Het hoofdgerecht

Wat een heerlijk boek; ik heb er echt van gesmuld!

Het verhaal heeft een logische opbouw en nodigt uit tot blijven lezen; ik vond het lastig om het boek weg te leggen, je wil door.... Maarten Blom heeft een prettige manier van schrijven.

Het boek is spannend, indringend en ontroerend tegelijk en het is nergens langdradig of saai. De personages worden goed uitgediept waarbij de eigenaardigheden van een ieder duidelijk naar voren komen. Eigenlijk hebben ze allemaal iets vreemds, op het sinistere af.

Er wordt op een knappe manier naar het einde van het verhaal toegewerkt en het einde was voor mij zeer bevredigend. Over de inhoud van het boek vertel ik hier bewust niets; om niet, per ongeluk, iets prijs te geven.

Ik ga deze debutant, Maarten Blom, zeer zeker volgen want 'Het Hoofdgerecht' smaakt naar meer!

Enkele ingrediënten voor dit heerlijke maar ook unheimliche verhaal zie je al op de cover, zoals afbeeldingen van een vork, bloemkoolroosjes die lijken op hersenen: 'sponsachtig en een weefsel vol lacunes', een koksmuts en ganzen. En dat alles op een achterkleur die rood is.
Bloed is rood, maar ook wijn heeft deze kleur.
Een grappig en knap gevonden detail: de titel kan op verschillende manieren uitgelegd worden.

Telkens weer verspringt het verhaal van het heden terug naar de tijd waarin zijn vader nog leefde en twee Michelin-sterren kreeg.
Fer Orsouw groeide letterlijk op in de schaduw van zijn vader. Waar zijn vader was, wilde Fer zijn zodat zijn vader hem op zou merken. Hij veroverde zelfs een vaste plek in de keuken waar hij niet in de weg zat maar alles goed kon volgen wat zijn vader deed; ruiken, proeven en selecteren.

Tafel negentien in het restaurant is een belangrijk gegeven in dit verhaal;
Fer schiet daar als kleine jongen zijn vader te hulp op een cruciaal moment, maar hij weet dan niet dat dit diens dood betekent.

Wanneer Fer inmiddels chef-kok is heeft hij een bijzonder talent ontwikkeld; hij kan op een onnavolgbare manier complexe gerechten nabootsen. In zijn privé-leven gaat niets van een leien dakje, zelfs zijn moeder reageert niet zoals hij verwacht had. Ook zij is niet tevreden met hem zoals hij is. Zijn gerechten moet nog verfijnder worden, is haar boodschap aan hem.

Als zijn restaurant uit onverwachte hoek bedreigd wordt, besluit hij drie vliegen in één klap te slaan wanneer hij op een dag slechts drie gasten blijkt te hebben die door hem gevoed willen worden. Hij gaat druk aan het werk om een maaltijd te bereiden met een hoofdgerecht dat onnavolgbaar is. Het moet opgegeten worden, proeven is uit den boze.

Tijdens het lezen zie je voor je ogen de ingrediënten verschijnen op de werkbladen in de keukens en ruik je bijna de bouillon.
De personages worden beschreven op een manier die passend is in het verhaal: niet helemaal duidelijk, zodat er wat te vragen overblijft.
Deze spannende roman is zeker de moeite van het lezen waard.

Pas op het allerlaatste moment wordt de plot duidelijk voor de lezer; het lijkt in dat opzicht een beetje op het verhaal 'Lam ter slachtbank' (1953) van Roald Dahl.
Het hoofdgerecht heb ik vlot uitgelezen en kan het zeker aanraden. Ik kijk uit naar een volgend boek van Maarten Blom.

Fer Orschouw beschikt over een bijzondere culinair talent. Hij kan met simpele ingrediënten mooie en complexe gerechten bereiden. Op een dag laat zijn gave hem helaas in de steek en hij neemt het besluit om twee zeer speciale gasten een uniek gerecht voor te schotelen, waarmee hij zijn restaurant van de ondergang kan redden.

Als Fer in zijn keuken bezig is met het voorbereiden van dit gerecht wordt hij overspoeld door herinneringen aan zijn vader die sterrenkok was. Ook gedachten aan zijn moeder overvallen hem, die zijn talent wilde aanscherpen en verfijnen. Tevens voelt hij zich sterk betrokken bij zijn grote liefde Eva.

