Haagse fluisteraars

Voor de liefhebbers van rattenstreken en politiek is dit boek smullen! Het doet denken aan TV-serieus als West Wing en Yes Minister die gaan over de macht, affaires, emoties, seks, war rooms en alle rattenstreken die bij het machtsspel horen. Dat zulke dingen ook in Nederland gebeuren weten we sinds de ‘Wouter Tapes’, een VPRO-documentaire uit 2006 waaruit bleek dat Wouter Bos sterk onder invloed verkeerde van mannetjesmakers, ook wel spindoctors genoemd. Destijds was het heel uniek dat een documentairemaker daarbij kon zijn en dat kon vastleggen. Dit boekje is minstens net zo bijzonder, want Max van Weezel loopt al ruim veertig jaar dagelijks rond in het Haagse machtscentrum.

Het boek gaat over een leger mannetjes wier enige taak het is om hun minister mooi af te schilderen in de media: spinnen. In duistere kroegen en Haagse krochten steken zij de koppen bij elkaar en schieten zij journalisten aan om hen dronken te voeren en hun berichtgeving te beïnvloeden. Ze stoken dan over de ene minister ten faveure van de ‘eigen’ minister en dat betekende oorlog in de kabinetten waar het CDA en de PvdA in zaten. Want vooral in die partijen zitten de meeste ratten zo blijkt, bij het CDA denkt iedereen natuurlijk meteen aan Jack de Vries. En bij de PvdA blijkt er een hele school te zijn van dit soort mannetjes aangevoerd door Felix Rottenberg.

De spindoctors gaan zo ver dat ze zelfs de politie op elkaar afsturen – want zij vertegenwoordigen immers de macht - om huiszoekingen en invallen te doen op zoek naar wie er ‘gelekt’ heeft naar de media. Het zijn Amerikaanse taferelen op het Binnenhof, dat pas de laatste jaren overspoeld wordt met deze professionele ratten. De ambtenaren ergeren zich er dood aan want door al die spindoctors hebben zij minder contact en minder invloed op ‘hun’ minister. Ook politici en voorlichters van het oude stempel zijn niet blij met deze veramerikanisering op het Binnenhof. Ze vinden dat de regeringseenheid niet gebaat is bij al die ruzies en al het gedoe die de spinnende haantjes met zich mee brengen.

Grappig is de scene waarin voormalig minister Eberhard van der Laan – nu burgemeester van Amsterdam – verbaasd uitroept op een PvdA-top: ‘Wie zijn al die mannen in zwarte Armani-pakken, wat hebben ze hier te zoeken?’ Het zal geen verbazing wekken dat de spindoctors zichzelf heel belangrijk en onmisbaar vinden, ook daar staan grappige verhalen over in het boek. Want desgevraagd hebben ze allemaal zelf nog nooit geheime informatie naar de media ‘gelekt’ en spelen daarover de vermoorde onschuld. Blijft de vraag of Nederland zulke types nou echt nodig heeft, het huidige rechtse kabinet wast zijn handen in onschuld. De onderlinge sfeer zou zo goed zijn dat er geen Armani-mannetjes en spindoctors nodig zijn.

Maar van Weezel is journalist genoeg om daar een voorbehoud op te maken want in Den Haag weet je het maar nooit. Dat betekent dat er misschien nog wel een vervolg komt op dit boek. Laten we het hopen want het is smullen en leest heerlijk weg. Een aanrader!