Herinnering aan de liefde

Prachtig boek, heel bijzondere sfeer.

Herinnering aan de liefde door Linda Olsson

Net als iedereen dachten we dat we heel bijzonder waren.

Marion Flint, een Zweedse arts woont al 15 jaar helemaal alleen in een huisje aan de kust van Nieuw-Zeeland. Waar ze vroeger echt werkte als arts in een huisartsenpraktijk treedt ze nu enkel nog maar op als waarnemer. Haar bestaan is eenzaam maar daar kiest ze bewust voor. Op het strand houdt ze zich bezig met dingen verzamelen en foto’s nemen van de zee.
Ze is op zoek naar samenhang, heelheid en veerkracht.

Haar eenzaamheid wordt enkel onderbroken door Ika, een zevenjarig jongetje dat ze op het strand ontmoet. Ika is een beetje vreemd maar al snel ontwikkelen ze een routine samen. Elke donderdag komt hij naar haar en maakt ze soep voor hem. Ze werken gezamenlijk aan een groot project en oefenen op de piano. Als dit al een jaar aan de gang is komt alles in een stroomversnelling…
Ika gaat meer en meer deel uitmaken van haar leven en zorgt er ook voor dat Marion meer en meer over haar eigen verleden gaat nadenken.
Waar ze vroeger enkel de speciaal bewaarde herinneringen af en toe naar boven haalde (om ze niet kwijt te spelen) komt er nu meer en meer naar boven. Zelfs dingen die ze dacht vergeten te zijn.

Het verhaal van Marion en Ika wordt afgewisseld met herinneringen aan vroeger en zo komen we langzaam aan meer te weten over Ika maar ook over de kleine Marion.
Het wordt ook duidelijk dat haar gevoelens over Ika en haar beslissingen omtrent hem sterk beïnvloedt worden door haar eigen verleden.
Zoals George, de buurman zegt: ‘Als je beslissingen in je eentje neemt, loop je het meeste risico dat het verkeerd gaat.’

Marion is een wijze vrouw, vol filosofische mijmeringen (ik heb dan ook veel onderlijnd in dit boek) en toch ontbrak er iets in haar leven. Als het verhaal begint lijkt zij alles op een rijtje te hebben maar langzaam aan zien we haar worstelingen en pijn.
Door Ika en alles wat hij in gang zet beseft Marion dat ze gefunctioneerd heeft, maar niet geleefd. Want onze herinneringen vormen ons, bepalen ons en door ons af te sluiten van de slechte sluiten we ons ook af van de goede. We moeten ons openstellen, kwetsbaar zijn en het leven zijn gang laten gaan.

Herinnering aan de liefde is soms een pijnlijk maar bovenal een wijs boek.
Een boek vol vriendschap en liefde. Liefde in vele vormen, net als in het echte leven.

Herinnering aan de liefde leest bijzonder vlot en staat bovendien vol pareltjes van zinnen.
Een boek om te koesteren.

Marion Flint heeft jaren geleden besloten zich definitief aan de kust van Nieuw-Zeeland te vestigen. Met haar achtergrond en alles wat ze daarbij mee heeft gemaakt lijkt haar dat een goede oplossing. Ze denkt alles achter zich te kunnen laten en een nieuw leven op te kunnen bouwen. Op zich lukt dat aardig. Ze is arts en werkt op oproepbasis in een artsenpraktijk en verder is ze veel met kunst bezig.

Als ze op een dag de zevenjarige Ika op het strand ontmoet lijkt dit op het oog een toevallige ontmoeting. Ze ontfermt zich een beetje over het jongetje. Maar naarmate de tijd verstrijkt wordt dit contact steeds hechter en dan gaat bij Marion de sluis naar het verleden open. En wat dan volgt is zo’n mooi verhaal.

Je komt te weten wat er zich vroeger allemaal heeft afgespeeld en waarom juist dit jongetje Ika de aanleiding is om al die herinneringen weer te krijgen. Bepaalde zinnen in het boek zijn zo ontroerend dat ik ze even extra moest overlezen.

Over het feitelijke verloop kan ik niks vertellen want dan zou ik het verhaal prijsgeven en dat is nu net wat je zelf moet gaan lezen. Ik vond het weer een enorm mooi verhaal van Olsson. Die vrouw heeft het echt in zich om een boek te schrijven waar je op een vrij moment mee begint om vervolgens door te lezen en pas te stoppen als het uit is.