Hartritme roman

Hartritme. Door Bart Chabot.

Ik hou van de Chabotjes, wie niet!? Mama, papa en de zonen; ze vormen een prachtig (schrijvend) gezin. Papa Bart is een geval apart, hoe apart hij is kunnen we lezen in zijn romans over zijn leven. We begonnen met het pijnlijke, aangrijpende Mijn vaders hand, over zijn ellendige kindertijd. Hartritme is het tweede deel.

Waar het eerste deel bijna te pijnlijk was om te lezen is Hartritme bijna te flitsend om te lezen. Bijna; Chabot is een schrijver die met zijn vlotte en meeslepende pen je door zijn boeken jaagt. In een recordtempo ben je door de meer dan 500 pagina’s heen. Bart schrijft zoals hij praat: snel, enthousiast en gretig.

In dit deel maken we kennis met zijn uitgebreide vriendenkring: Herman Brood, Jules Deelder, Martin Bril, Ronald Giphart,… Vrienden die zijn leven verrijken maar ook een enorme leegte achterlaten als ze verdwijnen. Hartritme is dus niet enkel een ode aan het leven maar ook een ode aan de doden, en dat is mooi.

Zijn zonen, vrouw en hond Bril nemen naast zijn vrienden en werk een belangrijke plaats in in zijn leven en hart, dat schemert door in elke pagina, elke zin, elk woord. Chabots’ leven is druk en boeiend, het is avond na avond optreden doorheen het ganse land maar ook een maand aan een meer in Zweden vertoeven. Dat contrast maakt het boeiend, ook voor ons lezers.

Deze inkijkjes in zijn leven zijn een ware kunsttoer; flitsend, intiem, meeslepend en boeiend. Benieuwd naar het volgende deel…

Geschreven bij Hartritme

Kan veel beter en ook eens een ander onderwerp kiezen....
Genoeg over Brood en Bril en familieverhalen.
Vorige boek was top, deze is echt stuk minder.

Prachtig boek over vriendschap, acceptatie en trouw

Een niet verkeerd boek met veel elementen: tragiek, soms komisch verteld en veel over Herman Brood en Jules Deelder. Maar, een beetje teveel van het goede. Het boek had 150 pagina’s korter gekund. Teveel doorgaan over zaken die mij niet dan niet meer konden boeien. Hierdoor wordt het op den duur saai cq langdradig. Het eerste boek “mijn vaders hand” vond ik persoonlijk veel meer inhoud hebben.

in 1 adem uitgelezen!

Pluspunt van dit artikel: interessant

Wat een fantastisch boek heeft Chabot wederom afgeleverd. Om in één ruk uit te lezen. Vlot, makkelijk, maar ook poëtisch geschreven. Met uiteraard een zekere humor, je hoort het hem allemaal zo zeggen, maar vooral ook met een ontwapenende eerlijkheid en diepgang. Chabot ontziet niemand, maar vooral zichzelf niet. Al zijn sommige anekdotes soms min of meer bekend, in een nieuw jasje zijn ze wederom prachtig beschreven. Verveelt geen moment. Aanrader!

boek in een keer uitgelezen

Weer genoten van deze Chabot. Zeker als 'oudere jongere' uit de tijd van Brood en die genoot van Martin Bril. Het is zo mooi geschreven, zeker de laatste fase van Martin Bril. Zo ontroerend.....
Het is een prachtig eerbetoon aan Bril, Brood en Deelder. En oh oh, wat is die Chabot met zijn Yolanda en zijn gezin toch hartverwarmend. En wat kan die man schrijven!! Bij sommige scènes moest ik hardop lachen; 'Is de stekker eruit?'

Als je het eerste boek 'Mijn vaders hand' hebt gelezen, is 'Hartritme' een tegenvaller. Het boek had de helft dunner gekund. Vreemd ook dat bol.com reviews verwijderd.