Het Huis Van De Moskee

Geschreven bij Het huis van de moskee

Ik vind het een prachtig geschreven boek, omdat de situatie in de Iranese revolutie erg goed en op vele manieren beschreven is. Je kunt onder andere lezen hoe een familie ( de leden van het huis van de moskee) uit elkaar valt tijdens de revolutie in een groep met mensen die voor de revolutie is en mensen die tegen de revolutie zijn. In een aantal persoonlijke verhalen van de leden van het huis zie je steeds weer erg duidelijk de verschillende standpunten van verschillende mensen die allen op verschillende manieren leven en denken over de Iranese revolutie. Ik vind dat Kader Abdollah een redelijk goed beeld van de Islam heeft geschetst voor de lezer door verschillende feiten over het geloof, de Islam, in steeds vrij korte stukken verspreid over het verhaal in het verhaal te schrijven. Enkele voorbeelden zijn te vinden in bepaalde stukken waar men het over de leefregels en wetten volgens de Koran heeft.
Er waren diverse woorden en Perzische gedichten in het boek geplaatst en uitgelegd, waardoor je daar ook nog wat van kon leren. Kader Abdollah heeft een aantal delen uit zijn eigen levensverhaal in de roman verwerkt. Zo was het interessant om die delen uit zijn levensverhaal in het boek te vinden. De achternaam van het huis van de moskee heeft hij zijn eigen naam gegeven, namelijk: Ghaemmaghami Farahani.
Naar mijn mening heeft de schrijver op een erg mooie manier het Iranese landschap en de Arabische cultuur beschreven. Ik zou het boek aanraden aan mensen die andere boeken van Kader Abdollah hebben gelezen, van geschiedenis houden en voor mensen die graag een reëler beeld van Islam en de Arabische cultuur willen krijgen.

Geschreven bij Het Huis Van De Moskee

Ik moest dit boek lezen voor school en ik was er niet bepaald blij mee. Ik had me nooit echt verdiept in de islam en het midden oosten.
Toen ik begon met lezen had ik moeite met serieus lezen, maar na een tijdje kwam ik er een beetje en begon ik het wel leuk te vinden. Ook omdat ik dingen snapte die ik pas daarvoor met geschiedenis had geleerd. Ik kon bepaalde termen en gebeurtenissen plaatsen wat het lezen wel leuker maakte.

Uiteindelijk wist het verhaal me te pakken en vond ik t een mooi en ontroerend boek over een man die alles verliest maar er toch weer boven op komt door geloof en een verevend hart.

Een beetje voorkennis is wel handig voor je begint te lezen

Kader Abdolahs aangrijpende roman Het huis van de moskee speelt zich af in de Iraanse stad Senedjan. Het leven van de familie die in het huis naast de moskee woont, wordt uitgebreid beschreven. Het personage Aga Djan, een tapijthandelaar, staat aan het hoofd van die belangrijke familie en moet toekijken hoe het leven in Iran en in het huis door de jaren heen verandert. De samenleving wordt verstoord door islamisering en terreur, wanneer de Sjah wordt afgezet en Khomeiny aan de macht komt. Ook het rustige leven van de familie verandert helemaal. De familieleden worden langzaamaan uit elkaar gedreven door de verschillende visies op hun geloof. De manier waarop Kader Abdolah de familiegeschiedenis verbindt met de geschiedenis van zijn herkomstland, is opmerkelijk.
De leden van de drie gezinnen die in het huis van de moskee wonen, worden allemaal vrij uitgebreid beschreven. Enerzijds is dat goed, omdat de lezer zich daardoor volledig in het verhaal kan inleven. Anderzijds, zorgt het ervoor dat het soms moeilijk is om de verschillende personages uit elkaar te houden. Gelukkig is Abdolahs schrijfstijl eenvoudig. Hij maakt vooral gebruik van opsommingen. Sommige lezers ervaren dit als “onbeholpen”, maar het boek kan op die manier wel vlot gelezen worden.
Een van de meest bijblijvende fragmenten is wanneer Djawad, de zoon van Aga Djan, doodgeschoten wordt en niet begraven mag worden. Hij behoorde tot de linkse groeperingen waarvan Khomeiny de opdracht gaf om ze uit te schakelen. Aga Djan en Shahbal zoeken ’s nachts naar een plaats om Djawad toch te kunnen begraven, maar er is niemand die hen wil helpen. Iedereen is bang van de ayatollahs en hun regime. Abdolah geeft mooi weer hoe pijnlijk het is om je eigen kind niet te kunnen begraven. Wanneer Hoesang Khan, een man die in de bergen woont, het lijk van Djawad toch meeneemt, is Aga Djan opgelucht. Abdolah weet ook te ontroeren met het fragment waarin Hagedis, het invalide zoontje van Sediq en Galgal, doodgeschoten wordt. Wanneer een onschuldig kind slachtoffer wordt van zinloos geweld, is het dubbel zo erg.
Het huis van de moskee is een echte aanrader. De eenvoudige, maar toch goede vertelstijl zorgt ervoor dat de lezer onmiddellijk meegesleept wordt in het verhaal van Aga Djan en zijn familie. Ook lezers die niets afweten van Iran en haar geschiedenis kunnen perfect meevolgen, omdat Abdolah zo gedetailleerde beschrijvingen geeft. De roman is dus niet alleen leerrijk, maar ook ontroerend. Het geeft de lezer zin om meer van Abdolahs werken te ontdekken.

