Het gouden uur Lee Miller en Man Ray in Parijs

‘Het Gouden Uur’ van Whitney Scharer is een prachtig boek. Vanaf de eerste bladzijde word je meegetrokken in het wervelende leven van de bijzondere vrouw Lee Miller. Een vrouw die als vriendin van de surrealistische fotograaf Man Ray, altijd in zijn schaduw bleef staan. Ze was fotomodel in Amerika, onder andere voor Vogue, maar wilde iets anders met haar leven en vertrok in 1929 naar Parijs, waar ze de muze van Man Ray werd. Scharer beschrijft op een indringende manier de liefdesrelatie tussen het paar en het gevecht van Miller om zelf naam te maken als fotografe. Het Parijse leven spettert van elke pagina en het verhaal blijft boeien tot de laatste bladzijde. De beschrijvingen van Scharer zijn vaak treffend, regelmatig ook dichterlijk. Lee Miller wordt door haar een vrouw van vlees en bloed.

Ik kende Lee Miller nog niet, maar dat bleek geen enkel probleem bij het lezen van dit boek. Wat een vrouw, ik vond het heel interessant om over haar te lezen, haar weg te volgen van model naar fotografe, en om te lezen over de jaren dertig in Parijs, de kunstscène. En de liefde tussen haar en Man Ray, de passie spat ervanaf, heel levensecht en meeslepend beschreven. Een heerlijk boek, dat je niet weg kunt leggen, en waar je ook nog iets van opsteekt. Aanrader!

Je blijft lezen, erg mooi boek over het leven van Lee Miller. Aanrader!

meeslepend verhaal

Prachtig boek die het meeslepende leven van Lee Miller goed weet te beschrijven en in kaart te brengen. Echt een aanrader voor een ieder die geïnteresseerd is in de periode tussen de twee wereld oorlogen!

Prachtige historische roman over het leven van Lee Miller (1907-1977), een Amerikaanse fotografe en fotomodel. Het accent ligt in de roman op haar vormende jaren in Parijs. Daar heeft ze eind jaren ’20 en begin jaren ’30 van de vorige eeuw een relatie met de oudere en beroemde fotograaf en kunstenaar Man Ray. Op een meeslepende wijze word je als lezer meegenomen in deze relatie. Hoe deze relatie verloopt, haar zoektocht naar haar eigen identiteit, de uitspattingen in de kunstenaarsscene en de relationele spanningen die het geeft als ze zichzelf verder wil ontwikkelen, vormen het grootste deel van deze roman. Maar ook haar ervaringen als oorlogsfotografe tijdens de Tweede Wereldoorlog komen aan bod, waarbij ze de gruwelijkheden aan het front en bij de bevrijding van de concentratiekampen in beelden heeft vastgelegd. Het leidt na de oorlog tot een alcoholprobleem en posttraumatische stressklachten. Lee Miller blijkt een intrigerende, maar ook getormenteerde vrouw die een hoge prijs heeft betaald voor haar carrière als fotografe. En wat is het boeiend om daarover te lezen! De roman geeft een mooi tijdsbeeld van het kunstenaarsleven in het Parijs van de jaren ’30 en de ontwikkelingen in de kunst. Maar bovenal is het een goed geschreven boek over een bijzondere en gepassioneerde vrouw. Eerlijk gezegd was de naam Lee Miller me maar vaag bekend voordat ik aan dit boek begon - in tegenstelling tot de naam van Man Ray - en door dit boek is zij voor mij helemaal tot leven gekomen. Een aanrader!