Helen Grace 1 - Iene Miene Mutte De een leeft. De ander sterft. Kies maar...

Laten we even een momentje stilte houden in al die chaos die er door mijn hoofd gaat nu ik dit boek uitgelezen heb. Is er iemand die me even kan redden uit mijn situatie? Ik heb dus zojuist één van de beste boeken uit mijn hele leven uitgelezen en ik weet gewoon even niet meer wat ik met mezelf aan moet. Ik weet niet eens of ik morgen wel in een nieuw boek kan en wil beginnen, zo erg zit ik met dit verhaal in mijn hoofd.

Het verhaal is gewoon ontzettend goed in elkaar gezet. Het is echt gruwelijk goed hoe Arlidge dit verhaal in elkaar heeft gezet. Er zijn weinig schrijvers die een verhaal zo creatief, orgineel en goed inelkaar zetten zoals Arlidge dat hier heeft gedaan. Ik ben het hele verhaal geboeid geweest en afgezien van dat ik niet uren en uren tijd hem om achter elkaar door te lezen, had ik de neiging om al mijn verplichtingen aan de kant te leggen voor dit boek.

Wat ik ontzetten knap vind is dat het verhaal vanuit verschillende personen is opgezet. Je ontmoet slachtoffer, dader en de politie. Je ziet van ieder een klein stukje eigen verhaal. Bij veel verhalen merk ik dan dat mijn interesse weg valt, maar bij dit boek, versterkte het alleen mijn nieuwsgierigheid.

De schrijfstijl is ontzettend fijn. Een fijn lettertype, niet te moeilijke woorden en niet van die ontzettend lange zinnen. Ik kon in één keer doorlezen. De beschrijving van sommige gebeurtenissen, vooral op het laatst, zijn echter wel echt gruwelijk om te lezen. Op een goeie manier. Ik ben alleen nog al een beelddenker dus ik zag alle details die gegeven werden ook voor me en ik kan aan alle beelddenkers beloven dat het echt goor is om die beschrijvingen voor je te zien, hoe simpel het ook beschreven is.

Hoe het onderzoek van Helen Grace zich steeds verder ontwikkeld zorgt ervoor dat je meer wilt weten, meer wilt lezen. Het verhaal geeft je allemaal vragen die later in het boek ook beantwoord worden. Er zitten zoveel aspecten aan het verhaal die Arlidge precies op de goede momenten aan het licht brengt, en dat maakt het verhaal geloofwaardig, mooi, gruwelijk en het vraagt naar meer.

Dat je na het boek dan ook nog een sneek peak krijgt naar het volgende deel van de serie maakt het natuurlijk helemaal, want wat je daarin leest zorgt ervoor dat je niet anders kan dan meteen verder willen lezen! Helaas heb ik op dit moment het budget niet, maar als ik dat wel had, had ik morgen het boek gehaald en dan had je me de hele dag niet meer gezien.

Het verhaal is sterk, kent naar mijn idee geen zwakke kanten en ik kan ook niks negatiefs opmerken aan het hele verhaal. De sneek peak geeft het boek ook nog een pluspunt. Ik ben echt even verloren, wat ik niet zo snel heb, dus ik kan niks anders doen dan een dikke 5 sterren geven aan 'iene miene mutte'!

~ Live Your Life Reading

Na veel goede reviews te hebben gelezen toch maar eens dit boek gekocht en meteen gaan lezen. Ik vind het een goed boek, dat zeker, maar niet zo goed als alle ophef me deed hopen. Ik vond het niet bijzonder genoeg simpelweg. De laatste tijd veel gelezen van oa Adler-Olsen, Kepler en Mosby en ik moet zeggen deze vond ik spannender en beter uitgediept dan Iene miene mutte. Het is moeilijk te omschrijven maar "ik miste iets". Had laatst hetzelfde met "Het meisje in de trein" van Paula Hawkins. Ook goed maar ook weer niet zo goed als beweert werd. Esther Verhoeff doet er niet voor onder in ieder geval. Maar samenvattend: ik heb me vermaakt, snel uit gelezen en het was best spannend. Ik zal ook zeker de andere boeken in de serie kopen. Maar tot op heden nog geen "classic" in het genre van de thriller voor mij.

Ik kocht dit boek omdat de recensies zo goed waren maar ik vond het best een tegenvallen. Ja, het leest snel weg (ook omdat het korte hoofdstukken zijn) omdat je wacht op een punt waarvan je recht overeind gaat zitten. Maar dat komt niet echt. Pas in de laatste twee hoofdstukken, maar dat maakt het ook een tegenvaller. Dan verwacht je het en is alles al duidelijk. Het betreft dan vier paginas ofzo en dan is het boek ook uit. Ik heb 0 emotie ervaren bij het lezen van dit boek. Het is niet spannend en je voelt vrij weinig voor de karakters in het boek. Ik zou het aan niemand aanraden.

