Het geluk van Limburg

Meer dan 30 jaar geleden ben ik uit de mijnstreek vertrokken. Dit boek heeft mij veel duidelijk gemaakt over vragen die ik nog steeds heb over mijn jeugd en over de Limburgers. Te lezen valt hoe de Limburgers zijn gedresseerd en bedrogen door kerk, mijndirecties en staat. Begrijpelijk wordt waarom de LImburgers lange tijd zoveel over hun kant lieten gaan en vervielen in apathie. Waarom mijn eigen jeugd daar zo verstikkend was. Interessant zijn ook de raakvlakken met de behandeling door onze staat van oud KNIL soldaten, Molukkers en heel actueel nu de Groningers, net zo in de steek gelaten als de mijnwerkers met stoflongen. Voor mij was dit boek een eye-opener.

Dit boek gaat over de opkomst, ondergang en naweeën van de mijnindustrie in Limburg. Een onderwerp dat misschien niet meteen aanspreekt, maar dat mij vanaf het begin boeide door de manier waarop deze grotendeels verzwegen geschiedenis is opgetekend. In Het geluk van Limburg worden zowel de historische feiten, vanaf halverwege de 19e eeuw tot nu, geschetst als het levensverhaal van Jack Vinders en zijn familie verteld. Jack is een in Limburg beroemde volkszanger, die met veel moeite uit de cultuur en structuren van zijn omgeving breekt.
De schrijfster heeft beide verhaallijnen knap verweven. Net als je het gevoel krijgt dat je wel even genoeg achtergrondinformatie over de mijnbouwgeschiedenis en de tijdgeest hebt gekregen, schakelt het verhaal soepel over naar de dagelijkse sores van de kompels en hun gezinnen, de almacht van meneer pastoor en de persoonlijke worsteling van de even flamboyante als onzekere Jack. De grote wereldgeschiedenis versus het kleine leed.

Het boek is uitstekend gedocumenteerd en geeft een heel helder beeld van de oorzaken van opkomst en ondergang van de mijnen, tegen de achtergrond van de 19e en 20e -eeuwse industrialisatie, politieke constellatie, twee wereldoorlogen en sociaal-culturele aspecten. Het boek maakt duidelijk hoe groot de macht van kerk en staat was, hoe het kon dat deze instituten juist de Limburgers zo in hun greep hadden en hoe die geschiedenis door vertaald kan worden naar de relatief grote populariteit van Wilders in Limburg in de 21e eeuw.

Door de uitgever wordt het boek omschreven als ‘prachtige literaire non-fictie’ en in die kwalificatie kan ik mij helemaal vinden. Marcia Luyten schrijft met inzicht, vaart en warmte en geeft Het Geluk van Limburg iets extra’s door de juiste dosis mooie metaforen en beeldspraken. Non-fictie die leest als een roman die ik moeilijk kon wegleggen. Vijf sterren!

Aanrader voor de liefhebbers van 'Het nieuwe land' van Eva Vriend en 'Het Pauperparadijs' van Suzanna Jansen.

Misschien wel het beste boek dat er over de Limburgse cultuur en geschiedenis geschreven is. Iedereen kan een boek over Limburg schrijven. Maar waarin dit boek uitblinkt is de diepgang. Luijten moet heel wat deskresearch en heel wat interviews hebben gedaan om een boek van deze kwaliteit en diepgang te kunnen schrijven.
Ik kom zelf uit Zuid-Limburg en er komen wel vaker artikelen of boeken over Limburg. Vaak van zichzelf overschattende journalistentype's die menen de waarheid in pacht te hebben of van mensen die na een paar weken menen te weten hoe Limburg werkt. Luijten komt zelf uit Limburg. En ondanks dat ze al lange tijd weg is uit deze regio, maakt zij wel de juiste analyses. Waar zoveel andere journalisten en schrijvers compleet falen.
Veel punten uit haar verhaal zijn voor mij persoonlijk herkenbaar. Zoals het gebrek aan kennis van de eigen cultuur. Het wegmoffelen van de mijngeschiedenis. En het idee dat je op een bepaald moment in je leven meer weet van de mijnen en economieen aan de andere kant van de wereld dan van je eigen geboortestreek. En dan besluit je toch maar eens te gaan verdiepen in je eigen geboortestreek.
Het boek gaat ver terug in de tijd en dat maakt het boek nog eens extra interessant. Bovendien is het boek op een prettige manier geschreven die makkelijk en lekker weg leest. En ook toegankelijk is voor een brede doelgroep.
Al met al een sterk boek. Als presentator van Buitenhof vergeet Marcia Luijten soms om kritische vragen te stellen aan D66ers of mensen als Guy Verhofstadt. Maar op dit boek kan ze trots zijn. Het is een meesterwerk geworden.

Ben zelf geboren en getogen in Heerlen voordat ik naar kostschool ging naar het Bisschoppelijk College te Weert waarna ik geneeskunde studeerde aan de toedertijd de zgn Katholieke Universiteit waar ik ook afstudeerde.Marcia schrijft zeer herkenbaar,is goed op de hoogte van het mijngeuren en schetst opkomst en ondergang van het als romantisch gepresenteerd mijnwerkersberoep.De welvaart in m.n. Heerlen was oiv de mijnen destijds groot maar tijdelijk en de ondergang van de mijnindustrie veroorzaakte grote maatschappelike en economische problemen in Limburg.
Het boek is zeer herkenbaar en de Limburgs situatie is duidelijk weergegeven aan de hand van een mijnerkersfamilie.Ook hier weer prevaleren staats- en eigenbelang van investeerders . God zij dank bleek DSM een goed initiatief (nu nog) van de staat om Limburg deels uit het slob te trekken.Voor wie passie en genegenheid heeft voor de recente geschiedenis van Zuid-Limburg is dit boek een must.Marcia, prachtig!!!

