Heksenwaan

Leest vlot en is spannend

Wanneer je Nikkie Zeevenslooten leert kennen, merk je hoe haar wereld zich openvouwt. Heksen en fabels zijn voor dit meisje een redding. Eindelijk is ze niet meer dat gekke meisje, ze geniet tijdens gaar avonturen. Wanneer ze de tijd heeft dan, want er moeten eerst nog wat problemen opgelost worden en gezocht worden naar een uitweg....

Je volgt het verhaal van Nikkie Zeevenslooten, die op een dag ontdekt dat ze heksen kan zien en wat voor gevolgen dat heeft voor haar leven.

Martijn zet een leuk en spannend verhaal neer wat mij deed denken aan De heksen van Roald Dahl en Grieselstate van Anthony Horowitz. Het is vlot verteld en er worden leuke figuren geïntroduceerd, Je merkt wel dat dit een eerste deel is van een grotere serie. Aan het eind blijf je toch nog met vragen zitten en ben je heel erg benieuwd wat er gebeurt met Nikkie.

Ik geef dit boek 3.5 sterren, maar door de prachtige illustraties van Iris Compiet rond ik dit naar boven af.

Heksenwaan las ik in één keer uit. Eén van mijn lievelingsboeken van Roald Dahl is 'The Witches', en ik dacht eigenlijk dat het boek mij daarom zou aanspreken. Het heeft wel enige overeenkomsten met het boek van Dahl, maar gaat dieper dan dit. De heksen (of nornir) in Heksenwaan hebben wat meer achtergrondverhalen. In dit boek wordt een klein tipje van de sluier van opgelicht (soms gaat het iets te snel door de personages heen, dit had naar mijn idee soms iets meer uitgediept mogen worden, hun karakter blijft wat op de vlakte.), wat de nieuwsgierigheid opwekt en je laat verlangen naar het volgende deel. De illustraties van Iris zijn prachtig en heerlijk gruwelijk. Er hadden er wat mij betreft meer mogen zijn en wat meer onderdeel van het boek door ze ertussen te plaatsen. Een heel schetsboek van hoofdpersoon Nikkie zou een mooie aanvulling zijn! Al met al een heel mooi boek, maar blijft het nog wat op de oppervlakte. Hopelijk is dit alleen bedoeld om ons super nieuwsgierig te maken voor deel 2 en nog meer...?

Een goed verhaal over een meisje van dertien, dat ontdekt dat heksen nog bestaan en hun wereld al eeuwen verborgen houden voor de mensen. De illustraties aan het eind voegen echt iets toe. Deed me denken aan Roald Dahl en Clive Barker, maar dan Nederlands.
Ben heel benieuwd naar hoe het verder gaat!

Stel je de wereld voor als een gigantische landkaart die men op specifieke plekken heeft dubbelgevouwen. Het overlapte gedeelte is verborgen aan het zicht maar bestaat wel nog steeds als een gebied dat vlakbij ligt maar zowel verborgen als onbereikbaar is behalve voor een uiterst selectief aantal wezens die weten hoe ze deze locaties kunnen bereiken …

Toen ik de korte inhoud van dit boek las was mijn interesse meteen geprikkeld en met rede. Alsof het idee van die overlappende gebieden waar de tijd verbogen wordt en de ruimte verborgen is nog niet genoeg tot de verbeelding spreken krijgen we in dit boek ook een heel ander soort heksen te zien dan we gewoon zijn.

De laatste jaren lijkt het alsof de meeste fantasiefiguren steeds vaker worden weergegeven met menselijke karaktertrekken, de kenmerken die hen typeren en er in het verleden voor zorgen dat we schrik van hen zouden krijgen worden nu vaak geminimaliseerd of geromantiseerd. In ‘Heksenwaan’ is daar geen sprake van en dat is heel verfrissend. Zelfs Bellatrix Lestrange lijkt een lieverdje naast de misvormde wezens die in dit verhaal aan bod komen. Mij deden ze een beetje denken aan de Heksen van Roald Dahl. Magische wezens die er op het eerste zicht net zo uit zien als ons, maar onder hun maskers een heel ander uiterlijk verbergen.

Het enige nadeel dat ik bij dit boek kan bedenken is dat ik veel te snel bij het einde aankwam. De beschrijvende manier die Martijn Adelmund hanteert zet je fantasie meteen aan het werk én de knappe illustraties van Iris Compiet die dit boek sieren overtreffen vervolgens je eigen verzinsels. Dat er zoveel Steampunk-elementen in deze illustraties verwerkt zitten spraak mij persoonlijk ook erg aan. Vanaf je de eerste prenten in dit boek bekijkt vallen deze meteen op, ze doen het boek een beetje lijken op een Grimoire waarin de fysieke kenmerken van magische creaturen worden uitgebeeld.