Het geheime recept voor familie roman

Om haar overleden moeder te eren heeft Elizabeth haar restaurant in New York Feast genoemd, want ze wil als chef-kok elk gerecht omtoveren tot een feestmaal. Maar ze is haar inspiratie een beetje kwijtgeraakt en de bezoekers blijven weg. Een beetje onwillig wordt ze weggestuurd naar haar vader en zieke zus Jane, die ze sinds het overlijden van haar moeder eigenlijk amper gezien heeft. Door dat bezoek verandert er veel. Er blijkt een hoop pijn uit het verleden te zitten dat opgelost moet worden. Dit gaat volgens een heel natuurlijk verloop. Elizabeth en Jane zijn niet perfect, maken fouten en ruzie net als echte zussen. Jane heeft borstkanker, maar ondanks het zware onderwerp heeft de schrijfster er een luchtigheid en humoristische ondertoon aan kunnen geven. Toch heb ik wel een paar traantjes weg moeten pinken, want ook de schaduwkant wordt niet uit de weggegaan. Voor de leesfanaten is het leuk dat er vaak wordt verwezen naar schrijvers als Hemmingway en Jane Austen. Het verhaal gaat vaak over eten, maar dat wordt nergens storend. In het begin denkt Elizabeth vooral aan de keuken waar ze nieuwe gerechten kan uitproberen, maar al snel blijkt dat ze met haar kookkunsten een verschil kan maken in het leven van mensen. Een heerlijk verhaal waarin de hoofdpersonen te maken krijgen met ziekte, dood, strijd, maar ook met verliefdheid, liefde en plezier, waardoor ze blij, bang, boos en bedroefd zijn net als in het echte leven. Voor mij was dit het beste boek dat ik dit jaar heb gelezen.

Het geheime recept voor familie is letterlijk en figuurlijk een heerlijk boek. De hoofdpersoon Elizabeth (Lizzy) is chefkok in een trendy restaurant in New York. Het gaat de laatste tijd wat minder goed met dit restaurant, genaamd Feast en ze heeft het gevoel dat ze haar inspiratie is kwijtgeraakt. Ze besluit daarom een tijdje naar Seattle te gaan, waar haar zus woont, om haar passie en inspiratie te hervinden. Deze Jane heeft, net als hun overleden moeder, de diagnose borstkanker gekregen. Hiervoor moet ze chemokuren ondergaan en is ze haar eetlust en haar gevoel voor smaak kwijt.

Lizzy heeft een oplossingsgericht karakter en wil haar zus helpen door het bereiden van speciale maaltijden met ingrediënten die ze wel zou kunnen eten zonder problemen. Ze heeft in het begin eigenlijk niet echt een idee van de impact van de ziekte op haar zuster. Bovendien is er een behoorlijk leeftijdsverschil, zijn ze totaal uit elkaar gegroeid na het overlijden van hun moeder en het hernieuwde contact verloop nogal stroef door hun botsende karakters. Iedereen probeert op zijn of haar eigen manier met de ziekte om te gaan: je leeft mee met de worsteling en angsten van Jane, met haar echtgenoot die zich wel uitgebreid verdiept in de ziekte maar er eigenlijk niet goed over kan praten, de jonge kinderen van Jane en de vader van de zussen.

Het boek is een feest om te lezen, de geuren van de ingrediënten die Lizzy voor haar speciale gerechten gebruikt kun je bijna van de bladzijden ruiken. De auteur heeft zich uitstekend ingelezen over de behandelingen die Jane in het ziekenhuis krijgt en waarbij Lizzy haar regelmatig vergezelt. Voor Lizzy wordt het koken een middel om gebroken harten te lijmen en relaties met mensen op te bouwen. Maar dat gaat uiteraard niet zonder slag of stoot. Ze is soms wat opdringerig, ze doet haar best maar lijkt het in het begin niet helemaal te begrijpen, ondanks de ernst van de situatie van haar zus. Het is mooi om te lezen hoe ze uiteindelijk dichter naar elkaar toegroeien en hoe Lizzy haar passie op een geheel nieuwe en onverwachte manier herontdekt en haar roeping volgt. En dan is er ook nog een oude jeugdliefde...

Net als de vorige romans van Katherine Reay bevat het boek bevat vele verwijzingen naar- en quotes van personages uit de de romans van Jane Austen (Trots en vooroordeel, Gevoel en verstand, Emma, Mansfield Park) en enige kennis van deze romans is wel handig. Het geeft het boek een fijne extra dimensie, bovenop de heerlijke schrijfstijl van Reay.

'Geloof in het goede is altijd het belangrijkste ingrediënt' lees je op een bepaald moment in het boek en dat dekt behoorlijk goed de lading van deze fijne roman. Ik kijk uit naar meer van deze auteur en zal haar werk zonder ook maar de achterflap te hoeven lezen uit de boekwinkel meenemen. Absolute aanrader(s)!