Prima boek.
Daar ik niet uit Limburg kom, ging er een wereld voor me open, die zéér interessant was.
Zéér beklemmend daarin vond ik de rol van de RK kerk daarin.
Los van de goede zaken die zeer zeker ook goed gedaan hebben, zoals scholing en ziekenverzorging, maar daarnaast speelde toch ook vertel niet alles, dan kunnen wij ze meer en gemakkelijker aansturen!
Heel speciaal vond ik de rangen en standen die leefden, onderling bij de mijnwerkers.
Het verschil, een hogere status voor de ondergrondse werkers.
De speciale, sociale voorzieningen voor hen, zoals die aparte woningbouw.
Zag er mooi uit, maar piepklein voor de grote, katholieke, gezinnen.
Ook het afzetten tegen de "Hollanders

Zo ongelooflijk jammer dat er niets meer bewaard is gebleven uit deze tijd. Het waren iconen in die tijd. Héél speciaal.
De mensen hebben zichzelf te kort gedaan.

Ofschoon uit Den Helder afkomstig, geboren in 63, en geen nauwe banden met Limburg hebbend, kan ik dit boek van harte aanbevelen. Het is prachtig geschreven in een boeiende stijl. Beeldend. Een boek met kop en staart en af als het uit is. Een boek waar je stil van wordt. En een boek waardoor je graag zou willen weten hoe de straten van toen, maar ook van nu, er uitzien. Nog zeer onlangs (eind december 2015) was er een TV uitzending van Andere Tijden. Die over de mijnen ging en toevallig was ik net aangevangen in dit boek. Aanrader om ook die uitzending te zien. Sluit prachtig aan bij dit boek.Het boek gaat ook over feiten maar het familieverhaal dat als een rode draad door het boek loopt is indrukwekkend vorm gegeven. Het boek heeft me geraakt. En ik gun iedereen die ervaring. Ik denk dat ik meer van deze schrijfster zou moeten lezen.

Geschreven bij Het geluk van Limburg

Het boek mag dan wel het geluk van Limburg heten, maar dat geluk is veranderd in het tegendeel, t.w. het verdriet. Het boek gaat over de opkomst en ondergang van de staatsmijnen in Zuid Limburg. Het gaat over de indoctrinatie van de bevolking, lees mijnwerkers, door de kerk, de mijndirecties en de overheid. De mijnwerkers werden door hersenspoeling gehoorzaam gemaakt en waren het kind van de rekening bij de mijnsluiting. Er is wel gepoogd voor vervangende werkgelegenheid zorg te dragen, maar niet op een weldoordachte manier. De kennis die mijnwerkers hadden m.b.t. hun beroep was op eens waardeloos geworden, zij waren waardeloos geworden. Het boek geeft weer hoe gevaarlijk het is te vertrouwen op jouw overheid, op de kerk, kortom op machtige instellingen. Je ziet hetzelfde gebeuren in onze tijd. De verzorgingsstaat is uitgehold, vastgoed moet renderen en dat maximaal. Daardoor zijn er geen woningen meer voor de lager betaalden en het arbeidsrecht is ook volstrekt uitgehold. De opkomst en ondergang van de staatsmijnen en de invloed daarvan op de bewoners van Zuid Limburg wordt mede geschetst aan de hand van een familiegeschiedenis. Het toont ons hoe maatschappelijke ontwikkelingen de zekerheden van een deel van onze bevolking te niet doen. Niets blijft zoals het is en dat vergeten wij maar al te vaak. Het is een geweldig boek, een stuk levende geschiedenis wat velen van ons nog grotendeels of gedeeltelijk hebben meegemaakt. Zeer aan te bevelen.

57 jaar geleden vertrokken uit zuid Limburg , uit een mijnwerkersgezin ,getrouwd in Brabant , maar nu door dit boek weer geheel thuis , want mijn jeugd komt weer boven.

Het boek van Marcia Luyten beschrijft heel meeslepend en goed opgebouwd de geschiedenis van de Limburgse mijnen. Ik heb zelf alleen de laatste jaren van de mijnen meegemaakt in Geleen als klein kind, maar nooit bewust meegekregen wat het betekende voor het leven van de mijnwerkers.
Door dit boek heb ik veel geleerd van het verleden in de Mijnstreek en ook waarom deze geschiedenis zo verdrongen is. Een echte aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in dit deel van de sociale en economische geschiedenis van ons land in de 20ste eeuw.

Fantastisch boek waarin een goed gedocumenteerde industriële geschiedenis gecombineerd wordt met een indrukwekkende familiehistorie. De schrijfster legt de ziel van Limburg en Limburgers bloot aan de hand van de invloed van met name de mijnen, de Katholieke kerk en de overheid en haar streven naar de 'maakbare samenleving' en maakt haar analyse meteen concreet aan de hand van het verhaal van de familie Vlinders. Aanrader voor liefhebbers van historische romans, familiehistories en voor iedereen die het huidige Limburg en haar inwoners beter wil snappen!