Het helen van de moederwond Ontdek je innerlijke moeder

Geweldig boek, inhoudelijk heel sterk, mooie balans tussen wetenschap, spiritualiteit en eigen ervaringen van de schrijfster. Ben al heel lang bezig met dit zware en moeilijke thema, dit boek zegt alles zoals ik het voel, zie en ervaar maar dan veel beter verwoord dan ik zelf ooit zou kunnen. Het lezen is al zo helend, heb me zoveel alleen en onbegrepen gevoeld, in mijn (deels narcistische) familie en in de patriarchale maatschappij. Door het lezen van allerlei boeken, doen van retreats, bezoeken van therapeuten had ik vergelijkbare conclusies getrokken als in dit boek. Maar dit is zo helder verwoord, zo goed onderbouwd en zo intens herkenbaar en dat maakt het heel voedend voor de ziel. Dankbaar dat dit op mijn pad kwam. Ik voel me zoveel minder alleen. Het is overigens geen walk in the park, het is extreem confronterend. Ik raad het iedere vrouw aan om te lezen. Hopelijk brokkelt het patriarchaat zo steeds meer af en helen vrouwen zichzelf en worden daarmee cirkels van intergenerationeel trauma doorbroken, zodat onze dochters (en zonen) in volledige liefde en vrijheid kunnen opgroeien en zich mogen ontwikkelen.

Buitengewoon helder en leerzaam boek. Hoewel ik nog zelden iets leer van een boek, zaten in dit boek allerlei dingen die ik nog niet helder begreep. Heeft me veel inzichten opgeleverd. Dat I ongewoon voor mij. Meestal vind ik boeken in dit thema herhalend.
elk hoofdstuk begint met een stukje over de eigen weg van de auteur, dan theorie en vragen voor zelfinzicht. Steeds dieper naar de kern.

Het leek me een erg interessant boek, maar het verhaal blijft steken op persoonlijke en niet voldoende uitgelegde persoonlijke ervaringen van de schrijfster.
Op de achterkant van de kaft staat hoe vrouwen door het patriarchaat onderdrukt en ingeperkt worden. Daar wordt jammergenoeg niet diep op ingegaan, in plaats daarvan worden moeders in het algemeen verweten dat ze jaloers op hun dochter kunnen zijn, hun dochters beledigen of vernederen zelfs.

Moeders waren ooit dochters die bepaald gedrag hebben aangeleerd. Maar dat leerden ze toch niet alleen van hun moeder? En als ze zelf moeder zijn, dragen ze deze trauma's over op hun kinderen. Dat laatste kan ik best geloven, maar daar verwachtte ik meer onderbouwing.

Waar het wringt bij mij is dat de vaders kennelijk niks te verwijten valt. Bovendien wordt moeders in het algemeen ook nog verweten dat ze hun trauma's niet hebben aangepakt voordat ze hun dochter verkeerd opvoeden. Hoe weten die moeders dat dan? Zij gedroegen zich kennelijk ook alleen op de manier waarop zij het geleerd hebben, niet alleen van hun moeders, maar ook van hun vaders en de hele maatschappij.
De schrijfster geeft op blz 128 een lijst van de 10 'gezichten' van een moeder', waarvan ik begrijp dat dit verplichte taken zijn. De meeste punten zijn in de basis logisch, maar door de manier van verwoorden klinkt de lijst erg perfectionistisch, veeleisend zelfs.
De schrijfster stelt kennelijk hoge eisen aan een moeder, en verwijt haar eigen moeder tegelijkertijd dat ze haar dochter niet zichzelf liet zijn. Dat komt tegenstrijdig op mij over.
Waarom de schrijfster zich zo verwond voelt door haar moeder wordt mij niet voldoende duidelijk. Bijvoorbeeld: haar moeder kocht ongevraagd boodschappen voor haar toen ze al volwassen was en vertelde haar dochter toen ze zes jaar was dat ze beste vriendinnen waren.
Ik had graag meer gelezen over achterhaalde opvoedingsmethodes en hoe dat zich verhoudt tot het patriarchaat bv.
Helaas blijft de schrijfster hangen in herhalende verwijten naar haar eigen moeder, en als ik haar logica probeer door te trekken kan ik alleen concluderen dat dochters ofwel met hun moeder moeten breken ofwel samen in therapie gaan, maar dat laatste werkt blijkbaar alleen als moeders kunnen toegeven dat hun dochters gelijk hebben.

