Hazelwoud

Het Hazelwoud begon spannend: ik werd vanaf het eerste hoofdstuk al meegezogen. Steeds weer zat ik op het puntje van mijn stoel, wachtend op de klap, op een 'nu begint het echt!'. Dat kwam pas heel laat, helaas, toen mijn interesse eigenlijk al een beetje ingedut was. Het einde was wel leuk, met hier en daar een verrassende wending, maar er zat verder geen logica of boodschap in en het voelde alsof ik mijn tijd een beetje had verdaan. Het kwam gewoon niet helemaal van de grond. Desondanks vond ik de sprookjes in het boek erg gaaf, lekker duister en willekeurig.

Het verhaal deed me een klein beetje denken aan Verdermeer (Tahareh Mafi), maar echt maar een klein beetje hoor! Ik had lage verwachtingen van het boek, omdat de mensen op mij heen allemaal zeiden dat dit boek het net niet was. Ik heb toch echt het idee dat dit niet het geval is voor mij. Dit boek is er een waar ik lekker in kan verdwalen, die me meeneemt naar het Hazelwoud en naar het Achterland. De spanning zat er in, de mysterie zat erin (oké misschien een plottwist hier en daar die te voorspelbaar was). Ik heb genoten in ieder geval!

Lees meer op: http://readingjournal.princesssam.nl

Ik weet niet precies hoe ik dit boek moet beschrijven, het is zo bijzonder! Ik schreef de woorden “sinister, bizar, sprookjesachtig, spannend en mysterieus” op, dat alles kwam in me op tijdens het lezen!
De sprookjes van de oma van Alice zijn geen ‘er was eens & ze leefden nog lang en gelukkig’-sprookjes, ze zijn duister en wreed, vandaar het sinistere gevoel. Bizar, voor alle vreemde dingen die er gebeuren in het verhaal en hoe Alice haar leventje overhoop komt te liggen, maar ook: hoe bedenk je zo’n soort verhaal en zo’n sprookjeswereld? Bizar knap gedaan! En wat een mooi taalgebruik!

Het verhaal is sprookjesachtig, maar op een duistere manier. Het is mysterieus en heel erg spannend! Ik werd compleet meegezogen die vreemde wereld(en) in, beleefde het avontuur helemaal mee en kon alles zo voor me zien, hoe bizar ook.
Echt een ontzettend bijzonder verhaal. Wat ben ik blij dat ik dit gelezen heb!

Alice is een 17 jarig meisje, dat al jarenlang samen met haar moeder op de vlucht is voor het ongeluk dat hen achtervolgt. Wanneer het ongeluk hen inhaalt en haar moeder ontvoerd, heeft ze geen andere keuze dan met haar klasgenoot op weg te gaan naar het Hazelwoud.
Dit verhaal is doordrongen met donkere sprookjes, al van de eerste pagina wordt de toon gezet, en het verhaal wordt alleen maar donkerder. Dit boek verraste me met zoveel onverwachte plot twists, imperfecte personages waar je van gaat houden en een spannend mysterie!
Melissa Albert weet hoe ze verhalen moet vertellen en ik ging helemaal op in haar nagelbijtend spannende sprookjes! Het einde van het boek was totaal niet voorspelbaar en het was echt een geweldig einde! Ik weet niet precies waar ze het tweede boek in de serie over gaat laten gaan, maar ik kan niet wachten om dat ook te verslinden!

Voor meer reviews, volg @areadersrambles op Instagram, of neem een kijkje op mijn blog: https://areadersrambles.blogspot.be/

Hij begint in een stijl die zo leuk is geschreven dat je wilt blijven lezen. Alleen op gegeven moment blijft hij een beetje hangen en lees je voor je gevoel steeds hetzelfde gedeelte. Was tegen het einde komt er verandering in. Ik snap wat de schrijver heeft geprobeerd te doen, maar op de een of andere manier werkt het gewoon niet helemaal. Dus al met al een teleurstelling en kwam vanaf de helft heel moeilijk doorheen.

Spannend verhaal

Prachtig en origineel: een luguber sprookje zoals ik het nog nooit eerder las. Absoluut een aanrader!

Geschreven bij Hazelwoud

Het is een heel apart boek. Niet iedereen houdt er van

Geschreven bij Hazelwoud

In het begin is alles nog heel vaag maar dat zorgt er juist voor dat je verder wilt lezen. Het boek is 1 groot mysterie.

Hazelwoud is zeker geen slecht boek. Het is sfeerrijk, spannend, fantasierijk, creatief en goed gedetailleerd en de basis van het verhaal – de sprookjes en het mysterie rond Althea Proserpine is geweldig. Maar verder boeit het verhaal niet, spreken de personages niet aan en is het te veel van alles en te absurd. Het had heel tof kunnen zijn, maar dat is het niet echt. Ik ben benieuwd of het sprookjesboek, dat Albert in 2020 gaat uitbrengen, mij meer zal kunnen bekoren – want dat ze daar goed in is, staat buiten kijf. Tot die tijd ga ik maar eens ernstig nadenken over een eigen fanfictieversie van Hazelwoud: Het Echte Verhaal.