Het huis zonder einde

In 1 woord ' wauw '. Wat heb ik genoten van dit boek. Op aanraden van de schrijfster 2 a 3 hoofdstukken per avond gelezen, waardoor het verhaal nog spannender werd. Het einde had ik totaal niet zien aankomen.
Kleine kanttekening: niet alleen voor tieners geschikt, ik ben 29, maar haar verhalen ( zoals ook clownsnacht) nemen mij mee in een andere wereld.

Dit was mijn eerste kennismaking met een boek van Danielle Bakhuis, dus haar stijl was mij nog niet bekend. Het fijne daarbij is dat je qua stijl redelijk blanco een boek in kan gaan.

Het boek heeft een ontzettend fijne schrijfstijl. Het leest ongelofelijk makkelijk weg. De zinnen zijn niet al te lang en er worden geen al te ingewikkelde termen gebruikt. De hoofdstukken zijn fijn opgebouwd waardoor je snel door het boek heen kan vliegen. Er is een zeer logische opbouw van het verhaal en het was dan ook zeker een stijl die ik vaker zou willen lezen.

De personages misten wat diepgang. Nu was het voor dit verhaal niet heel storend, aangezien het vooral echt om Samira ging. Maar het bleef hierdoor wel heel oppervlakkig en je voelt dan ook minder verbondenheid met de personages. Dat kan ervoor zorgen dat het je eigenlijk niet uitmaakt wat er met een personage gebeurt. En dat is in een thriller of horror boek natuurlijk wel een deel van de sterkte. De betrokkenheid zodat je het ook echt voelt als er de personages iets naars overkomt. Iets meer diepgang had dus wel fijn geweest, maar het was niet heel storend.

De schrijfster weet goed de 'Urban legends' zoals Bloody Mary naar voren te brengen en er een eigen draai aan te geven. Juist doordat veel mensen deze verhalen wel een beetje kennen zijn er veel herkenningspunten en zit je af en toe echt met "oh ja, dat verhaal is het.

Het boek is niet al te dik, dus heeft de schrijfster zichzelf ook niet al te veel ruimte gelaten voor het uitgebreid beschrijven van plekken, gevoelen en situaties. Ze komt redelijk snel tot het punt wat verteld moet worden en daarom is het plot ook al vrij snel duidelijk. Toch blijf je het hele verhaal denken wat is nu echt en wat niet. En dat heeft ze heel knap gedaan. Tot aan het einde waren er voor mij toch nog wel een aantal vragen die beantwoord moesten worden.

Dit boek heeft mij weer helpen herinneren wat ik vroeger zo leuk vond aan het horror genre. Ik heb er geen slapeloze nachten van gehad, maar kan mij heel goed voorstellen dat als je dit boek leest al 15 of 16 jarige dat dit zeker wel een spannend verhaal is. Al met al was het een prettig boek om te lezen en ik geef het dan ook 3 en halve ster.

De cover heeft echt een geweldige aantrekkingskracht, waarin de titel niet beter had kunnen worden weergegeven, “Spooky”. Het verhaal begint met een waarschuwing van Daniëlle Bakhuis zelf, gevolgd door een formulier wat je in moet vullen en deponeren in de brievenbus. Bij de zolder van Samira’s oma wordt je spanning al opgevoerd en dat het huis naast een oude begraafplaats staat, wekt ook al je argwaan. Maar zodra het verlaten huis in zicht komt, weet je dat daar alle angsten in opgeslagen zijn. Zou jij met de angsten die Samira heeft, dat huis hebben bezichtigd? Je geweten kan je angsten nog eens extra voeren, alsof je een gesprek met het engeltje en het duiveltje op je schouder aan het voeren bent. En hadden ze niet gewaarschuwd? Dit echt geweldige zowel spooky als creapy verhaal is echt meesterlijk door Daniëlle Bakhuis geschreven en nu met Halloween is het het perfecte boek om te lezen. Ik heb het gelezen maar durf jij het ook te lezen?… Wil je mijn hele recensie lezen kijk dan snel op Bezeten Boeken: http://www.bezetenboeken.nl/thriller-en-horror/het-huis-zonder-einde-danielle-bakhuis/

mijn nichtje kreeg het boek in het kader van de kinderboekenweek en was er erg blij mee.

