God In Nederland 1996-2006

Geschreven bij De Man Die God Kende

Een hoogleraar WISKUNDE die over GOD schrijft, en over De man die GOD kende, dat moet je natuurlijk lezen. Dat heb ik gedaan. Ik had er zestien uur voor nodig. Dat is snel (vind ik) maar dat komt door het boek. Ik heb niet éen plaats gevonden waar de auteur "zomaar" wat zegt of beweert.Heel veel mensen beweren namelijk heel veel, zonder erbij te schrijven waarom het beweerde zo is ! Dat doet een goede wiskundige uiteraard niet. Deze auteur ook niet. Hij zegt juist heel vaak: Dat wéét ik niet of dat kán ik niet weten. Agnost is de term daarvoor. Het beste in het boek zijn de vragen die hij aan de beweerders stelt. Bijvoorbeeld: Hoe wéét u dat? En dan komen de problemen. Soms hebben mensen zóveel beweerd, dat de titel fantast bij ze past. De gestelde vraag moet wél worden beantwoord. Wat ik hier nu opschrijf, tref je aan in hoofdstuk 2: Over de waarheid. Wat is waarheid en wat is waar? Dat hoofdstuk begint bij het begin! Dat doet niet iedereen, en dat is lastig en verwarrend. In hoofdstuk 3 gaat het over GOD. Dat woord wordt talloze malen klakkeloos uitgesproken en opgeschreven. Uiteraard stelt de auteur meteen de enig juiste vraag: Waar spreekt u over? Het is onthutsend én verfrissend om te zien wat er dan allemaal gebeurt. De hoofdstukken 5 en 6 bevatten de KERN van het boek. Daar gaat het over (zie Titel van het boek): De man die GOD kende, te weten: Jezus van Nazareth. Over Jezus zijn eveneens karrevrachten beweringen gedaan. De auteur gaat op dezelfde logische en tevens niet-dwingerige manier aan het werk. (U MOET dat lezen). Op dezelfde manier worden de evangelies en vooral de NIET-evangelies besproken. Ik zou bijna zeggen dat doet Meester als een intelligent kind. Het woord intelligent hoef ik niet uit te leggen; u bent het zélf. Met kind doel ik op het onbevangene dat sommige kinderen kenmerkt. Die kinderen, en die auteurs, hebben nog geen VOORoordelen. Ze zijn nog niet autoritair. Daarmee bedoel ik: ze hebben nog geen AUTORITEIT die al heeft bepaald wat wáár is. Lees het stuk over de canonvorming. Grote aandacht krijgen de niet-canonieke boeken (let op de kwalificatie! Het betekent eigenlijk: obscuur en onzin). Het hoofdstuk over de gnostiek ligt in het verlengde hiervan. De auteur vraagt: waarom neemt u daar geen kennis van ? Het laatste hoofdstuk is de auteur verplicht aan zijn eigen publicaties (En God beschikte een worm; en: Schitterend ongeluk of sporen van ontwerp?). Het is van een zelfde helderheid als de andere hoofdstukken. Wat álle hoofdstukken samenbindt is de open en pretentieloze (dus niet: ik -weet -het-mentaliteit) aanpak. Zo'n boek lees je inderdaad in een adem uit.