Geschreven bij Het huis van de moskee

Dit boek is niet voor niks verkozen tot het tweede beste Nederlandstalige boek ooit en ik vond het een heel aangenaam boek om te lezen. Ik kon me echt inleven in de sfeer van het boek en het mooie is dat hij ook teksten van de Koran in zijn boek gestopt heeft. Voor dat ik dit boek las, kon ik me niet echt een beeld vormen van de moslimwereld, maar doordat Kader Abdollah toont hoe radicaal of hoe 'net als onze westerse cultuur' zijn personages zijn... kan je volgens mij ook tot nieuwe perspectieve komen, maar je moet er natuurlijk wel voor openstaan. Soms vond ik de verhaallijn ietsje minder boeiend, maar het is hoe dan ook realistisch.

Geschreven bij Het huis van de moskee

Tegelijkertijd met dit boek heb ik het taaie, maar o zo interessante non-fictie werk van Karen Armstrong gelezen getiteld De strijd om God. Kader Abdolah, zelf een vluchteling uit Iran, informeert ons uit eigen ervaring wat angst en geloof met de mens kan doen. Niet alleen het geloof in de Islam, maar ook het geloof in de wetenschappelijke vooruitgang en het kapitalisme. Hier zie je de teloorgang van goede ideeën die ideologieën worden. Omdat ik het zo'n mooi boek vond om te lezen, was ik blij dat er op het eind althans, iets van rust neerdaalde.

Geschreven bij Het huis van de moskee

Prachtig boek, goed geschreven, de personages komen echt tot leven en de wereld van de Koran gaat voor je open. Heel mooi uitgebeeld hoe mensen met dit boek leven, hoe het in alle delen van hun leven is doorgrongen. Ik heb werkelijk een traan moeten laten na de laatste bladzijde, zo raakt het leven van de personages de lezer.

Geschreven bij Het huis van de moskee

Dit boek vond ik echt een ervaring om te lezen. Het is erg leerzaam, veel cultuuraspecten komen aan de orde. Toch heeft de schrijver mij weten te boeien. Het boek laat je ineens de andere kant zien van de islam. Prachtig!

Geschreven bij Het huis van de moskee

Een boeiende familiegeschiedenis. maar ook een genuanceerd verhaal over de geschiedenis van Iran en de diversiteit van de beleving van de Islam. Voor mij is het ook een kapstokje waar je recente ontwikkelingen aan kan ophangen.

Geschreven bij Het huis van de moskee

Ik heb dit boek toen verplicht moeten lezen voor school, maar ik heb hier zeker geen spijt van. Het is een erg mooi aangrijpend verhaal en daarbij ook een mooie manier om de islam eens door andere ogen te zien.

Geschreven bij Het huis van de moskee

Wat een prachtig boek! Een heel sfeervolle beschrijving van het leven in Iran, rond de tijd van de overgang van de macht van de sjah naar de macht van de ayatollahs. Wat mij na vele jaren nog steeds is bijgebleven, is de buikpijn die ik bij het boek kreeg. Als de macht zover is gevorderd dat die binnen de muren van het huis van de moskee is doorgedrongen, vraag ik mij af: hoe is het zover gekomen, wanneer hadden de mensen wat kunnen doen om dat tegen te houden? Hoe komt het dat macht zó kan binnensluipen? Het is op zich al een prachtig en interessant boek. Door deze vraag is het ook een belàngrijk boek!