Harlekijn roman

Prachtig geschreven roman. Beeldschone taal, muzikaal. Met grote intelligentie geschreven. Wel verdrietig onderwerp, maar met veel humor en liefde gemaakt. in één keer uitgelezen.

Prachtig geschreven, schitterend taalgebruik, Humoristisch, rauw, liefdevol, kortom….
zeer aan te raden!

Mooie taal. Humor. Lichtheid doorregen met een toenemende zwaarte. In een ruk uitgelezen, had van mij best langer gemogen. Knap geschreven.

Prachtig geschreven. Rauw vertellend, direct uit het hart, met een fenomenaal woordgebruik. Complex verhaal, doordrenkt van cynische humor, waarvan tot tranen toe heb moeten lachen.

Een naamloze ik-figuur is aanwezig geweest bij de euthanasie van zijn goede vriend Nils. Vertwijfeld komt hij tot de ontdekking dat hij de emoties rond de dood van zijn broer Adriaan – een paar maanden eerder – pas voelt, als hij zijn vriend uitgeteerd op bed ziet liggen. De dood van zijn vriend lijkt de katalysator te zijn voor het openrijten van oude wonden en het blootleggen van herinneringen. Hij besluit voor een paar weken af te zakken naar Luovo, Zuid Italië. Tijdens de reis probeert hij te achterhalen waar zijn schuldgevoel vandaan komt en zoekt naar het antwoord op de brandende vraag of hij wel voldoende oog heeft gehad voor zijn broer, die zijn eigen leven op zo'n bijzondere manier inkleurde. Is hij wel duidelijk geweest in de boodschap dat hij van Adriaan hield? 'Als je je niet bewust bent van liefde, kan er dan liefde zijn?' Wilde zijn broer überhaupt wel begrepen worden?

In gedachten gaat de protagonist terug in de tijd, reconstrueert het verleden, verwondert zich. Door het beschrijven van allerlei anekdotes uit zijn jeugd krijgt niet alleen de lezer langzamerhand een beeld van Adriaan, maar ook lukt het de verteller zelf steeds beter om de puzzelstukjes te ordenen en op de juiste plaats te leggen, waardoor hij dichter bij zijn gevoel kan komen om eindelijk zijn verdriet te onderkennen. Het is een reis die louterend zou moeten zijn en leiden naar acceptatie en oprecht rouwen. Vanuit het perspectief van de ik-figuur ontrolt het verhaal zich als één lange innerlijke monoloog. De dialogen die zich in zijn geheugen hebben genesteld zijn zonder interpunctie.

Het verhaal geeft in eerste instantie de indruk van de hak op de tak te springen: heen en weer in tijd, plaats, gebeurtenissen. De niet-chronologische opbouw houdt de spanningsboog hoog, met name door het gebruiken van voorafschaduwing, die verwijst naar gebeurtenissen die later zullen plaatsvinden. Het is even wennen aan de schijnbaar incoherente, scenische synthese, die een opmaat blijkt te zijn naar het overlijden van zijn jongere broer, die hij misschien teveel in bescherming wilde nemen.

Wanneer ze begin twintig zijn vertelt Adriaan langs zijn neus weg dat hij kanker heeft – melanomen en naar alle waarschijnlijkheid ook botkanker en leukemie – om vervolgens op luchtige wijze over te gaan tot de orde van de dag. Op een later moment voegt hij daar nog aan toe dat hij tot de ontdekking is gekomen dat hij homoseksueel is; een bekentenis die hem beduidend minder gemakkelijk afgaat. Dat hij zich ergerde aan het feit dat Adriaan leek te koketteren met zijn ziekte en die geraffineerd wist in te zetten, maakt hem onzeker.

De titel Harlekijn is een intertekstuele echo van Harlekinade, de autobiografische roman van Nabokov, en Arlecchino, de tragische paljas uit de Commedia dell'Arte, die zijn gezicht maar deels laat zien. Een in het Italië van de zeventiende eeuw populaire en improviserende wijze van toneelspelen, met een combinatie van serieuze en komische aspecten. 'Bedenk de wereld! Bedenk de werkelijkheid!' hadden de gevleugelde woorden van Adriaan kunnen zijn.

Heyning toont in deze diep gelaagde, compacte, doch zeer rijke roman, zijn brille door geen woord teveel te schrijven en de lezer de ruimte te geven om zelf beelden te vormen. In ontroerende scènes toont hij zijn kwetsbaarheid, een broos gevoel van onzekerheid, waardoor de lezer dicht op zijn huid blijft zitten. Maar de humor houdt het licht en hilarische taferelen nodigen regelmatig uit tot hardop lachen. Geestig zijn de zelfbedachte woorden – hij heeft niet voor niets een naamgevingsbureau –, zoals 'ratelpraten' en 'bekapstokt'. Met veel zwier speelt hij met taal, nu eens geestig, dan weer vertederend of aangrijpend proza. Door gebruik te maken van humoristische overdrijvingen, krijgen de treurige en beladen scènes voldoende lucht en trapt de auteur niet in de val sentimenteel te worden. Een retegoed debuut dat hij herlezing weer een aantal nieuwe aanwijzingen blootgeeft.

Zeer mooi beschreven weg van aanvaarding.
In één adem uitgelezen!

Intens, aangrijpend en mooi geschreven. In een ruk uitgelezen maar tegelijkertijd een boek waar je direct weer opnieuw in kan beginnen om nieuwe details, lagen en verwijzingen te ontdekken. Het boek biedt ook een zekere troost/herkenning voor een ieder die zelf door gaat/moet met leven met (groot) verlies.

Een jonge broer lijdt 30 jaar aan verschillende vormen van kanker. O.a. botkanker en leukemie. Na 30 jaar pleegt hij op theatrale wijze zelfmoord. ( verhanging in trappenhuis bedrijfspand) . Zou nog maar kort te leven hebben. Oudere broer gaat op onderzoek uit. Nergens een medisch dossier. Conclusie: 30 jaar zelfbegoocheling van de jongere broer. Kennelijk ook geweldig acteur bij alle bijwerkingen van bestralingen.

De schrijver komt al jaren in mijn frietzaak. Daarom zijn boek maar gekocht, doen we ook een keer wat terug nietwaar? Blijkt het nog een verdomd goed boek te zijn, het heeft me echt gegrepen.