Grond

Top boek , heel graag gelezen , goede stijl , vlot , raak , echt , zonder franjes en heel gevoelig....
LEZEN !!!!!

Een pakkende zoektocht die je ook over je eigen roots doet nadenken. Personages die bijzonder zijn in hun menselijkheid. Een beetje reizen door de tijd en door landschappen.

In Grond van Eva De Groote groeit de introverte Nur Marek op in Frankrijk bij een adoptiegezin. Na haar bachelor bio-ingenieur in Toulouse, begint ze aan een master in Brussel. Ze betrekt het appartement van haar biologische moeder Siri die op dat moment in Nieuw-Zeeland zit. Nur en Siri hebben contact, maar echt goed kennen moeder en dochter elkaar niet. De jonge twintiger wil hier verandering in brengen en schuift haar studie opzij om stamboomonderzoek in Brussel uit te voeren. Ondertussen wordt Nur op de huid gezeten door adoptiemoeder Vera die graag wil dat Nur zich op haar studie toelegt. Zal Nur in Brussel de antwoorden vinden waar ze naar op zoek is?

Net na haar aankomst in Brussel, krijgt Nur een bericht van Siri. Haar moeder vraagt haar om vlakbij in een garagebox te controleren of haar spullen waterschade hebben. Met behulp van de vriendelijke Rachid vindt Nur enkele dozen met spullen van haar grootmoeder Marion en overgrootmoeder Hélène. Vooral de notitieboekjes van haar overgrootmoeder wekken haar interesse. Hierin heeft Hélène – in de periode vlak voor haar eigen vroege dood – uitvoerig verslag gedaan over het wel en wee van haar jonggestorven zoon Léon. Al snel blijkt de excentrieke Léon een belangrijke rol te spelen in Siri’s keuze om Nur ter adoptie af te staan. Grond wisselt vanaf dat moment twee verhaallijnen met elkaar af. Zo lezen we over Nurs belevenissen in het heden en volgen we Marions periode bij hippiegroep De Nieuwe Aarde en later haar moederschap tijdens de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw.

Grond is het tweede boek van De Groote die in 2018 debuteerde met Na de regen. Daarnaast is zij audiomaker en creëert zij podcasts. Grond is een diepgravende roman waarin De Groote haar personages nauwkeurig en in een rijke woordenschat aan de lezer ontleedt. Al vroeg in het boek wordt duidelijk dat Nur een gevoelige meid is, met een diepe innerlijke wereld die ze maar moeilijk aan de buitenwereld kan laten zien. Hierin toont ze opvallend veel gelijkenissen met haar moeder Siri, maar ook met de onbereikbare Léon. Zo valt de dood van Jóhann Jóhannsson, de favoriete IJslandse componist van Nur, haar behoorlijk zwaar. Zijn instrumentale muziek vormde – evenals de natuur – een veilige haven voor haar. Nu brengt het Nur vooral verdriet. Via het speurwerk naar haar familie, belandt Nur uiteindelijk eveneens bij De Nieuwe Aarde waar ze ter afleiding deelneemt aan een retraite naar A New Earth middenin de woeste Schotse natuur.

Hoewel de treffende observaties van Nur en Marion de spil vormen van Grond, zijn het niet enkel de hoofdpersonages die de lezer aangrijpen. Ook enkele bijpersonages weten je te raken, zoals het ontroerende achtergrondverhaal van de Schotse zwerver Callum. Daarnaast wordt ook het onbegrip van Roland voor het gedrag van zijn zoon Léon gaandeweg het verhaal duidelijk; zonder dat dit wordt goedgepraat. Tussen de twee verhaallijnen door bevat Grond korte, intrigerende fragmenten waarin de identiteit van deze verteller langzaam aan de lezer wordt onthuld. Dit houdt de spanning in de plot. Bovenal is Grond een prachtig en gevoelig verhaal over familie, verwantschap, introversie en het belang van open- en eerlijkheid in iedere soort relatie.

*In ruil voor een eerlijke recensie heb ik via New Book Collective een recensie-exemplaar ontvangen van de uitgeverij. Mijn recensie van "Grond" is ook te lezen op elineschrijfthier.nl.

Grond. Door Eva De Groote.

Wat een mooi, intiem, voorzichtig boek. Ik zou het zelf nooit gekozen hebben maar ben blij dat het toch op mijn pad is gekomen. Niet enkel voor het boek maar ook omdat ik zo de muziek van Jóhann Jóhannsson heb ontdekt. Boeken die je nieuwe muziek leren kennen hebben altijd een streepje voor.

Grond nu. Grond vertelt het verhaal van Nur, een jonge studente die in Frankrijk opgroeide bij een adoptiemoeder en nu in Brussel verblijft. Ze verblijft daar in het appartement van haar biologische moeder die tijdelijk in Nieuw-Zeeland zit. Nur is op zoek naar haar wortels, haar grond. Ze zoekt antwoorden op haar vragen, ze zoekt verbinding, maar bovenal zoekt ze zichzelf.

Doorheen het boek lezen we het verhaal van Nur, afgewisseld met dat van Marion (Nur’s biologische oma) en Marion’s veel te vroeg gestorven broer Léon. We zien de gelijkenissen, de verschillen. Wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze anders zijn en daardoor er nooit echt bij horen. Maar hoe ze daar mee omgaan is voor elk van hen verschillend. Omdat generaties van elkaar leren? Of omdat tijden veranderen?

De Groote speelt het klaar om een klein verhaal groots te laten meanderen. Zonder grote gebaren laat zij ons meelezen, meeleven met haar personages. Ze slaagt er in om ons hart en hoofd te veroveren en doet je nadenken over jezelf, je familie, je relaties. Daarnaast laat ze je voelen dat het niet erg is om alleen te zijn, dat er verschillende juiste manieren van leven zijn en dat de natuur, yoga en meditatie houvast kunnen bieden.

Bij wijlen deed het boek me denken aan de boeken van Eva Meijer, vooral aan Voorwaarts (een boek waar ik een recept uit haalde dat ik nog steeds gebruik) en dat is bedoeld als groot compliment. Ik ben nu heel benieuwd naar Eva’s eerste boek (Na de regen) én naar haar podcasts.

Vlotte pakkende roman