Het bitterzoete paradijs van een ontembare wereldreizigster

Geschreven bij Het bitterzoete paradijs

Ik snap wel waarom sommige het boek of haar te negatief, zeikerig of arrogant vinden. Zo kan het boek namelijk echt wel overkomen. Maar voor mij is het gewoon een ontzettend eerlijk verhaal over de mindere mooie kanten van het reizen en sommige bestemmingen. Voor mij was het dus geen probleem.

Waar ik wel een beetje moeite mee had was de soms te diepgaande filosofische stukken over het leven. Dat had van mij niet gehoeven. Iris Hannema kan ontzettend leuk schrijven en maakt leuke en bijzonder dingen mee op reis en dat vind ik het leukst om te lezen en gelukkig staan er genoeg van die verhalen in dit boek.

De cover maakt je even angstig voor de zoveelste blije blogger. Maar Iris Hannema is een verfrissende en pijnlijk incorrecte jonge, Nederlandse reisjournaliste die gewoon heel goed kan schrijven. Redelijk zeldzaam voor Nederland.
Iris voelt zich ‘bijzonder gelukkig in wereldanussen, daar waar het einde der beschaving begint’.
Dat soort zinnen.
Of: ‘Zo monnik, en nou opsodemieteren met je zogenaamde stofdoekje.’
Het bitterzoete paradijs gaat over reizen en bestemmingen maar misschien nog meer over het nut van het reizen. Ook daar geeft Iris een mooi antwoord op.
Onafhankelijke reisauteur met geheel eigen stijl en veel talent. Gaan we nog veel van horen (als ze zichzelf niet opbrandt; ze heeft gelukkig begrijpende ouders).

Geschreven bij Het bitterzoete paradijs

Na haar eerste vrolijk/optimistische boek Miss Yellow Hair, Hello! was ik razend benieuwd naar dit tweede boek van Iris Hannema. De eerste hoofdstukken zijn rauw en zelfs wat grimmig en doen je het ergste vrezen voor haar leven. Iris beleeft weer diverse erotische avonturen op reis en schrijft daar openhartig en nuchter over. Dan volgt een spannende en af en toe hilarische tocht door de Pacific met een mooi open einde. Hoop wel dat ze blijft reizen en schrijven en zich niet gaat wentelen in een gelukzalig wrijvingsloos bestaan.

Vol verwachting begon ik aan het boek, want "stoerder dan Floortje Dessing" belooft iets. Al snel irriteert me de schrijfstijl en met name de bewoordingen en de manier waarop Iris Hannema mensen typeert. Ze schoffeert en kleineert dikke mensen, lokale bevolking en mensen die niet op haar manier over de wereld reizen, zijn geen wereldreizigers. Ze verwoordt voor mij haar hele verhaal met een hoog "I've seen it all and I know it all" gehalte. Nee, mijn stijl is dit niet.

Geschreven bij Het bitterzoete paradijs

De omschrijving van het boek sprak mij erg aan, maar wat een teleurstelling. Ik vond dit geen leuk boek want
het boek is een aaneenschakeling van iedereen afkraken die anders is de schrijfster. Ze geeft af op de lokale bevolking en alle mensen die anders reizen dan zij. Best vreemd, als je veel reist zou je meer open minded worden toch?
Ook vind ik het boek niet lekker weglezen. Het is langdradig geschreven met veel rare zinnen. Schrijfster probeert literair te zijn, maar is dat niet.

Geschreven bij Het bitterzoete paradijs

leerzaam, onderhoudend en grappig boek over niet zo bekende en niet zo vaak bereisde delen van de wereld.

Geschreven bij Het bitterzoete paradijs

Dit is het tweede boek van deze schrijfster en na het eerste boek met veel plezier gelezen te hebben verheugde ik mij op het tweede boek.

Dit boek is rauwer dan het eerste ook door wat ze mee maakt.
Je wordt mee gezogen in de verhalen maar de schrijfster komt af en toe wel wat belerend over.
Alsof zij alles al heeft meegemaakt en zij ‘het reizen’ heeft uitgevonden.
Er zijn vele manieren om van het reizen te genieten, niet alleen zoals zij vindt dat het moet.

Verder vind ik het een leuk boek dat mij gebracht heeft naar landen waar ik waarschijnlijk zelf nooit zal komen.

Oeps. Na een tamelijk lezenswaardig debuut, gaat dit meisje volledig onderuit. Ergens tijdens het lange wachten, wachten en reizen gaan hand in hand, heeft Iris bedacht: het moet iets literairder. En daarnaast: ik-weet-hoe-alles-zit-want-ik-heb-de-hele-wereld-gezien. De hele wereld? Nou, veel bedden dan. Arme ouders. Al die one-night-stands, de diarree verhalen en dan de opmerking dat ze niet van douchen houdt: ik werd er een beetje onpasselijk van.
Wat rest is onbegrijpelijke prietpraat.

Ik vond het een heerlijk boek om te lezen. Iris schrijft op nuchtere manier. Ze maakt het niet mooier dan het is... In tegendeel, haar ergenissen of gedachtenspinsels zijn heel herkenbaar.

Kortom een heel leuk boek om te lezen. Ook miss yellow hair is erg leuk om te lezen.

Geschreven bij Het bitterzoete paradijs

Dit is een goed boek voor wie denkt dat het gras groener is aan de overkant, en voor wie droomt van zeem-zoete-eilandjes in de Pacific als droombestemming voor een nieuw leven. Een soort TripAdvisor op papier... erg leuk om mee te pakken door het formaat.