Het Instituut

Aankomende zomer komt er ook weer een nieuw thrillerverhaal ‘Als het bloedt’ uit, daar kan ik nu al niet op wachten. Maar goed, allereerst mijn mening over deze dikke pil waarin Luke Ellis de hoofdrol speelt.
De eerste vijftig pagina’s ongeveer gaan echter niet over Luke maar over Tim, die ook een grote rol vertolkt in het verhaal. Hierdoor wordt er voor mijn gevoel wel al een hele duidelijke Amerikaanse sfeer neergezet. Dit past goed bij het inhoudelijke verhaal en de setting waarin alles zich afspeelt. Als dit op, bij wijze van spreken, Europese grond af zou spelen komt het toch ietwat gek en niet passend over. Na deel 1 ga je over op Luke en lees je eigenlijk uitgebreider wat er op de achterflap van het boek als samenvatting staat. Hiermee geef ik geen spoilers weg.
Vanaf de allereerste pagina’s werd ik in het verhaal getrokken. Al lezende speelt de “film” visueel in gedachte af. De schrijfstijl van King bewerkt hoe dan ook je verbeelding. Bij mijn zorgt dit ervoor dat ik door wil blijven lezen, de spanningsboog gespannen blijft en ik nieuwsgierig blijf naar hoe het verder zal verlopen tot de laatste pagina. Er gebeuren dingen die minder prettig zijn om je visueel voor te stellen maar wel hun bijdrage leveren aan de kracht van het verhaal.
“In zijn hart kon hij schreeuwen zo veel hij wilde, maar niet hardop.”
Wat ik een leuk aspect vind aan dit verhaal is dat King soms verwijst naar werk van collega auteurs of oudere bekende verhalen. Het past zo goed in het verhaal wanneer hij dit doet dat soms niet eens opvalt.
“Dit is niet Pleziereiland, dacht hij. Dit is Wonderland. Er is midden in de nacht iemand mijn kamer binnengekomen die me in het konijnenhol heeft geduwd.”
Van de personages ga je al lezende houden en sommige ga je oprecht ronduit haten. Alles door hoe zij neergezet worden. Hun gedachtes en de daaruit vloeiende denkwijze, hun gedrag en werkwijze, haarfijn beschreven waardoor het niet anders kan dan dat je mee gaat leven met Luke. De personages zijn uitgesproken en een bonte verzameling aparte de karakters die ook gemakkelijk in beeld te brengen zijn mocht het tot een speelfilm komen.
“Het was zo simpel, maar het was een openbaring: wat je voor jezelf deed was wat je de kracht gaf.”
Humor tref je ook zeker in dit verhaal aan naast dat het toch met recht een thriller te noemen is. Ik hou van die combinatie in de verhalen van Stephen King. Serieus, dramatisch, humoristisch, speels, gek, fantasievol, angstaanjagend alles komt wel voorbij. Waardoor het ook maar weer laat zien hoe veelzijdig King kan schrijven en ook hoe veelzijdig 1 verhaal van zijn hand kan zijn. Het is allemaal in balans in dit boek waardoor het niet als niet te overziene chaos aanvoelt.
“Het was alsof hij een goede fee als hospita had.”
Ik heb ontzettend genoten van dit toffe verhaal, waarbij ik heus weleens aan andere eerder gelezen verhalen of films dacht die ik gezien heb, maar voor mij is dit een origineel op zichzelf staand verhaal.

Geschreven bij Het Instituut

Intrigerend verhaal over hoe een instituut zolang kinderen kan hersenspoelen zonder dat dit aan het licht is gekomen.maar het is niet zo'n moord en doodslag einde van wat je normaal van Stephen King gewend bent

Fijn weer een dikke pil van Stephen King. Je zit zo in het spannende verhaal. De opbouw vind ik wat sterker dan het einde, maar zeker een goed boek.

Geschreven bij Het Instituut

Het Instituut begint met voorstelling van een personage dat niet het hoofdpersonage is. Tim is nachtwaker in een ontieglijk klein stadje, DuPray, een vliegenstrontje groot op de wereldkaart. Er gebeurt zelden iets in het stadje, de meeste actie komt van Annie die ufo's ziet, complotten ziet en mannen in zwarte auto's. Je voelt aan alles dat dit stadje en enkele van zijn inwoners belangrijk worden in de rest van het verhaal.
Het hoofdpersonage is Luke Ellis, twaalf jaar en superhoogbegaafd. Hij leeft met zijn ouders in een stad en staat op het punt zich aan te melden aan twee universiteiten. Tot hij op een nacht ontvoerd wordt. Wanneer hij wakker wordt bevindt hij zich in een kamer die lijkt op die van hem thuis, maar zonder raam en toch niet helemaal hetzelfde. Hij is in het Instituut, in het Voorgebouw. Er zitten nog andere kinderen die allemaal een beetje telepathie of telekinese beheersen. Er is ook een Achtergebouw, maar als je daar terecht komt, kom je nooit meer terug.
Luke heeft snel door waar het om draait in het Instituut en weigert zich slaafs te laten gebruiken. Hij is slim en wil ontsnappen en de anderen helpen.

Alhoewel dit boek vooral draait om kinderen, is het geen kinderboek. Er komen erge dingen in voor en er is ook het nodige geweld. Het duurt wel even voordat het verhaal over wat er in het Instituut gebeurt goed op gang komt, maar eens het zover is, kan je niet anders dan doorlezen.
Op het einde worden nog de nodige vragen opgeworpen want wie zegt dat het niet echt gebeurt? Dat is wel meer met de boeken van Stephen King. Het paranormale kan zomaar het normale worden en de realiteit haalt wel eens meer een fictie boek in.

Geschreven bij Het instituut

Als pluspunt zou ik zeggen: je blijft echt in dit boek hangen.

Zeer genoten van dit spannende boek.
Een boek dat blijft boeien van begin tot eind.
Hoge dosis spanning is aanwezig!

Geschreven bij Het Instituut

Weer een pageturner van mijn favoriete schrijver. Vond het moeilijk om weg te leggen, Veel uren leesplezier.
Ik beveel het boek zeker aan andere mensen aan. Maar ja boeken zijn geen blikken verf. Het is ook een kwestie van appriciatie

Vanaf het begin pakkend en ben je nieuwsgierig wat gaat gebeuren. Echt een aanrader

Geschreven bij Het Instituut

Weer een fantastisch boek van King waarvan ik hoop dat het ooit verfilmd wordt.

Geschreven bij Het Instituut

Stephen king is weer ouderwets goed.
Echt een boek waar je niet mee kunt ophouden.