Voor mensen die al lang geen boek meer in handen hebben gebomen dit is een echte aanrader. Het neemt je mee in een spannende thriller vanaf bladzijde 1 en laat je niet meer los. Een echte aanrader

Samenvatting:
Het meisje was amper nog in leven toen ze het bos uit kwam lopen. Het verhaal van haar ontvoering was donkerder dan de meest verschrikkelijke nachtmerrie. Maar alles wat ze zei was waar. Elk gruwelijk detail. Een aantal dagen later wordt een tweede in shock verkerend slachtoffer gevonden en ontstaat er een patroon. In tweetallen worden mensen ontvoerd, vastgehouden en uitgehongerd. Vervolgens krijgen ze een duivels dilemma voorgelegd: doden of gedood worden. Inspecteur Helen Grace en haar team weten dat ze jacht maken op een ingenieuze psychopaat die zijn slachtoffers gebroken en vol schuldgevoel achterlaat. Niet alleen dienen ze als zijn visitekaartje, ze zijn ook de moordenaars. De slachtoffers lijken lukraak gekozen, de plaats van het misdrijf zorgvuldig uitgekiend. Iets moet alle slachtoffers met elkaar verbinden...

De één leeft, de ander sterft, kies maar...

Een meedogenloze moordenaar ontvoert tweetallen, houdt ze gevangen, hongert ze uit en legt ze een afschuwelijk dilemma voor: doden of gedood worden. De volgende vraag is wie beter af is: de overlevende, met een levensgroot schuldgevoel, of de persoon die het niet overleefd heeft.

Op verschillende leesclubs op facebook kwam deze titel regelmatig zeer positief ter sprake. Toen de uitgeverij dan ook om een reviewteam vroeg voor dit boek, heb ik mij direct aangemeld. Ik lees weinig thrillers, deze wilde ik wel eens proberen na alle positieve berichten. Ik was dan ook blij verrast dat ik uitgekozen werd
De cover is veelbelovend en ziet er mooi uit. De titel is ook zeer apart maar blijkt erg toepasselijk na het uitlezen.

De greep naar je keel die je al direct vanaf de eerste pagina ervaart als lezer, blijft tot letterlijk de laatste pagina. Een spannend, meeslepend verhaal met een verrassend goed plot.
M.J. Arlidge laat ons kennis maken met een nieuwe politie inspectrice namelijk Helen Grace. Een badass agente welke we terug zien op een motor, leeft alleen en heeft een nogal merkwaardige hobby. Wat ik persoonlijk geen toegevoegde waarde vond.
Het boek bestaat uit korte, snelle hoofdstukken, wat zorgt voor een opbouwende spanning in het boek. Continue vindt er een switch plaats tussen de diverse personages in het boek. Elk met hun eigen ellende. Waardoor het boek snel en makkelijk leest.
De spanning wordt goed opgebouwd en heeft dan ineens een verrassende draai waardoor alles anders lijkt.

M.J. Arlidge houdt de aandacht van de lezer op scherp. Ik ben om, en ga zeker de twee opvolgers van de Helen Grace serie lezen: Piep zei de muis en Pluk een Roos

Omdat de recensies zo enthousiast klonken en de boeken van deze schrijver heel populair zijn, wilde ik de serie ook graag lezen. Ik ben namelijk dol op thrillers, zoals de serie over Sam Porter van JD Barker en de boeken van het schrijversduo Nicci French. Maar wat een teleurstelling is dit! Ik vond de schrijfstijl veel te simpel, met te korte zinnetjes, een te groot lettertype, geen enkele metafoor... heel korte hoofdstukken. Het lijkt wel een kinderboek in Jip en Janneke-taal, behave dan dat het niet om Takkie gaat of een bezoekje aan de kapper, maar om bloederige moorden. Het kon me niet boeien en ik heb het tweede deel dat ik had besteld daarom teruggestuurd. Gelukkig zijn er veel lezers wel blij met zijn boeken en dat is mooi. Maar persoonlijk voor mij: ik sla deze serie over.

Heel fijn boek! Leest makkelijk weg, is spannend. Top!

Toraal nw aanpak van een detective.
Je blijft lezen en kan echt niet stoppen.

Geschreven bij: Helen Grace 1 - Iene Miene Mutte

Het leest niet fijn weg, het is heel erg van hak op de tak en echt wel een rauw verhaal.

Goed spannend boek