De Haagse penoze de onderwereld van het Westland

Geschreven bij De Haagse penoze

Het boek leest lekker weg en geeft een inkijkje in de relatief onbekende Haagse onderwereld. Geschreven door een ex-crimineel met een vleugje grootheidswaanzin, maar in elk verhaal schuilt vast een kern van waarheid.

Geschreven bij De Haagse penoze

Ok een beetje naief natuurlijk te denken dat Amsterdam de enige stad in Nederland is waar zware criminelen voorkomen. Hoewel, de laatste jaren komen er in A,dam toch opvallend veel liquidaties voor en hoor je uit de rest van Nederland op dat vlak vrij weinig.

Haagse penoze is een onderhoudend boek, dat een boekje open doet over de beruchte jongens (ja voornamelijk jongens) aldaar. Af en toe is het en beetje lastig te onthouden wie met wie ook alweer connecties had en 'klussen' deed, maar de schrijver heeft zijn best gedaan zo goed mogelijk overzicht te scheppen.
Wanneer de criminel scene je interesseert zker een aanrader!

In tegenstelling tot de eerdere reviewers ben ik minder onder de indruk van dit boek. Uiteraard bevat het de bekende Haagse namen, adressen en verhalen. Alles geboekstaafd door gepensioneerde "vrije jongen". Empel met de hulp van de journalist. Wat mij stoorde was de manier waarop e.e.a. beschreven werd. Tenenkrommend taalgebruik: lekkere, welwillende hoeren, spannende klusjes, makkelijk geld en andere stoere verhalen, zo van de borreltafel van café Condor. Later las ik dat Korterink eerder voor weekbladen Panorama en Nieuwe Revu werkzaam was. Dat verklaart een hoop. Jammer want ik had de duistere Haagse graag beter gedocumenteerd gezien. Met meer feitelijkheden en diepere analyse; en vooral ook beter beschreven. Wie volgt?

Geschreven bij Haagse penoze

Ik heb de eerste 60 pagina’s doorgeworsteld maar vind het erg onsamenhangend en van de hak op de tak geschreven. Het leest alsof er geen leestekens gebruikt zijn en alsof het 1 lange zin is. Het eerste hoofdstuk gaat vooral over Nico waar alle vrouwen mee het bed in wilden duiken. Voelt een beetje als “Haagse Bluf” allemaal.

Met Haagse Penoze heeft HJ Korterink een uniek boek geschreven. Meestal wordt immers de Amsterdamse onderwereld beschreven, die is internationaler en er komt meer op straat te liggen. Je leest zelden in de krant over misdaad in Den Haag, ondanks dat vrijwel alle hoofdpersonen in Haagse Penoze een grote bek hebben.
Korterink heeft in Nico van Empel iemand gevonden die vertelt over zijn 'carriere' als beroepsoplichter en de mensen waar hij mee omging. Erg boeiend zijn de verhalen over het Den Haag van de jaren 60 en 70: donkere café's en prostitutie, drugshandel en oplichting, bingo. Nico zelf heeft een flink aantal mooie verhalen van kunstjes die hij heeft geflikt. Zelf is hij ook weer heel veel geld kwijtgeraakt met dobbelen in het café. Dat is aan het eind ook het beeld dat beklijft: een groepje psychopaten die vooral elkaar het leven zuur maakt en voortdurend elkaar bedriegt. Veel mannen in het boek komen uit grote gezinnen waarvan de meeste kinderen een normaal leven leiden. Het heeft niets te maken met een slechte jeugd, maar alles met een gestoorde persoonlijkheid. Nico van Empel is het schoolvoorbeeld van de charmante oplichter: charismatisch, maar geen medelijden met slachtoffers; sympathiek tegen vrouwen, alleen heeft hij er nooit genoeg. Hij is nog de meest normale van het stel dat in het boek aan bod komt. De rest zijn levensgevaarlijke figuren tot en met kindermoordenaars aan toe.
Bijzonder goed van Korterink is dat zijn boek af is. Teveel misdaadboeken leunen op losse eindjes of 'hoe het gegaan zou kunnen zijn...' omdat een verteller niet het achterste van zijn tong wil laten zien. Van dat alles heb je in Haagse Penoze gaan last. Nog een sterk punt is dat Korterink alle criminele verhalen in één boek heeft verwerkt. Zo kun je lezen dat Koos Hertogs behalve tamelijk gewoon crimineel ook lustmoordenaar was. Het laat de Haagse onderwereld van zijn allerdonkerste kant zien.
Met de meesten loopt het slecht af. Ze zijn geliquideerd, veroordeeld of uit beeld verdwenen en overleden. Nico van Empel lijkt redelijk op zijn gemak in Thailand te zitten, maar dat zal ook zijn omdat hij dan niet de hele dag over zijn schouder hoeft te kijken.

Geschreven bij Haagse penoze

Lastig om er echt in te komen, iets wat mij niet is gelukt.

Boek is zeer langdradig en staat vol spelfouten. Heb het na 132 pagina's opgegeven. Deze auteur zou beter eens een goede eindredacteur inhuren.

Leuk om te lezen, inderdaad om de bekende namen en families, maar de schrijfstijl vond ik niet goed. De verhalen grepen wat in elkaar en gingen soms van de hak op de tak, dat vond ik lastig lezen. Maar nieuwsgierig werd ik er wel van.

Als inwonder van Den Haag leest dit lekker weg, veel bekende plekken komen voor in het boek veranderd toch wel een beetje je perspectief op bepaalde zaken.

Ook veel dingen die ik niet wist en wel leuk weetjes vond over Den haag, het is altijd leuk om wat extra's te weten over je stad!

Echte must read voor de hagenezen / hagenaars

het is een goed toegankelijk boek als je een inkijkje wil hebben in de Haagse onderwereld van de jaren 70.