Grijs gebied. - Marion Pauw

Niet eerder nog een boekje van deze schrijfster gelezen. Een eerste kennismaking die mij goed is bevallen. Een makkelijk leesbaar verhaal, waarbinnen toch een aantal belangrijke sociale, ethische en psychologische thema's kort worden aangehaald. Ben benieuwd of in haar andere boeken deze thema's wat meer worden uitgewerkt. Dus wat mij betreft werkt zo'n kleine boekengift wel, om zo ook weer in contact te komen met andere auteurs.

Ik zoek op internet naar recensies over dit boekje. Binnen twee uur had ik het uit, nergens vond ik het boeiend of origineel. Soms gewoon slaapverwekkend. Wie krijgt er tegenwoordig, kinderen uitgezonderd, nog narcose via een kapje? Het echtpaar Alfred en Ans gedragen zich alsof ze in de vorige eeuw te leven. De autistische jongen Kevin lijkt nageaapt uit het boek 'het Rosie effect.' Nee Marion dit had beter gekund. Een interview met haar valt te horen en te lezen bij bol.com uitgelicht wat ik onlangs pas ontdekte. Ik hoop dat het boek waarbij ik dit kreeg veel en veel spannender is.

In Amsterdam vindt een verkrachting plaats, waarvan een buschauffeur, Albert vanaf zijn balkon getuige is. Als verlamd door ervaringen uit het verleden, onderneemt deze buschauffeur niets, hij belt zelfs de politie niet. Het verkrachte meisje wordt gered door een toevallige passant. Een actief begin van het boekje. Dan zakt het verhaal nogal in. De politie weet niet waar te zoeken en verdenkt de buschauffeur bij gebrek aan andere aanknopingspunten. Ondertussen ligt het meisje, gewond en zwaar getraumatiseerd in het ziekenhuis. Albert besluit niet langer laf te zijn en zelf op zoek te gaan naar de verkrachter, een Zweedse man met een opvallend uiterlijk. Dat blijkt met wat hulp van een autistische jongen niet al te moeilijk te zijn, maar helaas gaat een ander met de eer strijken. Het verhaal leest vlot, maar zit te makkelijk in elkaar. Het perspectief ligt enkel bij Albert, de buschauffeur, die niet als een sympathiek mens overkomt. De dader, het slachtoffer, de man die haar hielp of de autistische jongen, komen op het eind verder niet meer aan bod. Dit boekje krijg je in juni, in het kader van de maand van het spannende boek. Best aardig, maar ik zou er geen geld voor over hebben gehad.

In juni 2015, de Maand van het spannende boek, kregen kopers van een boek de 86 bladzijden tellende thriller “Grijs gebied” van Marion Pauw cadeau. Evenals in de Boekenweek is een dergelijk geschenk al vele jaren traditie.

De knappe studente Naomi Nijssen wordt in de nachtelijke uren onder een viaduct van haar fiets getrokken door een man en zwaar mishandeld. De in de buurt wonende buschauffeur Albert van der Zande is bij toeval getuige van het incident terwijl hij op zijn balkon een sigaret rookt. Hij doet evenwel aanvankelijk niets.
De op zijn fiets passerende leraar lichamelijke opvoeding Menno Jacobs grijpt resoluut in maar de dader ontkomt.
Albert blijft met een schuldgevoel zitten maar revancheert zich later op bijzondere wijze met behulp van de vliegtuigspotter Kevin Noorddam, een opmerkelijk typetje.
Het schrijven van een verhaal met de omvang van een novelle is een vak apart. Het is zeer lastig om in kort bestek een volwaardig verhaal te componeren. Marion Pauw is daarin geslaagd. Zij weet in een bescheiden aantal pagina’s het schuldbesef van Albert duidelijk te beschrijven evenals de trauma’s van het slachtoffer Naomi en haar ouders.
De personages in het verhaal zijn van diverse pluimage en worden beeldend neergezet.
De rechercheurs Plessen en Verveer (toevallig twee achternamen van BN’ers?) zijn stereotiepe speurders.
De simpele, herkenbare dialogen van Albert en zijn echtgenote zijn bij tijd en wijle komisch in botheid maar zij dragen bij in het typeren van een eenvoudige man die steeds het beste wil maar daar niet in slaagt omdat hij zwelgt in schuldbesef vanwege zijn zelf veronderstelde lafheid.