Aanrader voor de jeugd die van horror houd

Leuk jeugdboek. In de stijl van kippenvel. Leest makkelijk weg.

Voor kinderen kan het een goed boek zijn. Misschien ook spannend voor deze groep maar ik heb een ander mening. Ik had echt gehoopt dat ik slapeloze nachten er van zou krijgen want dat is wat er in het boek stond. Helaas werd het anders.

Ik las het boek en heb het binnen 3 dagen uitgelezen. Elke keer als ik las wou ik doorlezen omdat ik graag wou weten wat er verder ging gebeuren. Echt super spannend

Samira weet dat ze het Woud van Westerdam niet in moet gaan. Sterker nog: iedereen in Westerdam weet dat. Er gaan voldoende verhalen over alle onverklaarbare en enge dingen die daar gebeuren. En ook over het vervallen en verlaten landhuis bestaan veel griezelige spookverhalen.

“Mijn hart slaat een slag over. Net als iedereen in ons dorp weet ik dat er een landhuis midden in het Woud van Westerdam staat. Ik ken de verhalen, ik ben er vaak genoeg voor gewaarschuwd door mijn oma. En toch. Over iets gehoord hebben of iets met eigen ogen zien, zijn twee totaal verschillende dingen.” Danielle Bakhuis

Samira twijfelt daarom best wel als ze, samen met haar vrienden, op Halloween de kans krijgt om het landhuis binnen te gaan. Ze vindt het vreselijk spannend, maar ze is ook ontzettend nieuwsgierig naar wat ze daar aan zal treffen. En natuurlijk wil ze zich ook niet laten kennen tegenover haar vrienden.

Daarom besluit Samira het landhuis te betreden. Maar hoe langer je in het huis bent, hoe meer dingen je gaat zien die er niet zijn. Had ze alle waarschuwingen maar serieuzer genomen.

Het huis zonder einde van Danielle Bakhuis is een spannend jeugdhorrorboek, waarin Samira en haar vrienden, tijdens Halloween, een spookachtig landhuis betreden.

In dit horrorverhaal neemt Danielle Bakhuis de lezer opnieuw mee naar Westerdam, de plek waar ook haar horrorboek Clownsnacht zich afspeelt. Hierdoor heeft ze een echte horrorlocatie gecreëerd die je, na het lezen van deze twee boeken, zomaar een paar slapeloze nachten zou kunnen bezorgen.

In Het huis zonder einde worden de eerdere gebeurtenissen in Westerdam nog even kort aangehaald, waardoor het griezelige gevoel van het verhaal wordt versterkt. De verwijzing naar een huiveringwekkende Nederlandse horrorserie doet daar zelfs nog een schepje bovenop. Wat overigens niet betekent dat dit boek veel minder eng wordt als je deze serie niet kent.

Danielle Bakhuis heeft een onheilspellend verhaal geschreven, waarin de personages ondergeschikt zijn aan de griezelfactor. De kracht van dit boek ligt dan ook vooral in de gebeurtenissen, en in de omgeving waar het verhaal zich afspeelt. Het oude landhuis heeft iets weg van een verschrikkelijk eng spookhuis dat je continu kippenvel bezorgt. Daarnaast lukt het de auteur om je op een bepaald punt in het verhaal aan alles te laten twijfelen. Iets wat, wat mij betreft, ook een beetje hoort bij dit soort boeken.

Het huis zonder einde van Danielle Bakhuis is eigenlijk gewoon een lekker angstaanjagend horrorverhaal, waarin ook nog wat oude en bekende horror legendes zijn verwerkt. Ik geeft dit angstwekkende verhaal 4 sterren.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com.

Een korte thriller die je soms de stuipen op het lijf jaagt