Het Instituut het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie als speelbal van Den Haag en Koningshuis

Gerard Aalders treft weer de juiste toon. Het boek is goed geschreven en leest makkelijk weg. Het geeft een goede inkijk in de kleinzieligheid van politici en BN’ers. Ga zo door Gererad!

Een interessant boek die onweerlegbaar inzage geeft in de macht van het Koningshuis en de volgzame houding van de politiek, bestuurders en wetenschappers.

Het geeft inzage in de bestuurlijke incompetenties, alsook het gebrek aan ruggegraad en “foute mensen op de foute plaats”.

Als je het boek goed gelezen hebt kan je pas begrijpen waarom het pas na pensionering is geschreven en uitgebracht. Daarmee voorkom je de (politieke) censuur waar Gerard meermalen mee te maken kreeg.

Ga zo door!

Er zijn voor Aalders boeken categorieën lezers: zij die snel en onder luid applaus het Republikeinse en anti-monarchistische standpunt van de auteur begroeten, dan degenen die Aalders boeken afdoen als rancuneus, eigenzinnig, onnauwkeurig en vooral vals van toon en degenen die zijn boeken lezen en de moeite nemen om zijn bronnenonderzoek, vooral onthuld in eindnoten door te nemen en te wegen.
Het instituut van Aalders is een afrekening, jazeker. En Aalders is boos. Maar misschien ligt dat aan de laster en de tegenwerking die Aalders heeft ervaren. De pleinen en plaatsen waar Aalders de lezers naar toevoert zijn herkenbaar. Dat alles heeft weer een plaats gekregen, maar nu geplaatst in de werkelijkheid van alledag in ‘de oorlog’, of het NIOD waar Aalders 17 jaar werkte. Aalders rekent in dit boek af met collegae als de kleine Brutus en directeur Blom, en hekelt Jos van Kemenade als leugenaar. Het instituut is een Gallisch dorp, waar sommigen Aalders wegzetten als de valszingende bard, anderen hem als Asterix vieren, met Blom als het luidruchtige stamhoofd.
De schrijver verliest een paar keer de lijn uit het oog. Bijvoorbeeld als hij in het conflict met directeur Blom over het rapport Kemenade en de erfgoed belasting over Joodse tegoeden Lou de Jong langs laat komen. Dat is vooral bedoeld om Blom een gebrek aan ruggengraat te kunnen verwijten. Aalders is boos op Blom en stelt hem tentoon als veelprater, slechte luisteraar en keffertje. Dat lijkt op een afrekening ad hominem, maar geeft een goed beeld van de door politici verziekte sfeer en de ondermijning van de wetenschapsbeoefening op het NIOD. Aalders boek is een boeiend verslag van wetenschappelijk onderzoek, gehinderd door onwetenschappelijke invallen en politieke draaierijen.
Verplichte kost voor eenieder die vervelende feiten wil publiceren.

de waarheid doet altijd zeer

Dhr Aalders heeft interessante boeken met boeiende onderwerpen geschreven, maar dit boek is een van zijn mindere werken. Nogal rancuneus en kennelijk veel oud zeer.

Tja, als je gepensioneerd bent en er moet brood op de plank komen ga je dit soort werkjes schrijven.