het lastig, de schrijfstijl wat wollig, maar als we eenmaal bij de (dreiging van de) tweede W.O. zijn, heeft het boek mij in de greep. Aldoor speelt het grote wereldnieuws, vanuit het gezichtspunt van "goede" Nederlanders, NSB-ers, van hen die twijfelen of gewoon niet willen kiezen, van mensen met Joodse achtergrond en homoseksuelen, van kunstenaars en hun familieleden. De situering in de wereld van personen die leven voor kunst & cultuur maakt het aantrekkelijk, een beetje gek en excentriek, tikje elitair, en vooral ook levendig. Ik rijd nu op een andere manier langs het pand aan de Herengracht waar Gisèle met haar steeds wisselende groep vrienden lang woonde; de burcht: Castrum Peregrini.

Ik kan me voorstellen dat mensen er van houden, van dit boek, maar mij kan het niet echt bekoren. Langdradig en saai vind ik het boek, de vraag "wanneer begint het verhaal" schoot me steeds door mijn hoofd, en tegen het einde van het boek moest ik echt moeite doen om toch door te lezen, het zou namelijk niet meer gaan beginnen. Ik vergelijk het maar een beetje met moeten niezen, het zit er aan te komen, maar een flinke nies komt maar niet.

Geschreven bij Gisèle

Persoonlijk heb ik liever ofwel echte fictie, ofwel een echte biografie op basis van historische feiten. Een mix van die twee is een keus, maar een schrijver die zich zoveel speculatie permitteert, moet er dan toch minstens een goede roman van kunnen maken. Helaas is dat grondig mislukt. Er wordt eindeloos gepsychologiseerd en getheoretiseerd over motieven voor gedragingen, over kunst en over het leven, maar de hoofdpersonen komen totaal niet van het papier, het is emotioneel allemaal zo plat als een dubbeltje. Gisele maakt de indruk van een onnozel meisje dat zich alles maar laat overkomen, in plaats van een eigenzinnige vrouw die haar eigen, ongewone gang ging. Voeg daarbij de irritant overvloedige metaforen, de ladingen clichés, het gebrekkige gebruik van registers (vreemd formele zinswendingen in dialogen tegenover spreektaal in beschrijvingen), de slechte beheersing van het Nederlandse idioom, en de vele taal- en stijlfouten. Ik heb het uitgezeten tot ongeveer de helft, en toen mocht ik van mezelf beginnen aan de echte biografie van Gisele door Annet Mooij, die in alle opzichten met kop en schouders boven deze chicklit uitsteekt.

Het grotendeels biografisch boek over Gisèle d'Ailly van Waterschoot van der Gracht is heel boeiend geschreven en heeft me diep geraakt.

Het is beslist geen oorlogsroman waarbij de acties centraal staan maar meer een boek die dieper ingaat op hoe de gewone man (in dit geval artiesten) omgegaan zijn met de oorlogs situatie in nederland. Zeer goed geschreven blijft boeien.een aanrader