Hallo witte mensen

Ik ben zelf een witte man van 23 jaar en ben me véél bewuster geworden van de problematiek rondom racisme in Nederland (en mijn eigen onbewuste gedrag waardoor racisme kan blijven bestaan in NL). Voor dit boek moet je open staan en alles lezen, niet al na 10 pagina’s afhaken omdat je je op je teentjes getrapt voelt en alles anti-wit vindt.

Ik vind dit boek ook alles behalve anti-wit. Het enige wat de schrijfster aangeeft, is dat racisme meer is dan fysiek geweld en partijen van uitschelden. Het is veel subtieler dan dat en is verweven in de Nederlandse samenleving (niet gek na 400 jaar kolonialisme en slavernij). Het is vaak ook nog eens onbewust. Denk aan bevestigingen van stereotyperingen in de media (Alleen maar nette mensen), films, theater, magazines, etc. De schrijfster valt dus niemand aan, maar probeert witte mensen duidelijk te maken dat er wel degelijk racisme is verweven in de samenleving van Nederland.

Voel je hierdoor niet aangevallen, laat je bewust maken van wat mensen van kleur in Nederland elke dag voelen en mee geconfronteerd worden. Laat je bewust maken van achtergrondinformatie, zoals het feit dat Afrikaanse landen tot op de dag van vandaag nog koloniale belasting betalen aan Frankrijk, wat via een omweg ook naar Nederland gaat.

Ga met een open blik dit boek in en laat je bewust maken. Het is heel prettig en vlot geschreven en ik kan iedereen dit boek aanraden!

Geschreven bij Hallo witte mensen

Ik heb het boek in één adem uitgelezen en wil de auteur bedanken voor de duidelijke uitleg. Ga zeker nog lang nadenken over wat ik gelezen heb en heb mijn visie zeker veranderd door het lezen van dit boek. Ik raad het boek zeker aan en zal dat ook zeker doen tijdens de vele discussies die er op het moment plaatsvinden over het onderwerp racisme. Ik ga me ook zeker verder verdiepen in het verhaal over Bonaire.

Ik acht mezelf behoorlijk bewust van ons aandeel in het koloniseren van delen van de wereld, in ons aandeel in de slaverij, in ons aandeel het leegroven van landen en het nagenoeg ontbreken van dit alles in de geschiedenisboeken. Ook ben ik het eens met het idee dat wij "witte" mensen "gekleurde" mensen, meestal onbewust, lang niet altijd gelijk behandelen en ik ben tegenstander van het rascistische element in het sinterklaasfeest en de krankzinnige liedjes die erbij horen (ook al ben ik zwart als roet, ik meen het toch goed).

Toch vind ik het boek een eye-opener. Het verwijst naar vele feitelijke gebeurtenissen, naar onderzoeken en naar voorbeelden uit het heden als uit het recente verleden maar op een toegankelijke manier. Ook herkenbaar is een verwijzing naar situaties waarin vaak onvoldoende begrip en ruimte bij "witte" mensen is om echt te luisteren, zich te verplaatsen, open te staan en weigeren om te kijken vanuit een ander perspectief. Kortom, het probleem serieus nemen. Zoals het boek meermaals herhaalt: Het gaat niet om schuld. Het gaat om het idee dat wij misschien niet beter weten; dat wij ons er niet of onvoldoende bewust van zijn. Je zou het kunnen vergelijken met het feit dat vrouwen tot voor kort geen stemrecht hadden. Er is een periode geweest dat wij dit allen normaal vonden. Dat dit de "norm" was. Nu is dit gelukkig ondenkbaar. Ik ben ervan overtuigd dat dit het geval is en ik denk dat dit een serieus probleem is al ben ik het niet met alle aspecten en voorbeelden van het boek eens.

Het primaire doel van het boek is het creeeren van begrip en bewustwording en ik denk dat het lezen van dit boek een verrijking is.

Ik kocht dit boek omdat ik mij mateloos stoor aan mensen als de auteur, Gloria Wekker en al die andere figuren in deze kringen.

Als hoogopgeleid ( wit ) kind van een gastarbeider heb ik mij oprecht geprobeerd te verplaatsen in de auteur en begrip te hebben voor de boodschap.

Op sommige thema's heeft de auteur best een punt. Maar het meeste is vergezocht, veel wijzen met het vingertje en nergens enige vorm van zelfreflectie of een poging om zich te verplaatsen in de belevingswereld van witte Nederlanders waarom die soms naar minderheden kijken zoals ze die bekijken.

Verder vooral veel ge-jij-bak en soms ronduit tegen rascisme aan als je het woordje wit voor zwart zou vervangen.