Fer verneemt dat die avond ook een Michelin-inspecteur naar zijn restaurant zal komen, waardoor hij drie bijzondere gasten van zijn kunsten moet zien te overtuigen..

“Het hoofdgerecht”is een reis door het leven van Fer Orschouw. In het verhaal wordt het heden en het verleden afgewisseld. De lezer leert de hoofdpersoon Fer steeds beter kennen. Toch blijft hij op een bepaalde manier ondoordringbaar en dat geldt tevens voor de andere personages. Ze hebben allen wel iets herkenbaars in zich met de passie waar ze volledig voor gaan. Helemaal zijn de personages dus niet te doorgronden waardoor er een bepaalde afstand blijft bestaan.

Liefde en obsessie zijn belangrijke ingrediënten. Dat geldt tevens voor de haat tegenover zijn moeder en het respect voor zijn te vroeg overleden vader, waarvoor Fer een grote bewondering had en door hem op een voetstuk wordt geplaatst.

Het verhaal is krachtig opgebouwd met voldoende zijsporen waardoor ik getriggerd bleef door te lezen tot aan de verassende ontknoping aan het einde van het boek.

“Het hoofdgerecht” is een debuutroman met thrillerachtige kenmerken. Het smaakt zeker naar meer.

Fer Orsouw beschikt over een bijzonder talent: hij kan met eenvoudige ingrediënten complexe gerechten namaken. Hij moet en zal een meesterwerk bereiden, maar als het erop aan komt, lijkt zijn talent hem in de steek te laten. Met vele herinneringen aan vroeger, en vooral aan zijn vader die chef-kok was in zijn eigen sterrenrestaurant, gaat hij aan de slag. Zal het hem lukken zijn magnum opus te maken? En smaakt de wraak waar hij op zint zo zoet als hij voor ogen heeft?

Portretteren
Met ‘Het hoofdgerecht’ zet Maarten Blom een prima debuut neer. Het verhaal is vlot te lezen, intrigeert en nodigt telkens uit tot verder lezen. Het is lastig je met de personages te vereenzelvigen. Niet omdat het vlakke karakters zijn, integendeel, maar omdat het stuk voor stuk eigenzinnige mensen zijn. Realistisch neergezet, veel karaktertrekken zijn voor lezers ongetwijfeld herkenbaar in hun omgeving. Blom toont dat hij de kunst van het portretteren goed beheerst, niet alleen bij hoofdpersonage Fer. Zijn gedachtegangen en drijfveren komen bijna vanzelfsprekend goed uit de verf. Aan de hand van zijn gedachten neemt Blom je mee in het verleden van Fer en vertelt hij het verhaal van zijn meestercreatie in het heden. Maar ook de mensen in zijn omgeving, zoals zijn vader, moeder, grote liefde Eva en beste vriend Braam, zijn goed neergezet, ook weer door de vele herinneringen.

Obsessief
Een voorbeeld van zo’n eigenzinnig karakter is dat van Fer. We volgen hem in het proces van opgroeien en het in de voetsporen treden van zijn vader. Fer is op een aantal vlakken obsessief te noemen. Hij verafgoodt zijn te vroeg gestorven vader, deze kan in zijn ogen niks verkeerds doen, tot ergernis van zijn moeder, die minder rooskleurige herinneringen aan haar man heeft. Ook is Fer bezeten van Eva, voor wie hij dingen doet die tegen zijn principes ingaan. Nog een voorbeeld van obsessief gedrag: het moeten slagen met zijn meesterwerk op culinair gebied.

Eindsprint
Een puntje van kritiek is er ook. Het hele verhaal wordt zorgvuldig opgebouwd, Blom neemt de tijd om Fer en zijn verleden en omgeving goed neer te zetten. Maar naar het einde van het boek zet hij een eindsprint in, terwijl een vlotte wandelpas beter geweest zou zijn. De ontknoping is verrassend, maar had in dezelfde snelheid als het hele boek verteld mogen worden. Dit zorgt er overigens niet voor dat hij het verhaal geweld aan doet, maar omdat het boek zo prettig leest en het verhaal intrigeert had het einde wat langer op zich mogen laten wachten.

Conclusie
Blom schreef een prachtige roman over opgroeien, liefde, en het in de voetsporen van je ouders treden, afgewerkt met een subliem sausje van ‘wraak’. Als ‘Het hoofdgerecht’ het voorgerecht is van Bloms schrijfcarrière, belooft dit veel moois.