De plot is eenvoudig en het slot van het verhaal is niet erg verrassend maar toch aardig gevonden. Het taalgebruik van Marion Pauw is als altijd helder, eenvoudig en foutloos waardoor de lezer het gemakkelijk heeft. Niettemin staat het boekje borg voor enkele uurtjes leesplezier.

Mede omdat Pauw goed geslaagd is in de niet eenvoudige opgave in weinig pagina’s een lezenswaardig verhaal te schrijven, verdient “Grijs gebied” vier sterren.

Ik had er meer van verwacht. Zelf ben ik helemaal weg van psychologische thrillers waar je echt ingezogen word..... Dat gebeurde bij dit boek helaas niet.

Wel is het goed en makkelijk door te lezen.. Misschien iets voor de beginnende thrillerlezer?

In éen ruk uitgelezen. Spannend, herkenbaar en humorvol.
Het maakt je angstig. Stemt tot nadenken, zelfreflectie. De buschauffeur: ben ik dat?

Als Naomi op een avond laat naar haar kamer aan de rand van de stad fietst, wordt ze van haar fiets getrokken door een man. Een andere man ziet het vanaf zijn balkon gebeuren, maar durft niet in te grijpen. Door het kordate optreden van een voorbijganger wordt Naomi van een verkrachting behoed. Ze is zwaar toegetakeld.

In 'Grijs gebied' weet Marion Pauw mooi het dilemma te beschrijven van wat je moet doen als je getuige bent van een mishandeling. Angst om daadwerkelijk op de dader af te stappen is goed te begrijpen, maar wat kun je wel doen? De politie bellen bijvoorbeeld?

Ze beschrijft ook goed hoe de man met de gevolgen van zijn beslissing moet verder leven. Hij baalt ervan dat hij zo laf is geweest en ondertussen heeft de politie moeite met zijn verhaal. Hij was getuige en zegt alles gezien te hebben, maar de details komen niet overeen met het verhaal van het slachtoffer en waarom heeft hij niet eerder gebeld? Terwijl de politie probeert uit te sluiten dat hij de dader is, gaat de man zelf op zoek naar de dader. Zal hij zijn heldhaftige positie alsnog kunnen verwerven?

Dit boekje, uiteraard gekregen als geschenk, ideaal voor een eerste kennismaking met schrijfster Marion Pauw. Nog niet eerder heb ik een boek van haar gelezen. Ik vind de schrijfstijl heerlijk, leest lekker weg. En zelfs voor zo'n klein verhaal is het verhaal rond, heeft het een aardig spanningsboogje en een uitstekend gekozen titel. Het heeft mij overgehaald om zeker nog eens een keer een boek van Marion Pauw ter hand te nemen.

Kreeg dit boekje gratis bij mijn bestelling, maar ik hou niet van thrillers en na enkele hoofdstukken van dit boek gelezen te hebben, ook niet van deze.
De kranten en journaals zitten vol met deze ellende (zie inhoud) en dan ook nog boeken erover lezen? Dacht het niet!
Kwestie van smaak, zoals met veel dingen, maar ik vind de verhaallijnen en de taal óók niet boeiend genoeg van dit boek, dus heb ik mijn twijfels over de meerwaarde, de bestaansgrond van dit boek.
Ik begrijp ook nooit waarom het zo nodig is om elk jaar "de maand van het spannende boek" uit te roepen. Dit boek gaat weer retour afzender, zoals elk jaar.

Goede kwaliteit, dat is wat ik er goed aan vind.