Mooi, verhelderend, intens, zwaar boek. Veel inzichten gekregen in mijzelf en mijn moeder. Geen boek wat je zomaar uitleest, maar wel waar je heel ver mee komt in jezelf en eigen patronen/familiesysteem. Blij dat dit op mijn pad is gekomen!

Een heel mooi en goed geschreven boek over een heel erg verdrietig onderwerp. Het is erg prettig om te lezen dat het niet (allemaal) aan jou ligt, dat je mag stoppen met jezelf vanalles te verwijten. Een boek vol herkenning en een boek wat absoluut helpt bij de heling van dit grote verdriet.

Essentieel belangrijk boek. Goed en duidelijk uitgelegd. Zou iedereen moeten lezen.

mooi boek wat je kan helpen om naar je verleden te kijken en daar verder mee te komen.

Ik dacht een boek aan te schaffen dat zou gaan over de moederwond maar in het voorwoord wordt al snel duidelijk dat het gaat om een persoonlijk inzicht met allerlei aannames. Ik denk dat de schrijfster met name nogal vol is van zichzelf. Ze dweept met haar kennis maar legt niet uit waarom ze bepaalde dingen zegt. Het boek is meer een dropping van haar herseninhoud, en dat er haastig een verhaal doorheen gevlochten is. Is dat wel echt haar verhaal of is het gefantaseerd/ geromantiseerd, om het nog enigszins leesbaar te maken. Ze neemt mij in elk geval niet mee in haar denkwereld.

Ik dacht dus een boek te lezen over de moederwond maar ik lees vooral over haar (eigen) last, zij noemt het een voorrecht, dat zij als 'witte' geboren is. Dit stuit mij al gelijk tegen de borst, waarom kiest zij voor wit? Zoals ik de wereld aanschouw worden de blanken nu juist behoorlijk uitgek...tst namelijk. Ik voel mij helemaal niet bevoorrecht, ik had liever Indisch geweest.

Een voorbeeldzin;
pagina 18
'ik heb dit boek geschreven als witte vrouw, waarbij ik profiteer van privileges die niet mijn eigen verdienste zijn, maar die ik puur vanwege mijn huidskleur geniet; een witte vrouw die profiteert van de pijnlijke nalatenschap van haar voorouders.

Ik haak hier af hoor, zeker als je binnen 1 zin nog gaat doubleren ook. Ik vraag mij af waarvan zij profiteert? Dat legt zij niet uit. Zoals ik het lees, zeker als dit boek gaat over de moederwond, dan zou ze er eerder last van hebben, van die 'nalatenschap van haar voorouders'.
Als zij bedoeld heeft de slavernij en kolonialisme dan ben ik daarvan gevrijwaard, immers, mijn voorouders hadden geen slaven en woonden ook niet overzee. Maar omdat ik 'wit' ben, zijn mijn voorouders 'slecht'? Ik proef hier racisme in en ik krijg niet het gevoel dat deze vrouw iets met heling gaat brengen via dit boek.

Zij vervolgt ook nog met; 'Ik werk vol toewijding en met een hoge mate van rekenschap aan mezelf en aan de buitenwereld om racisme en systemen van onderdrukking te bestrijden'

Moederwond, right

En dan kom ik nog wat droppings van de naam Trump tegen, zonder uitleg, ik moet maar aannemen wat zij hiermee bedoeld. Het is HAAR visie op hem wat nu juist belangrijk is. Zij schrijft een boek waarin ze mij mee gaat nemen, echter, dat doet ze niet.

Ik vertrouw deze dame niet en laat haar gedachtengoed dan ook beter buiten mijn buurt.

Dit boek gaat terug

Aanrader voor alle dochters en moeders om te lezen. Helder en confronterend met praktische tips om verder te komen in het helingsproces.

Dit boek voelde meteen al niet goed. De schrijfster had een heel andere moeder dochter band terwijl bij mij dit heel anders is. Toch moest ik me eerst door haar verhaal worstelen. Ze had volgens zichzelf vele jaren ( veel te veel) therapie gehad. Volgens mij is dit niet gezond. De tips waren ook afgestemd op haar eigen ervaringen. Ik zou dit boek niet aanraden als je zelf met een emotioneel afwezige moeder te maken hebt gehad in je jeugd en ook later. Misschien wél als je vroeger de zg beste vriendin van je moeder was.