Voor mij geen openbaring of een echt ander inzicht behalve dat mij een gevoel bekruipt dat er een groep, zoals ze het zelf noemt, gemarginaliseerden bestaat die ronduit anti wit is door wat zich eeuwen geleden heeft plaatsgevonden. Tot slot komt bij mij ook het woord slachtofferrol naar voren. Alhoewel auteur en gelijkgestemden bovengemiddeld verdienen aan wit Nederland, haar subsidies en hier alle kansen en ruimte hebben gekregen ( en gepakt )

Ik raad het boek aan om de geknipte manier van denken door de auteur te onderzoeken en pak die paar puntjes mee waar ze wel een punt heeft.

Het boek kan ik omschrijven met behulp van een quote die ik uit de samenvatting heb gehaald, namelijk;

"Aangezien wij 'witte mensen' (in tegenstelling tot 'zwarte') niet gewend zijn om met zijn allen over één kam geschoren te worden, ...."

Neem een seconde of twee de tijd om deze zin goed door te nemen.

Helaas, ik vond het een teleurstellend boek. Ik vraag mij af hoeveel witte mensen die tussen witte mensen leven, en dat zijn er buiten de randstad veel, zich aangesproken voelen door de wijze waarop de schrijfster haar boodschap brengt. De wens om politiek correct te zijn, om sociaal wenselijk gedrag te vertonen, zit diep ingebakken in onze bevolking, want voor je het weet word je beschuldigd van allerhand naars. Ja, het klopt dat dat een hoop hypocrisie met zich meebrengt, zoals ‘kleurenblindheid’, ‘witte fragiliteit’, ‘wit schuldgevoel’. Het was een leuke uitdaging voor de schrijfster geweest om dat te verduidelijken. Helaas heeft ze daar veel woorden voor nodig, veel uitweidingen, een totaal overbodig verzonnen verhaal over ‘Peter met de korte nek’, veel voorbeelden uit de VS, waar het rassenprobleem van een geheel andere orde is. Zo vindt zij de term WASP geweldig (White Anglo-Saxion Protestant). Ja, en? Haar boodschap probeert ze erin te ‘masseren’, haar eigen term, met aanspreekvormen als ‘lieve witte mensen’, ‘lieve witte lezer’, waar weinig oprechtheid uit spreekt. Wie niet preekt voor eigen parochie en toch wil overkomen, zal als eerste voorwaarde zich in moeten leven in het publiek en aansluiten bij die belevingswereld. Dat is precies wat zij niet doet. Zij kijkt naar witte mensen met bruine ogen en eigen ervaringen, en geeft van daaruit haar boodschap. Als meer bewustwording echt haar doel is, raad ik haar aan het boek opnieuw te schrijven en eerst zelf een bewustwording te ondergaan. Te weten persoonlijke bewustwording over haar eigen diepste (gebrek aan) bereidheid om zich echt in te leven in haar lezersdoelgroep (witte mensen) om vandaaruit te schrijven. Het hele boek is één grote jij-boodschap. Dat stoort mij er zo aan. En ik vind het jammer, want ik denk dat ze wel degelijk een zinnige boodschap heeft, mits ze haar inzichten en ervaringen van haar dieperliggende frustraties ontdoet. Voor de witte lezer blijven veroordeling en frustraties tussen de regels niet onopgemerkt. En wie vliegen met (gezoet) azijn probeert te vangen, moet niet de schuld aan de vliegen geven als dat niet lukt.

Meeslepend, openbarend. Als het de taak van boeken is om je aan het denken te zetten, je de wereld beter helpen begrijpen, je een nieuw perspectief te geven; dan slaat dit boek de spijker op de kop. Aanrader dus! Lees het zonder vooroordelen, laat je meenemen, luister en, vooral, leer.

Goedkoop scoren door continue naar andere te wijzen. Dit werkt juist racisme in de hand.

Dit boek gaf me de mogelijkheid om anderen op de juiste wijze uit te leggen wat hun woorden en ideeën eigenlijk betekenden. Impliciet racisme is bijvoorbeeld altijd al een onderwerp geweest dat zeer moeilijk uit te leggen was aan anderen zonder weer de "nouja nu is alles racistisch!" reactie te krijgen. Het leerde mij ook hoe systematisch racisme hier in Nederland werkte, wat al een hele nieuwe deur was. Ik heb het altijd al ervaren en gevoeld, maar dit boek liet me zien dat het niet alleen maar aan mij lag. Dat ik niet gek was. Er is een verschrikkelijk systeem gaande, ook hier in Nederland, dat we zsm moeten neerhalen als we het echt willen hebben over gelijkheid op alle fronten.

Als je denkt dat bruine mensen zich aanstellen als ze het hebben over de racistische kant van zwarte Piet, als je denkt dat het echt goed zit in Nederland met de tolerantie en integratie, als je denkt dat white privilege niet bestaat in Nederland, dan MOET je dit boek lezen. En elke keer als je denkt 'ja maar' moet je gewoon blijven lezen... tot het einde.