Het leven van de ander

Geschreven bij Het leven van de ander

Het leven van de ander begint heel goed. Hoewel de hoofdrol weggelegd is voor de 18-jarige Rosie is het gegeven leeftijdloos. Omgaan met het verlies van een dierbare aan een ziekte waar geen remedie voor is. Het langzame verval dat geen goede afloop kent is slopend voor de patiënt maar ook zeker voor zijn of haar omgeving. Daarbij gaat het om de ziekte van Huntington, een genetisch overdraagbare aandoening, dus ook dat brengt genoeg dilemma’s met zich mee.
De eerste helft van het boek is sterk en zijn de emoties en het drama in balans. Totdat Rosie haar biologische ouders heeft gevonden, dan wordt het verhaal soms een beetje te melodramatisch en wordt er te veel herhaald. Het boek leest verder wel als een trein en door het sterke begin blijf je ook lezen en wil je ook weten hoe het verhaal zich ontwikkelt. Door het verhaal aan het eind te veel wendingen te geven is het wat te lang geworden. Dat was niet nodig geweest het gegeven om te leren omgaan met een onbekende en ongeneselijke ziekte en het opzoek gaan naar je biologische ouders en de dilemma’s die daarbij komen kijken zijn al schrijnend en boeiend genoeg.
Desalniettemin een geslaagde roman die menig lezer zal kunnen bekoren omdat je even lekker weg kunt duiken in andermans leven en het daarbij behorende drama.

© Anoushka Rood - www.theSword.nl

Geschreven bij Het leven van de ander

Ik vind het een goed boek, met een mooi verhaal. Sommige stukken zijn een beetje saai maar over het algemeen kom je snel door dit boek heen.

Wauw, wat een bijzonder, emotioneel, verrassend, aangrijpend, prachtig boek.

Je begint eraan met het idee dat het over een ziekte gaat en over het vinden van Rosies echte moeder, maar dit verhaal gaat over zoveel meer. Het is een ware achtbaan van emoties en onverwachte wendingen, die je dwingen om verder te lezen. Het staat bol van de onzekerheden, twijfels en keuzes wat betreft gezondheid, liefde, familie, toekomstplannen... eigenlijk alles wat je in het leven tegenkomt, maar dan wel met een heftigheid waar je U tegen zegt.

Er was eigenlijk maar 1 ding dat ik niet goed vond en dat was het overmatige gebruik van bepaalde zinnen. Gelukkig waren dat er maar twee of drie, maar het irriteerde me wel dat de schrijver (of de vertaler?) vaak dezelfde bewoordingen gebruikte voor bepaalde gevoelens of gebaren. Op een gegeven moment halen die zinnen je dan even uit het verhaal en dat is zonde.
Maar waar zeur ik eigenlijk over? Dit verhaal pakt je bij de kladden en raakt elke snaar. De gedachten en acties van de hoofdpersonen zijn levensecht en zo begrijpelijk.
En had ik al gezegd dat er om elke hoek een verrassing wacht? Elke keer denk je: dat was toch echt de laatste verrassing. Nou, niet dus!

Het heeft overigens niet alleen de onverwachte wendingen van een wilde achtbaanrit, maar ook de vaart. Hoe verder je richting het einde komt, hoe meer vaart erin zit en hoe emotioneler de rit. Ik vloog door de laatste 110 bladzijdes heen en kon hem niet meer wegleggen.
Het is alsof je midden in het leven van de hoofdpersonen staat, zodat je alles van dichtbij meemaakt. Alsof je alleen maar je hand hoeft uit te steken om hen aan te raken. Je zou zo je arm om hen heen willen slaan en willen zeggen dat alles goed komt, ook al twijfel je daar regelmatig net zo hard aan als zij.

Een geweldig boek.
Met stip vijf sterren. Veel dank aan Karakter Uitgevers voor het leesexemplaar.